– Naturen på Vestlandet er den flottaste i landet
På Folgefonnsenteret er det kome to nye nasjonalparkforvaltarar. Lars Mikkjel Hus Kråkenes og Øystein Wallevik er begge glade for å få lov til å gjere ein viktig og spennande jobb.
Publisert
På papiret har dei to forskjellige stillingar, Lars Mikkjel er tilsett som vikar for nasjonalparkforvaltar Astrid Bakke Haavik og Øystein har ein prosjektstilling. I realiteten jobbar dei tett ilag.
– Vi har hatt ein liten overlapping før Astrid Bakke Haavik gjekk ut i permisjon, men det hadde vore gunstig med ein enno lenger ein. Det har vore mykje å setja seg inn i, fortel Øystein.
Annonse
Han starta nokre veker før Lars Mikkjel, som òg hadde ein hektisk start.
– Veka eg starta var det både nytilsett-samling i Leikanger, ein tur til Florø med overnatting og besøk ved Ålfotbreen med lagsamling. Så det vart ein pangstart, fortel han.
Lars Mikkjel har ei mor frå Rosendal, men er oppvaksen på Notodden. Øystein er Osing med hardingforeldre. Dei held begge ein master i Økologi, høvesvis frå NMBU og Universitetet i Bergen, og dei er begge nye i denne typen jobb.
– Vi er veldig begeistra for å få sjansen til å gjere ein så viktig jobb rett etter studiane, seier Wallevik.
Annonse
Fremmedartar og forvaltning
Del av arbeidsoppgåvene til duoen er saksbehandling, å følga opp tiltak, å dra på synfaringar og ikkje minst arbeidet med forvaltningsplanen. Men dei jobbar også med ting som uttak av fremmedartar.
– Vi jobbar til dømes med uttak av gran ved Myrdalsvatnet. Vi har gran i norsk natur, men den høyrer opphaveleg ikkje heime i området rundt Folgefonna nasjonalpark, så vi prøvar å fjerna den, og det er relativt krevjande, fortel Øystein.
– Gran og sitkagran er høgt prioriterte fremmedartar. Her på Vestlandet spreier den seg veldig godt, og den utkonkurrerar dei artene som høyrer heime her og som vi vil ha her, legg Lars Mikkjel til.
Fjerning av gran må skje på ein mest mogleg skånsam måte, og det skapar store utfordringar.
– Vi kan ikkje berre hogga og la det falla, det blir til sjenanse for dei som går tur. I tillegg er det viktig å få det vekk slik at vi kan få tilbake den vegetasjonen som høyrer heime, seier Lars Mikkjel og legg til;
Annonse
– Vi vil heller ikkje legga til rette for store anleggsvegar for at store hoggemaskinar skal koma til, så ein må hogga manuelt og så henta det ut med helikopter.
Når ein skal verna om landskap og natur er det greitt å ha ein plan. Her kjem forvaltningsplanen inn.
– Det handlar om korleis best forvalta den naturen vi har. Vi har verneforskrift for både nasjonalparken og dei fire landskapsvernområda rundt. Forvaltningsplanen skal støtta oppom den verneforskrifta og utdjupa og spesifisera reglene, fortel Lars Mikkjel.
I utgangspunktet skal denne planen reviderast kvart 10. år. Den gjeldande er frå 2011.
Lars Mikkjel og Øystein fortel at det er andre ting å tenkja på no enn det var då, og andre utfordringar ein må ta omsyn til.
– Ting endrar seg heile tida. No til dags er folk ute med dronar, drar på organiserte toppturar, kastar seg over hengekøyer og legg ut bilete på sosiale media. Dette er alle ting som må tas omsyn til og smeltast inn i denne planen som skal seia korleis ein best skal sørga for at området blir bevart på ein god måte medan alt dette går føre seg, fortel Øystein, og legg til;
Annonse
– Det er eit stort arbeid, det er ikkje noko som er ferdig i løpet av 2023 eller 2024, det kjem til å ta litt tid, og det er viktig. Vi skal ta kontakt med fleire hundre som har sitt å seie, forhåpentlegvis har dei innspel til oss, det er viktig for at vi skal gjere det best mogeleg.
Arbeidet med forvaltningsplan vert dratt i gong i desse dagar. Dei to nasjonalparkforvaltarane seier at dei veldig gjerne tek imot tankar og innspel.
– Vi er veldig svoltne på å høyre kva folk har å seie. Alle som er rørte av det som skjer rundt Folgefonna eller landskapsvernområda må gjerne senda ein mail om det er noko som må tas stilling til, seier Øystein.
Kontor og kontaktar
Å vera nasjonalparkforvaltar er kanskje ikkje ein klassisk kontorjobb, men Lars Mikkjel og Øystein har sete mykje ved pultane sine for å setja seg inn i rutinar, dokument, saksbehandling og møter.
– Vi er heldige som har fleire verneområdeforvaltarar vi kan kontakta og utveksla erfaringar med, det er til stor hjelp no i starten med alle dei små detaljane vi må setja oss inn i, seier Lars Mikkjel.
Annonse
– At det blei noko kontorarbeid visste vi, men dei som har vore i jobben litt lengre fortel at dei er mykje ute på synfaring og turar, vurderer merking av stiar og møter folk. Så eg trur ikkje vi berre blir sitjande på kontoret, skyt Øystein inn.
Frå kontora sine på Folgefonnsenteret har dei kort veg til den vakre naturen i Kvinnherad.
– Det er godt å kunna rusla ned på kaien her og sitta der og sjå utover. Det er ein heilt fantastisk natur i områda her, og vi må absolutt ta vare på den, seier Lars Mikkjel og legg til;
– Det er jo vi to som jobbar mest ilag, men vi har veldig kjekke kollegaer på resten av huset òg, så vi har det veldig kjekt i lunsjtida.
