Polsk grunnlovsdag og over Tatrafjella: – Thank You!

I artikkel 1 om turen til Ukraina reiste vi frå Kvinnherad til Stavanger, og med Fjord Line derifrå til Hirtshals. Episode 2 handla om ferda gjennom Danmark og Tyskland og såvidt inn i Polen. Her fortalde vi både om bilhavariet og om dieseltanken som brått var tom.

På dag tre og fire, altså 3. og 4. mai, fortsette ferda sør- og austover. Og dramatikken følgde oss vidare!

Moderne

Frå grensebyen Torzyn sette gjengen kursen mot Krakow. Gjengen er Tormod Myklebust og ordførar Vegard Bjørnevik i THK-traileren, og Grenda-journalist Morten Nygård saman med fetter Leif Nygård i ein Mitsubishi Outlander donert av SKL.

Utanom stansen ved verdas største Kristusstatue i Swiebodzin, var denne etappen relativt begivenheitslaus. Men det var sjølvsagt interessant å merka seg kor moderne Polen har blitt. Vi køyrde berre på nye og flotte motorvegar, der trafikken flaut fint i høg fart. Det vil seia; veldig høgt tempo heldt ikkje våre to bilar. Traileren låg vel i knapt 90, og Outlanderen heldt seg stort sett rett bak. Elles er det ikkje langt mellom rasteplassar med restaurantar for dei vegfarande.

På veg til Ukraina: – Trur det blir sterke inntrykk

Cupsiger

Kvelden vart nytta i den vakre gamlebyen i Krakow. Drosjeturen frå hotellet og inn var ekstra artig, for sjåføren var i strålande humør etter at byens fotballheltar Wisla Krakow hadde blitt cupmeistrar dagen før.

Kampen var openbert spennande. Fyrst hadde Wisla utlikna ni minuttar på overtid, deretter scora dei vinnarmålet tidleg i fyrste ekstraomgang. Sigeren smakte spesielt godt sidan Wisla ligg og rotar på andre nivå, medan motstandaren Pogon Szczecin er blant dei beste i Ekstraklasa. For eventuelle fotball-nerdar kan vi leggja til at Fredrik Ulvestad spelte for taparane.

Torget i byen og alle uterestaurantane var fullstappa med folk. Nokon feira fotballtriumfen, men det viste seg også at 3. mai er den polske grunnlovsdagen. Polakkane kan vera stolte av å ha verdas nest eldste grunnlov, berre slege av USA med fire år. Vi fekk også med oss ein støtteaksjon for Ukraina, med song og talar.

Den norske kvartetten var kvintett denne kvelden, for den uheldige sjåføren av bil nummer tre, Jarle Aase, kom samstundes med resten til Krakow, etter ei temmeleg strabasiøs togreise.

Sjåføren Roman

Neste morgon starta med medbrakt frukost utandørs i finvêret. Jarle vart etterpå henta og køyrd strake vegen til Ukraina. Akkurat då vi andre skulle setja oss i bilane, parkerte to ukrainske trailerar rett på sida. Ut av den næraste hoppa sjåføren Roman.

– Hello, sa han og rusla mot kafeen.

Då han såg at THK-traileren er merka «Humanitarian Aid» og utstyrt med flagga til Norge og Ukraina, snudde han seg og viste tommel opp.

– Thank you, thank you, smilte han og banka på hjarta sitt.

Då Vegard Bjørnevik vrei om nøkkelen på traileren, fekk han varsel om lågt nivå på kjølevæska. Etter å ha slukt nokre liter vatn, vart motoren heldigvis i godlune igjen.

Enorme bilkøar

Mil etter mil var landskapet tilnærma paddeflatt, men like fullt vakkert på sitt vis. Grøne bakkar vart iblant avløyste av knallgule rapsåkrar. Men så byrja vi å skimta mektige, snøkledde fjelltoppar i den fjerne disen. Dei over 2000 meter høge Tatrafjella kom nærare og nærare. Fjellkjeda utgjer dessutan grensa mellom Polen og Slovakia.

Bygdene og byane ved foten av fjella er tydelegvis populære utfartsstader. Det aula med folk og bilar i området. Stadvis var det enorme bilkøar, men til alt hell i motsett retning av oss.

Fleire store vegprosjekt er under bygging, så om ikkje altfor lenge er dei trafikkale problema vonleg historie.

Ein bil i manko og mistanke om dieseltjuveri

Sveitta godt

For ekspedisjonen frå Kvinnherad baud Tatrafjella på ubehagelege overraskingar. Ynsket om ei rute med nydeleg utsikt, slo kraftig tilbake. At vi ikkje såg ein einaste trailer på strekninga burde nok vore eit hint. Smale vegar, vegarbeid og ei mellombels bru var ikkje vanskeleg for Outlanderen. For traileren derimot.

– Tatrafjella kjem eg ikkje til å gløyma med det fyrste. Eg har vore med på mykje, men må vedgå eg sveitta godt då vi heldt på, kommenterer Vegard Bjørnevik.

Tormod Myklebust køyrde deler av strekninga i fjor, då han saman med Leif Jarle Bergstø transporterte ned ein brannbil frå Kvinnherad. Men den gong sette dei kursen via Zakopane, medan vi i år skulle prøva oss litt lengre aust.

– Intensjonen var at vi skulle køyra gjennom eit pass i Tatrafjella, for eg hadde veldig lyst til at de skulle få sjå den storslegne naturen i Slovakia. Eg hadde gjort research for å forsikra meg om at det var ein brukande veg for oss. Men eg kan no seia at den vegen køyrer vi ikkje fleire gonger. Det er ein dårleg trailerveg, analyserer Tormod Myklebust.

Rystande forteljingar

Ein liten nedtur vart det også i Slovakia, for det viste seg at trass toppmoderne vegar, var det langt mellom truckstoppa med mat. Ei feilnavigering stod også på menyen, men slikt må ein rekna med i det store utland. Det er dessutan sjeldan langt før ei ny avkøyrsle reddar situasjonen. Lunsjen vart i alle fall kraftig forseinka. Trøysta får vera at hotellet utanfor storbyen Kosice må kårast til det klart beste så langt.

I neste episode skal vi inn i Ukraina, og umiddelbart får vi høyra sterke og rystande forteljingar frå krigen. Men du verda for nokre heltar vi møter!