Ordføraren skal køyra hjelpesending til Ukraina: – Kjekt å gå i det gode si teneste

– No kan eg presentera sjåførane på THK-stiftinga sin neste tur til Uzjhorod i Ukraina. Det er Vegard Bjørnevik og Tormod Myklebust, sa sistnemnde under ein pressekonferanse i Uskedalen tysdag ettermiddag.

Myklebust trur det er unikt at ein ordførar tek på seg eit slikt verv.

– Eg vil tru han er den fyrste ordføraren i Norge som køyrer hjelpesending til Ukraina, analyserte han.

Bjørnevik opplyste at han hadde fått ein førespurnad frå Tormod Myklebust ei stund før jul om korleis Kvinnherad kommune kunne bidra for å hjelpa dei krigsråka i Ukraina. Allereie då vart det nemnt om ordføraren sjølv kunne vurdera å setja seg bak rattet, sidan han trass alt jobba som trailersjåfør fram til valet i haust.

– Tormod gjekk rett på sak og spurde om eg var interessert i å køyra. Eg stilte meg positiv til det. Og med erfaringa eg har, ser eg ikkje på dette som noko stor utfordring. Dessutan er det kjekt å gå i det godes teneste og hjelpa folk som lever i ytste naud. Eg synest det er fint å kunna bidra, og i tillegg skapa litt blest rundt saka slik at fleire vil bli gjevarar, sa Bjørnevik.

– Elles er det altfor mykje preik med desse ordførarane; no må vi visa at vi også kan gjera noko, la han smilande til.

Ny boost

Før han ringte til ordføraren, sat Tormod Myklebust og tenkte på kva grep han kunne gjera for å skapa ny «boost» rundt innsamlingsaksjonen som skjer i regi av den Haugesund-baserte THK-stiftinga. Han frykta at folk her til lands byrjar å bli lei av krigen, i tillegg er det utan tvil tyngre økonomiske tider.

– Eg har jo respekt for ordføraren, så det var ikkje berre å ringa. Men eg synest vi fann tonen, opplyste Myklebust.

– Absolutt, støtta Bjørnevik.

Ordføraren har sjølvsagt tenkt grundig gjennom at han no skal bevega seg inn eit ei krigsråka og delvis okkupert land.

– Ein skal ha respekt for det, men eg har fått den forståinga av at det vest i Ukraina ikkje er direkte krigshandlingar, så dette skal nok gå bra, sa Bjørnevik.

– Våre kontaktpersonar i landet held sjølvsagt oversikta dag for dag, la Myklebust til.

To varebilar

Turen til Uzjhorod tek fire dagar og er på knapt 2.000 kilometer. Vegard Bjørnevik må nok finna seg i at det har vore endå meir prominente gjester i byen enn ordføraren i Kvinnherad, for fyrstedama i USA, Jill Biden, var på besøk for to år sidan. THK-stiftinga har over 25 års erfaring med mottaksapparatet sitt i byen, som ligg rett over grensa frå Slovakia. All naudhjelpa blir fyrst samla i eit kjempestort lager, og så køyrt austover i varebilar.

Det betyr at behovet for varebilar er stort. Då er det sjølvsagt stas at Sunnhordland kraftlag no har donert to køyretøy. I alle fall det eine, kanskje begge, skal nedover i vår. Bilane er ein Mitsubishi Outlander og ein Peugeot Partner.

– Det er ikkje nødvendig med dyre bilar til Ukraina, for det er ikkje sikkert dei blir gamle, understreka Tormod Myklebust.

Ordførar Vegard Bjørnevik nytta høvet til å utfordra andre bedrifter, Kvinnherad kommune og innbyggjarane om å bidra med ymse utstyr.

– Behovet er umetteleg i den situasjonen som Ukraina er i. Det er uverkeleg kva som føregår i vårt nærområde, sa han.

Mykje å prata om

Kvinnherad vekstbedrift er ein av dei største bidragsytarane. Selskapet stiller både med gratis lager til THK-stiftinga, i tillegg til at klede som ikkje blir selt frå butikken Retro på Husnes, vert pakka fint inn og levert til innsamlingsaksjonen.

– Det er berre kjekt å kunna hjelpa folk i nød, slo dagleg leiar Tor Vidare Sæle fast.

Vårens aksjon føregår til 27. april. Fram til dess kan folk ta kontakt med Tormod Myklebust og gjera avtale om levering på lageret i Uskedalen. Dessutan kjem THK-traileren til Rosendal, Uskedalen, Husnes og Sæbøvik måndag 29. april, og kan folk troppa opp med det dei måtte ha.

– Tormod er ein triveleg kar, så eg trur vi har mykje å prata om nedover, sa Vegard Bjørnevik om den ventande bilturen.

– Eg er ein gamal mann, så stakkars deg som skal på tur med meg, humra Tormod Myklebust, før han alvorleg la til:

– Eg kan ikkje driva på å køyra til Ukraina stort lenger, men det er ikkje så lett å få nokon til å overta heller. Og så tenkjer eg; kan vi gje oss akkurat no? Eg prøver å ikkje uttala meg politisk, for det er humanitært det vi driv med, men vi kjem ikkje ifrå at viss Ukraina taper, så taper vi òg.