Satsar på mobilt sagbruk

– Det er heilt klart at det er ei stor investering, og eg skal innrømma at eg ikkje brukte lang tid på å ta avgjersla. Men berre å saga tømmer til vedlikehaldet av husa her på garden, er nok til å rettferdiggjera investeringa, seier Revne.

Familiegard

Saman med sambuar Monika Skånevik Rikstad har han slått seg til ro i nabohuset til mor og far på familiegarden inst på Skarvatun i Ølve. Her er han omringa av skog, noko som passar ypparleg for hans nye virke.

– Pappa, Lars Arne, er medeigar i firmaet og stiller med både skog og traktor. Så planen no er å leiga seg ut til dei som har behov for å få skore noko, samstundes som eg vil prøva å selja det vi kuttar opp sjølve, seier Hans Kristian.

Og alt du treng for å få besøk av Hans Kristian og hans nyervering, industrimodellen Wood-Mizer LT20, er tømmer og nok plass på tunet til sjølve doningen.

– Ja, det er ikkje mykje meir som skal til. Og etter at saga kom på plass like før jul, har eg køyrd ho 60 timar, så eg har fått tid til å bli godt kjend med ho. Så no er eg klar til oppdrag, seier han.

Draumejobben

Planen hans var å bli tømrar, men han fullførte aldri læretida. No jobbar han fulltid som bussjåfør og pendlar til Eikelandsosen morgon og kveld. Men med saga på plass, håpar han at han skal få nok å henga fingrane i.

– Draumen er jo å driva på med sagbruket på heiltid. Men om det er liv laga for det vil tida visa. Det er jo dette eg trivst best med, så eg håpar jo sjølvsagt på det, seier han.

Den største investeringa har han allereie teke, og takkar næringsfondet for god støtte.

– Eg fekk 30.000 kroner frå næringsfondet, noko som sjølvsagt kjem veldig godt med. Eg har ikkje planar om å investera stort i næraste framtid, men på sikt så vil eg kjøpa inn ein eigen bil som er godt eigna til å dra saga som bikkar to tonn i vekt, seier Revne.

Gler seg

No kryssar han fingrane for at det er ein marknad for folk som har behov for kortreist, ujustert tømmer.

– Eg kan jo køyra så langt eg vil, det er jo det som er bra. Men det blir spennande å sjå om dette er noko folk har behov for. Det er jo tøffe tider, men eg tenkte at om eg verkeleg ville gjera dette, så var det berre å hoppa i det. Og det gjorde eg. No gler eg meg berre til fortsettinga, eg stortrivst i alle fall så langt, sluttar Revne.