Ny forsking på lakselus gir viktige svar

Lakselus har lenge vore eit stort problem som forskarar har forsøkt å finna svar på. For korleis klarar eigentleg den bitte lille lusa å finna fram til laksen den skal leva på i det store havet?

Møtet mellom ein parasitt (lakselusa) og verten (laksen) startar allereie når lusa er i den såkalla frittsvømmande larvefasen. Då blir lusa kalla ein kopepoditt.

Vil auka resistensen

– Vi antar at det er kjemiske signal som spelar ei nøkkelrolle i kommunikasjonen mellom vert og parasitt, og forskarar har dokumentert at dette stemmer, uttalar seniorforskar Nicholas Robinson i ei pressemelding frå Nofima.

Dei er eit næringsretta forskningsinstitutt som driv forskning og utvikling for akvakulturnæringa, fiskerinæringa og matindustrien.

Robinson har ansvar for å koordinera det store prosjektet CrispResist, som samlar eit leiande lag av forskarar frå ei lang rekke land. Forskningsprosjektet er finansiert av Fiskeri- og havbruksnæringens forskningsfinansiering (FHF).

Dei jobbar med å finna ut kva som gjer at nokon lakseartar har stor motstand mot lakselus. Denne informasjonen håpar dei kan styrka den norske oppdrettslaksen sin motstand òg.

Stillehavslaksen

Då må dei først finna ut kva gener og mekanismar som er ansvarlege for at nokon artar ikkje får lakselus, som mellom anna stillehavslaksen, som er resistent mot parasitten. Atlanterhavslaksen, som er den arten som er oppdrett på i Norge, er derimot veldig mottakeleg for lusa.

Men no har forskarane funne at lusa finn laksen ved hjelp av lukt, og at det er slimet frå laksen som set lukta.

«Laks frå familiar som er mottakelige for lakselus viste seg å produsera slim som hadde høgare stimulerande effekt på lus, enn laks frå familiar med høg motstand mot lus» står det mellom anna om dette i pressemeldinga.

Ein av dei viktigaste konklusjonane frå studia var at forskarane identifiserte forbindelsar for vidare forskning.