Forsøpling er tematikken i Pippip Ferner-utstillinga hjå Galleri G Guddal. Under opninga laurdag var det søppelmote-show, eit show sjølv Åse Kleveland (i midten) fekk med seg. F.v.: Elvira Haugland Bondhus, Linnea Enes, Lief Helene Janeborg, Ivar Baste, Stein Haugen, Catherine Brun-Lie, Stephen Rowe, Åse Kleveland, Bernt Endre Johnsen, Pippip Ferner, Robin Handeland, Miann Eylegar, Turid Valvatne og Mariann Thunold.

Mykje humor, djupt alvor

– Det er mykje snakk, men lite som skjer. Dei har klart å forby plast i andre land, så kvifor gjer me det ikkje her? Politikarane våre skulle hatt større ballar, sa Pippip Ferner. Under utstillingsopninga i Guddal fekk ho understreka at plast og forsøpling er eit stort problem.

Jorun Larsen
Publisert Sist oppdatert

Mange tok turen til Guddal laurdag føremiddag, då utstillinga Plastic Revisited #3 opna. Dei rosa blomane frå trea utanføre låg som eit kakedryss på dei store, fargerike plastinstallasjonane som hadde teke plass i hagen.

Stemninga med å koma inn i Guddalstunet hadde for første gong ein ekkel og forstyrrande bismak. Og bismaken gav seg ikkje på innsida.

Etter at galleristen hadde helsa velkomen var showet i gong. Til lyden av Norge sitt Eurovision-bidrag dansa dagens modellar inn, ein etter ein, ikledd foantasifulle antrekk laga av plast og søppel som kunstnaren, Pippip Ferner, hadde funne langs vegen, i naturen og i sjøen.

Elvira Haugland Bondhus frå redesign-klassen ved Rosendal ungdomsskule var blant dei som var med på catwalk i Galleri G Guddal.
Publikum fekk servert ei utstilling litt utanom det vanlege denne laurdagen.
Pippip Ferner-utstillinga var leiken og frodig på alle måtar, og alvoret i tematikken syntest å bli forsterka av det fargerike showet.

Viktig å ha fokus på forsøpling

Surrealistisk som det var, skapte catwalken stor begeistring blant publikum.

– Eg hadde ikkje trudd eg skulle tenka at det var viktig å ha fokus på søppel i ei utstilling, men eg synest dette er skikkeleg bra, sa Johannes Guddal, før han - til liks med modellane - sleppte seg laus til rytmane frå «Give That Wolf A Banana».

Fleire med han var begeistra for kunstverka og kreasjonane til Ferner. Begeistringa kom med eit ubehag, som fleire sette ord på.

– Det er litt voldsamt, nesten aggresivt, kommenterte Kristin Schulerud etter å ha tatt seg ein runde i lokalet.

Ivar Baste var The coolest kid in town med sine solbriller og caps-liv. Bomullen i hovudplagga rotnar, men det gjer ikkje plasten dei òg er laga av.
Nokre gongar er det vanskeleg å finne ord når ein skal skildre kunst, men likevel kjenner du på klumpen i magen at verket talar til deg og at det viktig. Dette var eitt av fleire slike i Ferner-utstillinga.

Groteske kreasjonar

Smykke av sneipar og sprøyter, skjelett av fuglehovud i reir av maritimt avfall. Store vevar der avfallet var fletta saman som dekorative veggteppe. Ein rustning av snusboksar og ein trendy munnbind-kjole.

Hybride dokkekroppar proklamerte lydlaust sin kritikk til forbrukarsamfunn og materialbruk og stilte spørsmål om verdi. For ikkje å gløyme uro for dei neste generasjonane, dersom utviklinga med plastproduksjon, billige produkt og bruk-og-kast(i naturen)-mentaliteten held fram.

Av material til plast-installasjonane kunne kunstnaren fortelja at ho truleg hadde nytta rundt ti kroner til tråd. Elles hadde alt diverre vore tilgjengeleg i naturen. Og ho lova at søppelet skulle leverast til gjenvinning då det hadde gjort sin misjon.

Røynd modell kledd i telt

Stephen Rowe var ein av dei som stilte opp på kort varsel då det var bruk for mannekengar. Og dette gjorde han med stor overtyding, kledd i eit telt.

– Er dette noko du har gjort før? skjemta bladfyken, heilt utan å forventa eit positivt svar i retur.

– Ja, eg har gått på catwalk for Kari Traa, det var i Skålagato for fleire år sidan, stadfesta Rowe blidt, før han vart minna på at han også hadde vore i kontakt med liknande affærar i Tyrkia.

Der var det ikkje telt eller idrettsklede det gjekk i, men skinnjakker. Rowe fekk spørsmål om han kunne stille opp kvelden før utstillingsopninga, og hadde ikkje vondt for å sei ja.

Teltet sat dessutan som eit skot.

Stephen Rowe kledd i telt.
Stein Haugen minna litt om ein cheerleader i denne finurlege habitten.
Gøril Guddal takka Pippip Ferner (t.v.) for showet og for å setje fokus på forsøpling og forureining gjennom kunsten.
Desse hybridane av nokre dokker står fram som grotesk kritikk av forbrukarsamfunnet, samstundes som dei reiser spørsmål om kva effekt dagens forureining vil ha for dei komande generasjonane.

Ynskjer å vera framoverlent

Etter opninga kunne Gøril Guddal stadfesta at dette var ei viktig utstilling for galleriet.

– Dette er ein viktig utstilling der ein er med å setje fokus på forureining. Dette er noko eg ønskjer at galleriet skal vera framoverlent på. Det som er fantastisk med Pippip er at ho brukar så mykje humor i noko som har eit så djupt alvor. Berre det at ho har samla alt søppelet som er med i denne utstillinga sjølv, seier noko om kor stort dette problemet er.

Guddal meinte det var viktig å bidra med å setje søkelys på problemstillingar som dette gjennom den samfunnsaktøren eit galleri faktisk er.

Sneipar og snus høyrer ikkje heime i naturen.
Åse Kleveland var i Rosendal denne helga, og var glad ho fekk tatt turen til utstillingsopninga i Guddal. - Kven kan unngå å stille seg bak dette? Alle kan og bør ta forureining på alvor, sa ho.
biletseriar kultur seimsfoss plantar og dyr miljøvern kultur og underhaldning forureining natur og miljø biletkunst scenekunst nyhende
Powered by Labrador CMS