Set strek etter 35 år i politikken
Frå ein kjøkkenstol i Sunndal slår avtroppande SP-leiar Benthe Bondhus fast at 35 år i politikken får vera nok. Utan at temperaturen blir skrudd ned av den grunn.
– Bli med og stå på barrikadane. Engasjer deg og bry deg!
Oppmodinga er tydeleg frå Benthe Bondhus. Ho nærmar seg 66 år, og i dei 35 siste av desse har ho vore engasjert i Senterpartiet, både lokalt og på fylkesnivå. Kvifor halda på med dette så lenge?
– I den spede starten min var det mest menn i politikken. I Kvinnherad var det mange av dei som hadde sete lenge i politikken. Blant dei var Berge Sæberg, og det var han som rekrutterte meg inn. Han angra sikkert resten av sine dagar, humrar Benthe.
Hersketeknikk
For dei som trudde dei fekk med ei føyeleg jente frå Ænes å gjera, hadde forrekna seg kraftig.
– Far min sa tidleg til oss: «Viss de snakkar sant, så er det ikkje så viktig at de hugsar kva de har sagt». Det hadde han rett i. Og i forlenginga blei det til at eg tenkte at «viss eg skal vera her, så må eg seia meininga mi». Så det har eg gjort, fortel ho frå kjøkkenbordet i Sunndal.
Hersketeknikkar har ho opplevd i ulike variantar.
– Det inkluderer vaksne menn som snudde seg i stolen og sat med ryggen til resten av oss rundt bordet, berre fordi me var kvinner som argumenterte for vårt syn. Kvinnesak har vore ein viktig del av mitt engasjement, og noko av grunnen til at eg har sagt til meg sjølv at eg skal stå i det litt lenger, påpeikar Benthe.
Grasrotrørsla
Bondhus-namnet fekk ho då ho gifta seg med ein maurangerbonde, sjølv om ho vaks opp halvanna mil lenger ute i fjorden, og som søster til blant anna Leif Sverre Enes.
Torsdag takka ho av som leiar for Kvinnherad Senterparti.
– Det er viktig at folk er med og engasjerer seg. Det er den viktigaste bodskapen eg har når eg no trer til side, seier Bondhus.
– Eg trur at jo sterkare Senterpartiet er, jo betre er det å leva i distrikta. Eg meiner det er lokallaga, grasrotrørsla, som er navet i eit parti. Det er derifrå all påverknadskraft stammar i frå. Kva oppnår du då ved å melda deg ut? Du mister jo kanalen til å påverka gjennom, seier Benthe.
Det siste kjem med relativt dårleg skjult adresse til Bergljot Bruåsdal Hesvik, som for tre veker sidan proklamerte at ho gjorde nettopp det, meldte seg ut, i protest mot mellom anna tilsetjinga av Jens Stoltenberg som sentralbanksjef.
– Skal du vera med og påverka korleis kvardagen er for lokalmiljøet, bedriftene og det offentlege er, så må det koma frå fotfolket og gjerast lokalt, følgjer ho opp.
Nasjonal rassikringsgruppe
Bondhus tykkjer det er rart å vera på oppløpssida som politikar, og gjer ei kjapp vareteljing som konkluderer med at det mok er samferdsle som har engasjert ho mest.
– Eg meiner samferdsle er viktigare for lokalsamfunn som våre, enn skular er. God infrastruktur er avgjerande for næringslivet vårt, og næringslivet vårt er motoren som driv samfunnet, illustrerer Bondhus.
Ein vidareføring av god samferdsle er trygg samferdsle. Det førte Benthe inn Nasjonal rassikringsgruppe.
– Det engasjementet hang nok saman med at eg kom frå ei veglaus grend. Det var ein merkedag då me klarte å få ei løyving på éin milliard til rassikring i statsbudsjettet då Liv Signe Navarsete var samferdselsminister. Skal ein få rassikra dei mest utsette riks- og fylkesvegane trengs det 70 milliardar. Det står ein del igjen altså, kommenterer ho.
Når du blir 66 så får du lov til å gjera det du vil, i alle fall om me skal tru Wenche Myhre. Det har Benthe planar om no.
– Det betyr mindre møteaktivitet, meir tid til familie – eg blir oldemor snart, meir tid til padling på fjorden, turar på fjellet og hytta. Eg gjekk av med avtalefesta pensjon to år sidan, og har tidlegare avslutta som fylkespolitikar, og no er eg ferdig med kommunepolitikken
I Sunndal bur ho og gemalen Hans Petter Jacobsen tett i tett med sonen og hans familie, og Benthe ser det som ei gåve.
– Eg ser også for meg at det slik me i større grad må gjera det i framtida. Folk må bu tettare og ta vare på kvarandre. Og me er ferdige med å ta matjord til bustadtomter, seier ho.
Ein annan ting ho no er ferdig med, er lange, politiske telefonsamtalar.
– Dotter mi, Elin, var tre år då eg gjekk inn i politikken, så ho kjente ikkje til at det var annleis enn at eg var i politikken. «Du sat alltid i telefonen inne i kroken der», har ho kommentert. Det var verre før då du var tjora til veggen når du sat i telefonen, påpeikar Benthe.
No blir ho fri frå både leidning og lokalt ansvar.