Nytt tilbod: – Målet er å ufarleggjera det

Førebels er det tre skular som har fått tilbodet, Halsnøy, Bringedalsbygda og Uskedalen, men planen er at alle skulane i kommunen også skal få tilbodet. Helsesjukepleiarane Linda Gjerde Opdal og Anne Marthe Zimmer er glade for at dei har fått til eit slikt tilbod i Kvinnherad.

Berre starten

– Helsedirektoratet anbefaler i sine retningslinjer at ein kan bruka samtalegrupper både som førebyggjande og behandlande funksjon. Det har me ikkje gjort så mykje av her i Kvinnherad, men det er ein veldig god måte å jobba på og ikkje minst nyttig for dei som får delta i gruppene. Me var fleire som tenkte at dette her må me få til, fortalde helsesjukepleiar Opdal.

Og fekk det til gjorde ei. Det var i fjor prosessen vart starta, og den engasjerte og lærehungrige gjengen vart sendt på kurs. Etterpå kjøpte kommunen ei kurspakke som no vert brukt i tilbodet.

– Nokre kollegaer av oss hadde kvar sine samtalegrupper i Uskedalen og Bringedalsbygda fjor haust, medan me faktisk hadde vår siste samtaledag for den aller fyrste gruppa vår i dag. Dette er berre starten, målet er at me skal gje eit tilbod til alle skulane i Kvinnherad, understreka ho.

Samtalegruppene går over seks veker der ein har éin time i veka. Gjennom kurspakka får ein tilgang på ulike tema, der ein skal fokusere på eitt tema til kvart møte. Temaa varierer om alt i frå «Når mamma og pappa gjekk frå kvarandre» til «Få nye søsken», «Samværsordningar» og «Feriar», opplyser helsesjukepleiarane.

– Me har brukt ulike verktøy som går på dette med følelsar slik at det blir lettare for elevane å snakka om dette. I starten hadde me berre fokus på relasjonsbygging, at dei i gruppa skulle bli trygge på kvarandre. Me hadde ein del leikar, videosnuttar og avspenningsøvingar, så me gjer litt sånn fysiske ting. Me sit ikkje alltid i ring og snakkar, sjølv om me gjer det litt også, forklarer Zimmer.

Godt å møta andre

Helsesjukepleiarane ynskjer derimot å poengtera at alle som deltar vel sjølv om og kor mykje dei vil dela, i tillegg til at dei hovudsakleg fokuserer på det positive.

– Målet vårt er eigentleg berre å ufarleggjera det, det treng ikkje vera eit stort problem i familien for å kunne delta. Det har vore enkelte som faktisk synest at skilsmissa i grunn har vore ganske positivt, som tenkjer at «ja, men då blir det dobbelt så mange presangar og bursdagsfeiringar», fortel dei smilande.

– Noko som igjen har vore veldig positivt for dei andre òg, så me treng dei også. Samtalegruppene har òg ein førebyggjande funksjon, for det er ikkje sikkert at det er eit problem no, men det kan bli det seinare. Så berre det å øva seg på å snakka i lag er viktig. Me håpar også at sjølv om me no er ferdige med gruppa, så kan dei fortsetje å bruka kvarandre til å spørja kvarandre eller fortelja dersom noko er vanskeleg, legg dei til.

I fylgje helsesjukepleiarane er elevane sjølve heller ikkje i tvil om at det nye tilbodet har vore nyttig.

– Då me spurde kva dei ville at me skulle sei på deira vegne så sa dei at gruppene har vore både kjekke og hjelpsame, i tillegg til at det har vore godt å møta andre og sjå at det ikkje berre er eg som er i den situasjonen. Dei tykte det har vore godt å høyra om andre sine opplevingar og om korleis andre gjer det heime, seier Opdal.

Fokus på det positive

Mammaa til ein av elevane som har vore med er Ulrikke Kvalheim. Heller ikkje ho er i tvil om både nytten og gleda desse timane med samtalar har gitt dottera.

– Fyrst og fremst så har eg ei jente som gler seg veldig til kvar gong ho skal der. Favorittfaget hennar er kunst og handverk, og det går ho glipp av for å vera med på dei timane. Men det har altså gått heilt fint, og det seier litt, fortel Kvalheim.

--Eg stiller meg kjempepositiv til tilbodet. Dei har alltid med seg eit skriv heim om kva dei har snakka om den dagen, og då kan ein prata om ting i ein naturleg setting utan at det er noko problem som ligg der. Det har i alle fall blitt mange fine samtalar på grunn av at ho har vore der, fortset ho.

Kvalheim er sikker på at ungane ikkje kjenner seg så åleine takka vere samtalegruppa.

– Det gjev rom for å snakka om det som er vondt, sårt og vanskeleg, samtidig som dei har fokus på det positive og kva som er bra med det. Det er jo meir vanleg enn dei gjerne trur, og det kan fort følast urettferdig at det «berre er eg som har det slik» Eg synest dei vinklar ting på ein veldig fin måte, poengterer ho.

Sjølv om Kvalheim var positiv til tilbodet frå fyrste stund, var det éin ting ho var litt redd for på førehand.

– Dottera mi har hatt nokre periodar der ho har syntest litt synd på seg sjølv, det eg var litt redd for var at dette då skulle bli bygd opp under. Men faktisk så har det vore stikk motsatt. Det er mange som har det slik, og eg tenkjer at tilbodet er ein fin ting og absolutt noko det er behov for, avsluttar ho.