Skuffa over kommunen si kreftomsorg-prioritering: – Det er mange som har behov for oppfølging
Torsdag 17. juni la Wanda Eliassen Medhus ut eit hjartesukk på Facebook, der ho stilte spørsmål ved måten kreftomsorg blir prioritert i kommunen. Medhus meiner prioriteringa er langt i frå god nok.
Publisert
Dropen som fekk begeret til å renne over for den tidlegare kreftkoordinatoren i kommunen var ein uttale frå ordførar Hilde Enstad.
– Ordføraren meiner at dei som treng hjelp innan kreftomsorg får den hjelpa dei har behov for, sjølv om ressursen som er sett av til dette berre er på 20 prosent. Når ho seier at ein ikkje treng å vera kreftsjukepleiar for å yta desse tenestene, får eg kjensla av at ho ikkje tar kreftomsorg alvorleg, forklarar Medhus til Grenda.
Annonse
Ynskjer betre oppfølging for pårørande
I hjartesukket formidla ho mellom anna følgjande:
«Å sei at ein ikkje treng å vera kreftsjukepleiar for å hjelpa kreftpasientar er ei sanning med visse modifikasjonar. At vår ordførar, som attpåtil er sjukepleiar sjølv, seier noko sånt skuffar meg», skriv ho understrekar at kvar av desse pasientane har pårørande, kollegaer, vener som også kan ha behov for oppfølging.
Medhus skriv vidare at ho har erfart at dei aller fleste pasientane får godt stell, god omsorg og rett behandling.
Annonse
Det same vil ho ikkje sei om omsorga til dei pårørande, eit felt innanfor kreftomsorga som ifølgje Medhus har mangla både tid, folk og kunnskap til å ivareta dei det gjeld på best mogleg måte.
– Dei pårørande er minst like viktige som pasientane, seier ho til Grenda.
Lågterskeltilbodet forsvann
Wanda Medhus har sjølv teke to år vidareutdanning innan kreftomsorg og sorgutdanning, og sit på ein særskilt kompetanse innanfor nettopp denne typen tenester.
Grenda spør difor kva ho meiner manglar i dag, og kva faktorar ho meiner bidrog til god kreftomsorg nokre år attende.
– Det fungerte veldig bra i 2012, likeeins i fleire år framover. Men etter endringane som kom med omorganiseringa i kommunen og frå samarbeidet med Kreftforeningen vart avslutta, har det vore dårleg. Lågterskeltilbodet har forsvunne som dogg for sola, seier Medhus før ho kjem med eit utdjupande svar.
Annonse
Fleksibilitet blant suksessfaktorane
Medhus ser attende på fleksibiliteten ho hadde i jobben som ein anna faktor som bidrog til god kreftomsorg.
– Eg jobba ikkje overtid, men fekk styra arbeidstida mi sjølv og såleis vera tilgjengeleg når pasientane hadde behov for meg. Eg syntest det fungerte veldig bra.
Det tverrfaglege samarbeidet med legar, heimesjukepleie og andre instansar fungerte også til tider svært godt.
Tilbakesteg
Det ho meiner å sjå at manglar i dag er knytt til kartlegging av pasientar og pårørande sine behov, verdsetjing og prioritering av særskilt kompetanse, eit godt tverrfagleg samarbeid og meir ressursar øyremerkt kreftomsorg.
Annonse
– Ei stilling på 20 prosent er jo ingenting, og når ein ikkje set av større ressursar til kreftomsorg blir det heller ikkje så lett for dei tilsette å spørje om dei kan få ta eit kurs eller vidareutdanning innan feltet, seier Medhus.
Det er to år sidan ho sjølv slutta i jobben som kreftsjukepleiar med koordinerande ansvar i kommunen. Ho var då tilsett i ein 50 prosent stilling, medan 20 prosent av stillinga til Marit Sjøvangen var øyremerkt hennar rolle som kreftsjukepleiar.
Då Wanda slutta i 2020 forsvann samstundes stillingsprosenten hennar.
– I 2012 var kreftomsorga bra, men no, ti år etter, har vi faktisk gått litt tilbake, sluttar ho.
Ordførar Hilde Enstad er kjent med Facebook-innlegget til Wanda Medhus og er framlagt denne artikkelen. Hennar respons i saka kom då ho svara på Silje Nordnes Olsen sin interpellasjon under sist kommunestyremøte.
