Overtar Bunadskroken

I 27 år har Margit Tufta drive Bunadskroken. No pensjonerer ho seg, og overlèt systova til Ingunn Eikeland.

Torsdag 21. desember vart på alle måtar ein merkedag i historia til Bunadskroken. Margit Tufta hadde siste dag som sjefssyar, og overlèt halve nøkleknippet og heile Bunadskroken til Ingunn Eikeland.

– Eg kjenner det er nok no, og eg trekkjer meg tilbake. No blir eg pensjonist, og kan gå tur når eg vil og kvila middag når eg vil. Det skal bli godt å å sleppa dei mange deadlinene som heng over oss. Me skal jo ha bunadane ferdig til ei avtalt tid, påpeikar Margit.

Det er no 27 år sidan ho starta opp for seg sjølv.

– Eg fekk støtte til å kjøpa varelager. Symaskin hadde eg, og bunadssying hadde eg hatt som hobby ei tid. Så eg starta i kjellaren hos meg sjølv, minnest ho.

Sidan den tid har ho drive Bunadskroken i ulike bygg. Bedrifta vaks med Odny Leganger og samstundes ut av hennar eigen kjellar. Først flytta dei inn i kjellaren til reiarleilegheita til Hellesøy Verft. Etter ei stund flytta dei vidare til butikken på Løfallstrand, eit bygg som vart jamna med jorda for nokre år sidan for å gjera vegen litt breiare og litt tryggare. Men halve levetida har dei halde til i Løfallstrand skule.

– Me flytta inn 1. februar 2004. Eg hugsar det så godt fordi det var eit fæla snøvêr den dagen medan me bar alt mogeleg inn, påstår Odny.

Sjølve flyttinga medførte ein ørliten fordel for Odny. Vegen til arbeid vart kutta ned til 50 knappe meter.

Seks-sju hundre

I løpet av 27 år har det blitt sydd ein del bunader. Eksakt tal har ikkje korkje Margit eller Odny, og dei klarer ikkje bli heilt samde om kor mange dei laga i snitt i året.

– Eg trur me har laga seks-sju hundre, grovreknar Margit seg fram til.

– Nei, det høyrest lite ut, kontrar Odny, utan å kunna finna tal til å støtta magekjensla.

Duoen har i hovudsak sydd Hardangerbunad og Kvinnheradbunad.

– Me har sydd ein og annan Sunnhordlandsbunad òg, og eg har prøvd meg på to Trønder-bunadar til menn, oppsummerer Margit.

Ho har gått ei mengd kurs, både i regi av Hordaland Ungdomslag og Friundervisinga, og etter eige utsegn lært mykje der. Sidan i haust har ho lært det bort til Ingunn Eikeland, som har opplæring i Hardangerbunad for dame og Kvinnheradbunad til både dame og herre.

– Eg er i ein skikkeleg innspurt på ein herrebunad no. Det blir eksamensoppgåva her. Alt skal i saman i dag, for det er siste dagen Margit er her, påpeiker Ingunn.

Deler kunnskap

Når Grenda er innom Bunadskroken. Stemninga i systova er god denne dagen. Replikkane sit laust. Låtten like så.

– Her blir det ikkje snakka politikk eller fotball. Eg er ikkje interessert i politikk og Margit er ikkje interessert i fotball, seier Odny Leganger og får støtte av Margit Tufta.

– Heilt sant. Eller, det vil seia, sidan det har gått litt bra for barnebarna mine på Trio i år, så har me snakka litt fotball, moderer Margit seg.

Så byrjar dei å snakka om samferdsle, som jo knapt kan seiast å ha noko med politikk å gjera.

– Sidan dette er siste dagen deira, har eg med blomar til Margit og Odny, seier Ingunn og finn fram to staselege bukettar til kvinnene som har forsynt så mange med bunader.

– Eg har tappa dei for alt eg har kunna dei siste månadane. Eg har hatt stor nytte av å sitja her og sjå Margit og Odny jobba, og fått sjå ulike eksempel utfordingar til både Hardanger- og Kvinnheradbunad, smiler Ingunn.

 

Med hendene

50-åringen frå Lyngstrand har budd vekke i kring 30 år, og flyttar no delvis tilbake til heimetunet for å driva Bunadskroken.

– Eg bur på Bønes og reiser kollektivt Bergen og Kvinnherad. Tar bussen til Os, og snøggbåten til Rosendal derifrå. Så er det ein kort tur på måndags morgon, og så returnerer eg med båten på onsdag ettermiddag. Og frå Lyngstrand til Bunadskroken er det ein fin sykkeltur, fortel ho blidt.

Ingunn har ein plan om å driva Bunadskroken etter same oppskrift som Margit har drive.

– Med same type stoff og slikt. Men eg har òg lyst å ta inn stoff i den mørke blåfargen som også har blitt brukt i Kvinnhersbunaden. Altså ein mørk-mørk blåfarge, understrekar Ingunn.

Ho bur i Bergen med mann og to barn, men kjem no til å pendla slik at ho kan halda butikken open måndag til onsdag. Ingunn har fått permisjon frå jobben som kreftsjukepleiar for å sy bunader. Men no skal mastergraden i eldre og aldring få liggja i fred.

– Eg har lyst til å arbeida med hendene og laga noko, meiner ho.

Det kan det vera ho har fått med seg heimanfrå, då faren har vore snikkar heile sitt liv, og mora var lærar i kunst og handverk.

– Det ligg nok litt i slekta, ja, seier ho medan ho riv eit stoffstykke i to med nevane.

– Dette har eg lært av Margit. Det er like enkelt og presist som å klyppa. Spesielt når du har fått inn teknikken, smiler ho.

Eit par bunader ligg i bestilling og ventar på å bli sydde i løpet av året. Joda, ho er så absolutt i gang med å laga noko med hendene.