Vil ikkje på institusjon - treng trening for å unngå det
MS-sjuke Jostein Haktorson frå Sunde nytta seg av treningstilbodet ved Husnestunet fram til pandemien stengte dørene til trimrommet. Når samfunnet opna opp att, såg han difor fram til å setje i gong med treninga igjen. Slik vart det ikkje.
Publisert
Sist oppdatert
– Dei har ein del treningsapparat og utstyr der inne som eg tidlegare har brukt, og hatt god nytte av. Når pandemien kom vart det mykje sofasitjing, og eg merka at forma vart betydeleg dårlegare. Men sjølv om samfunnet no har opna opp att, er svaret beint nei når me ønskjer å trena som før. Treningsrommet får ikkje lenger nyttast av andre enn dei som har avtale om trening, fortel Haktorson oppgitt.
Jostein Haktorson har levd med MS sidan 1976, då dei første teikna på sjukdommen meldte seg. Han er tydeleg på at han har levd godt med sjukdommen, og er takksam for å vera blant dei heldige. Frå symptomdebuten hadde Jostein mange år i arbeidslivet, men sidan 2005 har han vore ufør.
Annonse
God effekt av trening
Likevel er han framleis heimebuande og lever overraskande godt med sjukdommen. Haktorson trekkjer fram trening som ein av grunnane til dette.
– Eg er i varmebassenget fire gongar i veka, noko som har hjelpt meg veldig. Elles har eg vore heldig og fått plass på gruppetrening med fysioterapeutane Gina og Katarina (Gina Berge-Soldal og Katarina Kucerkova, journ. merk.). Eg har vore med tre-fire gonger til no, og skal få vera med på treningar fram til jul i dette opplegget. Det er veldig bra, skryt han.
Det er mange som har behov for å delta på dei ulike gruppetreningane som fysioterapautane tilbyr, og det er såleis ikkje eit tilbod Haktorson kan delta på fast. Dette har han full forståing for, men difor skulle han gjerne sett at han fekk halde fram å trene med dei apparata som han tidlegare nytta, og hadde god effekt av, ved Husnestunet.
Annonse
– Kvifor får de ikkje trena der lenger?
– Argumentet dei kjem med er at det ofte hendte at me var i vegen for dei som hadde avtale om trening, at det vart kollisjon. Men me har berre vore to-tre som har brukt å trena der, og eg har aldri opplevd at det har kollidert eller at me har vore i vegen for andre, fortel han.
Etterspør ei løysing for alle
Han skulle ønska det fanst ei løysing som fungerte for alle. For med god førebygging vil han truleg, i det lengste, kunne unngå å hamne på institusjon. Det er målet hans.
– Eg vil slett ikkje havna på institusjon. Difor har eg vore på tanken å få tak i midlar til å kjøpe meg eit eige treningsapparat. Eg har tidlegare spurt om det apparatet eventuelt kunne stått i treningsrommet på Husnestunet, slik at fleire kan få nytte av det. Men det har dei visst heller ikkje plass til, forklarar han, og held fram:
– Eg er tilnærma lam i beina, og har vore på rehabilitering fleire gonger, til dømes på Rosendalstunet og på Rauland. På Rauland hadde dei eit treningsapparat som heitte NuStep, det vart eg veldig begeistra for. I epikrisen min stod det at eg hadde svært god nytte av det, men det dei har fått tak i på Rosendalstunet no, Feel Good, ser jo enno betre ut, seier Haktorson engasjert.
Annonse
Vil strekkje seg langt for å bevare mobiliteten
Dei nye treningsapparata på Rosendalstunet har han difor svært lyst å testa ut, og om dei har høve til å ta i mot han der, vil det koste han 2000 kroner med drosje, tur-retur, kvar gong. Det vil han stå i for å ivareta si eiga helse.
Det beste alternativet ville likevel vore å hatt eit tilsvarande tilbod som før pandemien, så nær at han kunne køyrt til og frå trening sjølv.
