Siste bunadsoppdrag for Kjersti

– Eg har trappa ned dei siste åra. No har eg nett ein herrebunad som eg har inngått avtale om for tre år sidan som står att. Elles er det nok no, seier 73-åringen.

Ho har budd i Sunndal i over 50 år, men dialekta avslører at ho opphavleg er oppvaksen i Bergen. Det har likevel ikkje hindra ho i å laga fleire hundre Hardangerbunader frå systova ved Olaløo.

Fanastril

– Det er Hardangerbunad og Kvinnheradbunad eg har laga, og så har eg vore borti Fanabunad, sidan eg er sånn fanastril. Ikkje heile bunaden, men mest skjorte og vest der, fortel Kjersti.

Ho var med i Rosenform på den tida dei laga klede, der ho dreiv med bunadssaum og veving.

– Eg hadde laga bunadar til barna mine før det, men det var rundt 1994 eg tok steget og sydde min første på bestilling. Eg byrja med Olaløo i 1996. Då hadde eg allereie levert i eitt år eller to, fortel den tidlegare kafévertinna.

– Med litt skjelvne hender og dårleg pust, så kjenner eg at det er nok no, supplerer Kjersti.

Ikkje så strikst

Ho har tatt kurs i herrebunad, blant anna hos Inga Hauge, som lenge laga bunader frå bunadskafeen på Gjermundshamn. Ho kursa seg også då ho skulle laga Hardangerbunad til seg sjølv.

– Då vart mi mormor så fornærma. Ho meinte at eg som var frå Fana ikkje skulle ha sånn bunad. «Kanskje ikkje, men eg er ikkje så nøye på det, eg», var mitt svar. Eg har trass alt to jenter, og kanskje dei ville ha bunad frå der dei er i frå. Det var eit argument mormor aksepterte, ler Kjersti.

– Og no for tida er det ikkje så strikst om du har den staden du er i frå, legg ho til.

Produksjonen er gradvis skrudd ned dei siste åra.

– Eg har ikkje peiling på kor mange eg har laga totalt sett. Eg har kvar einskild notert i forskjellige bøker, men eg har ikkje talt opp. No er eg jo pensjonist, så kanskje eg skal ta meg tid til det ein dag, sluttar ho.