Heim til kjente trakter

Etter utdanning som innebar skuleskipet «Gann», styrmannsskule i Haugesund og Befalskulen i Stavanger, var Sondre i minevåpenet i 5 år.

– Det var mykje typisk militære øvingar i løpet av dei åra, men vi var også ute fira gonger i ei ståande NATO-gruppa. Arbeidet då var å fjerna gamle miner frå krigen, vi gjorde undervassundersøkingar og hadde mykje samtrening mellom NATO-landa.

I 2020 fekk Sondre nok av marinen, og ville prøva noko nytt. Han vurderte sivil skipsfart, men landa tilbake i forsvaret.

– Dei to siste åra i minevåpenet vurderte eg ofte å skifta grein, men eg hamna i kystvakta, seier Sondre.

Kystvakta har som hovudoppgåve å passa på kystlinja til Noreg. Dei skal hevda suverenitet i norske farvatn, men har òg fokus på fiskeri.

– Det går mykje i fiskeriinspeksjonar og slikt, det er såpass store summar i fiske at ein må passa på at folk ikkje dumpar fisk og juksar med systemet. Utanom det er vi på beredskap og hjelper til med redning og bistand til havs, fortel Sondre.

Sondre er for tida på KV «Harstad», som er med i statens slepeberedskap. Mesteparten av tida ligg dei rundt Svalbard, Bjørnøya og Hopen-område. I januar 2020 var dei med på å slepa det 190 meter lange russiskeigde bulkfartøyet «Melinda».

– Dei låg utanfor Andenes då dei fekk problem med styringa, og byrja driva inn mot land. Det var tidvis storm og vi måtte ut og ta dei på slep, det var ganske røffe forhold, fortel Sondre.

Heimflyttarar

Sondre har budd i Bergen i nokre år no sjølv om det aldri var planen å flytta dit. Men når ein er ein del av minevåpenet er det praktisk å bu nære Haakonsvern, som er Sjøforsvarets hovudbase.

– Det hadde blitt veldig tungvint å pendla fram og tilbake sidan eg måtte vera der så mykje. Når eg no bytta jobb fekk eg endeleg sjansen til å flytta heim, seier Sondre.

Han selde leilegheita i Bergen og kjøpte det gamle huset til besteforeldra på Vågsnes. Her skal han og kjærasten Silje Myklebust Mathiesen frå Uskedalen flytta inn.

– Huset er ifrå 1961, og har vore ganske uendra sidan då. Det ber preg av at det var eldre som budde her, kjøkenet var til dømes originalt. No bygger vi litt på det og pussar opp alt innvendig, så det blir litt større og litt nyare, seier Sondre, og legg til;

– Silje er i Kongsberg og studerer til å bli optikar. Men ho har sin siste eksamen no i mai, og så blir det nokre månader i Uskedalen før vi vonleg får flytta inn før jul.

Ikkje bygut, men speidargut

Som ung gut vart Sondre med i speidaren i Rosendal, og har vore medlem sidan, om enn med litt sporadisk deltaking til tider.

– Det har vore vanskeleg å få det til å klaffa med jobb, kursing og feriar. Men no når eg flyttar heim blir det enklare, seier han.

Speidaren har betydd mykje for Sondre, og han vil vera med på å skapa dei same minna for andre ved å vera speidarleiar.

– Fotball var aldri noko for meg, så det var fint å få vera med i speidaren. Eg håpar eg kan vera med på å gje andre same moglegheit.

Det å flytta heim har alltid låge og gnege litt i bakhovudet til Sondre, gjennom alle åra i Stavanger, Haugesund og Bergen. No når alt klaffa er han nøgd med at han får koma heim til fjell og fjord.

– Eg er ikkje noko byperson. I Bergen var det kaos frå ein sto opp til ein la seg, så mykje trafikk og ein måtte gå i kø om ein skulle ta seg ein rusletur. Etter kvart vart det til at kvar gong eg hadde fri reiste eg vekk frå Bergen, eg ville rett og slett ikkje vera der, seier Sondre og legg til;

– Det er godt å koma heim til kjente traktar og eit rolegare liv.