Etter to og ei halv veke på sykkelsetet gjennom Europa, kom Per Korsvold omsider fram til Lyon etter det han sjølv beskriv som ein lang tur. Her saman med borna sine Åge (t.v), Per Håkon (midten) og Erle Marie (t.h).

Per er framme i Lyon - pengane strøymer framleis inn

Tysdag tok Per Korsvold fatt på siste etappe mot Lyon, og i mål stod familien og venta på han.

Publisert

– Til saman har eg no sete i meir enn 91 timar på sykkelen, då altså med effektiv sykling, og til saman har eg sykla 2135 km. Det har vore ein lang tur, både mentalt og for kroppen. Det har jo gått seg litt til, og eg har blitt i betre form undervegs. Så eg føler jo at det har gått lettare og fortare etter kvart, fortel Korsvold over telefon frå Lyon dagen etterpå.

Ganske sterkt

Likevel føler han at naturkreftene har vore litt imot han.

– Det har vore veldig mykje motvind. No hadde eg jo berre dette vindauga med eit opplegg der eg skulle sykla, så det er jo ein del av pakka. Eg har ikkje fylgd med på vêrmeldingane, men måtte ta det vêret som kom. Eg vil seia at alt saman har vore med på å forma meg og styrka meg på eit vis, seier han.

– Du må jo sjølvsagt vera fokusert på alt som føregår rundt deg med tanke på trafikk, holer i vegen, ulike hinder og slike ting, men du hamnar litt i di eiga boble. Du er mykje åleine og grublar, men éin ting som har vore veldig drivkraft for meg, er folket heime. Alle meldingar som eg har fått på ulike medium; det har altså vore så mange at eg ikkje har klart å svara alle på ein skikkeleg måte, fortset han.

Korsvold er klinkande klar på kor mykje meldingane og støtta han har fått har betydd.

– Eg har fått utruleg mange personelge meldingar, gjerne frå personar eg eigentleg ikkje kjenner, med historier om sjukdom både med positive og negative utfall. Dei har berre lyst til å dela det med meg, og det er ganske sterkt, understrekar han.

– Også innsamlinga har vore som bensin for meg når eg om kvelden loggar inn og ser tala som berre stig og stig. Den støtta som eg har fått der har eg inntrykk av har vore litt samlande for alle heime. Me kjenner alle nokon som har hatt kreft, og me får det så tett på. Det har nok treft og rørt mange, legg han til.

Ikkje avslutta

Turen som starta for to og ei halv veke sidan etter eit tapt veddemål, har ifylgje Korsvold endra seg til noko heilt anna for kvar kilometer som vart tilbakelagt.

– Frå å gå frå eit veddemål og ein manndomsprøve, har det blitt til ein kamp mot kreften og støtte til Kreftforeininga. Hadde eg berre oppretta ein spleis for kreftsaka, så hadde eg vel ikkje fått inn 2000 kroner ei gong. Eg har prøvd å laga så mykje merksemd rundt dette som mogeleg, ikkje for å sola meg i glansen, men for saka, poengterer han.

– Eg vil dela dette med alle heime, alle som har vore med og bidrege. Takk for støtta til Kreftforeininga, for heiinga, alt heng saman. Det er mange tankar no i ettertid. Folk har vist seg frå nye sider, og det er mange eg kanskje vil få eit anna forhold til på grunn av at dei har delt ting, og det absolutt på ein god måte, understrekar han.

På spørsmål om kva innsamlinga enda på, så kan han fortelje at den enno ikkje er avslutta, og at det framleis er mogeleg å bidra.

– Det var ein del som ville gje pengar per kilometer eg sykla. Så eg vil helsa til alle som har sete på gjerdet og venta, totalt enda turen på 2135 km, og no kan de gje ein valfri sum per kilometer eg har sykla, seier han med latter i stemma.

Men sjølv om det framleis er folk som sit og ventar, er det ikkje småtteri som har kome inn allereie.

– No trur eg me nærmar oss 260.000 kroner, i tillegg er det ein Vipps-konto der det står fleire tusen på. Eg skal også ha ein auksjon når eg kjem heim, og kjem nok til å finna på litt sprell. Eg oppfordrar folk til å fortsetja å støtta, seier Korsvold.

– Det var fint å koma i mål og tenka på at eg slapp å mobilisera i morgon, fortalde Per Korsvold etter målgang.

Djupe spor

Vel framme i Lyon, utanfor stadion til fotballaget Olympique Lyonnais, stod både kona Marianne, borna Erle Marie, Per Håkon og Åge, samt også søstrene til Per og venta og heia han fram dei siste metrane.

– Det var veldig fint å koma i mål. Eg fekk både champagne, jordbær og herleg fingermat då eg kom. Men ikkje minst var det fint å koma i mål og vita at eg ikkje måtte mobilisera meg i morgon for å koma meg ut på sykkelen igjen. No er eg ferdig og no skal eg ta meg av familien min, fortel Korsvold.

– Den aller største takken må jo gå til kona mi. Utan ho og den innsatsen og støtta ho har vist, så hadde eg ikkje kunna gjennomført dette. Ho har støtta meg 100 prosent kvar dag, og ho tok med seg tre ungar i bilen og køyrde ned hit for å møta meg. Ho har gjort det på ein utruleg fin måte, og i tillegg så møtte eg ein så utruleg glad og fin gjeng her nede. Det betyr mykje, og har sett djupe spor hjå meg, understrekar han.

Tour de France

Det fyrste familien gjorde etter gjenforeninga i Lyon, var å ta turen inn på Groupama stadion, kanskje betre kjend som Parc Olympique Lyonnais. Stadionen var i utganspunktet stengt grunna OL, men Korsvold-familien fekk kontakt med dei likevel og fekk koma inn å sjå.

– Alle fekk koma inn, men for eldstejenta mi betyr det mykje. Det var veldig stas. No skal me innom ein butikk her for å kjøpa fotballtrøyer, før me tek turen inn til byn der det er målgang for Tour de France, forklarer Uskedelingen.

– I morgon skal me få med oss starten på Tour de France, og då skal eg møta TV2 og har blitt bedt om å møta i fullt sykkelutstyr. Det blir litt styr det og, men det viktigaste no er uansett å vera her med gjengen, avsluttar han.

Det var gjennom eit veddemål med dottera Erle Marie det heile starta. Omsider kunne det også avsluttast på ein særs vellukka måte.
Powered by Labrador CMS