Ynskjer fleire medlemmar

– Det er stort sett Evelyn og eg som har vore på møta den seinare tid. Sist, då Paal Naalsund haldt føredrag var det godt oppmøte, men gongen før var det oss to, ei frå Nasjonalforeningen og ein pårørande som møtte, seier Liv Signe.

Per i dag er det 11 medlemmer i laget, og dei ynskjer seg fleire.

– Med fleire medlemmar blir det jo større engasjement. Vi får moglegheit til å hjelpa fleire, samstundes som vi i større grad kan påverka kommunen. Kommunen har jo sitt eige tilbod i Hukommelsesteamet, medan vi er frivillige, forklarar ho.

Føremålet med den lokale demensforeininga er å gjera det lettare for dei som har demens, samt for pårørande, å leva med sjukdommen. Dette målet freistar dei å nå ved å formidla kunnskap, ved å bidra på pårørandesamlingar, og med føredrag som det dei skipa til i september.

Har sjølv pårørande-erfaring

Sjølv vart Liv Signe engasjert på grunn av at mor og farmora hennar fekk demens.

– Mor mi døydde i 2014. Det same året vart eg medlem, fortel ho.

Mor hennar godtok ikkje diagnosen, og kjende kanskje på skam knytt til sjukdommen. Dottera sit att og veit at det ikkje er noko å skamma seg for. Liv Signe understrekar at sjukdommen råkar kven det skulle vera.

Samstundes er det grunn til å tru at trenden er aukande.

Liv Signe valte å vera open om at ho hadde nær familie med demens. Det førte til at fleire tok kontakt med henne for å dela at dei også var i same situasjon. Ho har halde innlegg på ulike pårørandeskular, og tykkjer det gjer godt å kunna hjelpa.

– Det er mange som kjem på pårørandesamlingane, så det er fleire som kunne vore med i foreininga. Men nokre av dei har nok ikkje tid til å engasjera seg, eller kanskje har dei ikkje blitt spurt om å vera med. Vi er ei lita foreining, slår ho fast.

Fleire måtar å støtta på

For dei som ynskjer å vita meir, eller kanskje engasjera seg i den lokale demensforeininga, kan ein stad å byrja vera Facebooksida deira.

– Der legg vi mellom anna ut informasjon om møter og aktivitetar. Ein kan også melda seg som aktivitetsven eller «likeperson». Min kjære far er jo ein sånn.

– Kva går det ut på?

– Pårørande kan få kontakt med ein person som i same situasjon som dei er. Ein kan velja område, om ein er kvinne eller mann, ektefelle eller barn. Ein kan også velja kva type demens-sjukdom det gjeld. Og «likepersonane» blir kursa, forklarar ho.

Medan andre organisasjonar har særskilte hjelpetelefonar, er dette Nasjonalforeninga for demens sitt tilsvarande tilbod.

– Kva tid blir neste møte?

– Det hadde vore fint å fått det til før jul, men det er førebels ikkje planlagt.

– Så dersom nokon les dette og har lyst å engasjere seg, korleis melder ein seg inn i lokallaget?

– Då går ein inn på nettsida til Nasjonalforeningen for folkehelsen og trykker «Bli medlem». Der kan ein velja kva lokallag ein vil vera med i, smiler Liv Signe med eit snev av optimisme i stemma.