Pris i Paris til Iris

– Det er veldig gøy å få denne merksemda, og me er veldig glade for «Game changer»-prisen, seier Sebastian Lamberg Torjusen på telefon frå Salmon Eye.

Onsdag er han tilbake på jobb uti Hardangerfjorden, og har lita tid til å kvila på laurbæra. Kvar kveld i ei god veke til skal den ekstraordinære restauranten Iris ta seg av fulle bordsettingar.

Éin av fire

Under utdelinga til La Liste i Paris på måndag var vart tre restaurantar rangert til årets beste, blant desse Le Bernadin frå New York. Tysdag var dei, Iris og to restaurantar til trekkplaster på ein pressekonferanse i regi kåringa.

– Det var to restaurantar frå New York, éin frå Singapore og oss. Definitivt ein kjekk arena å få snakka på, seier Salmon Eye-sjefen.

Kjøkkensjef Anika Madsen, restaurantsjef Nico Danielsen og Sebastian Lamberg Torjusen fekk blant anna visa introfilmen som dei bruker på Salmon Eye.

– Me snakka om visjonar og målsetnad, kvifor me gjer det me gjer, pluss litt om visningssenteret og «utdanninga» av gjestene på Iris. Me fekk også fortalt korleis me brukar historieforteljing for å få til ei endring, forklarer Lamberg Torjusen.

Berekraft

Han meiner at det fort blir litt stort når ein snakkar berekraft rundt mat.

– Dei fleste av oss tar meir eller mindre bevisste val når me kjem til mat. Berekraft er ofte eit negativt lada ord, som blir assosiert med kutt og peikefinger, medan det at det skal smaka godt og å dela augeblikk er ein dimensjon som går litt tapt oppi dette. Eg vil ikkje hevda å ha noko fasit, men ved å fortelja historier og kan vera litt oppmuntrande, kan ein nå gjennom likevel, trur han.

Fekk stort oppslag i The Washington Post

Han trekkjer fram ein av rettane til Iris, «Unification», der raude kråkebollar er ingrediens.

– Det er ein invaderande, øydeleggande art, som et opp tareskogen og ikkje høyrer heime her. Det var ein av dei ingrediensane som krov litt innsats for å gå frå irriterande, øydeleggande til fin og god. Teknikk og forståing spelar inn i det, og det er kjekt å då landa ein slik rett, meiner Lamberg Torjusen.

Forventningar

I løpet av året har restauranten Iris nådd ut til heile verda. Unik plassering av eit unikt bygg, kombinert med 18 rettars meny har vekt både nyfike og merksemd. Som tidlegare omtala i Grenda har mellom anna Washington Post reist eins ærend til Snilstveitøy for å laga reportasje frå måltidet.

– Det er med stor respekt me held på. Gjestene kjem for dette, og berre dette. Alle som bur i Kvinnherad veit at det er ei krunglete reise uansett kor ein kjem frå, seier Salmon Eye-sjefen om Iris.

– Dei reiser langt for å koma til oss, så me må rettferdiggjera deira reise. Det er absolutt kjekt med anerkjenninga, men me må levera på maksimalt nivå kvar dag på Iris. I starten visste ikkje gjestene kva som var i vente, men no har forventningane løfta seg hos publikum og gjester. Så må me bevisa at me er verdige å vera i dette selskapet, slår Lamberg Torjusen fast etter at prisutdelinga.

Det er ikkje ein leik å driva ein restaurant flytande midt i Hardangerfjorden. Iris har siste dag med servering 1. desember, medan visningssenteret held ope litt lenger. Restauranten opnar igjen i februar, og har 15-16 tilsette som bur og lever i Rosendal-området.

– Me har fått testa oss litt. Me visste noko om kva det ville seia å opna ein restaurant, men den fulle, heile breidda og omfanga på det som stod føre oss var me ikkje budde på. Det er lagt ned ein enorm innsats i alle ledd, og det er ein solid jobb som er gjort, rosar Lamberg Torjusen.

– Det gjer litt vondt undervegs, men det er ekstra gøy for meg som er oppvaksen her, at ein har denne gåva som dette galskapsprosjekt er nettopp her som me har det, avsluttar han.