– Ufin helsing til 10 års-jubileet

Per Ove Kviteberg har i lokalpressa eit kjensleladd innlegg som fylje av at eg peika på at det høvde lite at Peder Slettebø Sjo hadde sagt ja til å vera festtalar i høve 10-årsjubileet til Dill AS. Han skriv: «Det er ikkje ei fin helsing frå Gerhard Eide i lokalpressa i høve 10-årsjubileet i Dill AS. Eit selskap han som dåverande styreformann gjekk inn for å leggja ned for berre 2,5 år sidan.»

Dette er usakleg og usant, Per Ove.

Eg lurer på om nokon andre har lagt ned fleire gratistimar til beste for Dill, så at eg skulle ynskja Dill nedlagt, får stå på si eiga urimelegheit.

Dill er eit AS som må forhalda seg til dei lover som gjeld. Det skal ha eit styre som skal føra tilsyn, og tilrå generalforsamlinga som er selskapet si øvste myndigheit. Sunne forretningsmessige prinsipp skal leggjast til grunn, styret skal tilrå generalforsamlinga å ta grep dersom framleis drift ikkje vil gje turvande inntekt. Det var dette som skjedde, og som Per Ove har fått til «hadde Gerhard Eide fått viljen sin hadde Dill for lengst vore historie». Enkeltpersonar har ingen mynde i ei slik samanheng.

Det som også skjedde var at det på generalforsamlinga møtte opp nokre karar frå Husnes, som meinte det låg eit potensiale i å levera mat til heimebebuarar i Husnessona. Dette var godt nytt og generalforsamlinga sa ja, dette prøver vi. Og det blei einstemmig vedtatt. Dill kom på føtene igjen, og eg har ikkje registrert nokon som er ikkje er glade for dette.

Dette er Per Ove vel kjend med.

 

Dagar på telefonen

Då Dill kom i ein vanskeleg situasjon for to og eit halvt år sidan vendte vi oss nettopp til Per Ove for å forfatta skriv til innbyggjarane på Halsnøy om å gå inn med ny aksjekapital, då drifta synte negative tal. Han skriv: «Kan det vera råd å halda oppe drifta i selskapet fram til avtalen mellom Helse Bergen og Kvinnherad kommune går ut 31.12.2015, dvs. om eitt år.» Per Ove og alle oss andre var klar over at om ikkje Dill fekk tilført fleire inntektsgjevande aktivitetar ville ikkje selskapet klara seg. Situasjonen var krevjande, det visste vi alle.

Teikning av ny aksjekapital gjekk heller litt trått, og underteikna saman med ein styremedlem brukte dagar på telefon for å få inn nok kapital.

Det var maktpåliggjande å får inn ny aktivitet, og i den samanheng hadde underteikna saman med ein styrerepresentant møte med kommunen, v/ordføraren. Bak Dill sto bygdefolket som hadde stilt til rådvelde nær éin million kroner for at dei gamle og sjuke på Halsnøyheimen skulle få nykokt, varm mat.

Og i botnen låg, etter vår meining, ei føring av kommunen, som skreiv seg frå då bygdefolket reagerte på informasjonen om at bebuarane på Halsnøyheimen ikkje lenger skulle få nykokt mat, blei det ein slags «oppstandelse» på Halsnøy. Mange var villige til å gå inn med pengar.

Før ein gjekk i gang med Dill hadde vi møte med kommunen, då vi gjerne ville ha ein generell uttale frå kommunen korleis dei såg på eit slikt samarbeid. Kommunen var positiv til tiltaket, og eg siterer frå innstillinga frå rådmannen til kommunestyret, og som blei einstemmig vedtatt 23.04.2009: «Kvinnherad Kommune ser positivt på det initiativet som er komen frå Halsnøyheimen (u.s) om privat - offentleg samarbeid innan pleie og omsorg i Halsnøysona».

Med dette som bakgrunn blei tilsagt aksjekapital kalla inn, selskap med styre blei etablert, leveringa kom i gang, Dill tente pengar, og mottakarane av maten var strålande fornøgde.

Men som lyn frå klar himmel kom det etter ei tid melding frå kommunen om at leveransane frå Dill til Halsnøysona skulle opphøyra. Det følgde ei tid med diskusjonar med kommunen som er så uverdige at eg vel å ikkje ta dei med.

 

Sjokka og lamslått

Vi kjenner alle til den vidare historia, at sjølv om kommunen med sitt positive svar hadde lagt føringar, slik at bygdefolket som nemnt hadde lagt store pengar på bordet. Men dessverre er situasjonen framleis slik at 35 av bebuarane på Halsnøyheimen får sin middag frå oppvarma plastposar.

Stor var difor gleda då det igjen var mogleg å koma i dialog med kommunen. Møta med ordføraren var gode, og eg reiste heim frå Rosendal fire gonger med klar lovnad/overtyding om at dette ville ordna seg. Vi gjekk ut frå at han klarerte dette med sine politiske samarbeidspartnarar etter desse samtalane.

Men brott kom bomba. Peder og kommunen hadde snudd.

To ting som hende set spikra i minnet mitt: Gruppemøte i Høgre, der Per Ove og eg var med, Peder skulle orientere om «matsaka». Han kom svært «oppbrakt» inn og leksa ut av seg om ulovlegheiter. Eit rør utan like. Etter møtet snakka Per Ove og eg saman, og eg minnest godt Per Ove sine ord «er det nokon som helst moglegheit å berga stumpane». Det var klart for alle at situasjonen var krevjande. På fylgjande kommunestyremøte blei Peder bedt om å orientere kommunestyret.

Det blei ei einsidig og uverdig utskjelling av den aktiviteten Dill stod for, og personane bak. Eg var sjokka og lamslått.

 

Sat musestille

Per Ove var deltakar i kommunestyret og sat i salen, men tok ikkje ordet til motsegn, eller korreksjon. Han sat musestille, og ein må tolka det dit hen at han var einig med Peder.

Han har ikkje noko problem med å ta ordet når han brenn for noko, ref. hans enorme engasjement når det gjaldt å hindra at Fjelberg Kraftlag fekk same reglar å forholda seg til som andre kraftlag det er naturleg å samanlikna seg med. I Peder sin tale og orienteringa på Høgre-møtet var det vanskeleg å få auga på «eit bankande varmt hjarta».

Det var derfor lite musikalsk å stilla opp som festtalar i eit selskap ha gav det glatte lag.

PS: Til kommunen: Løys denne uverdige saka, den er ei stor skam.

 

Av Gerhard Eide