– Me hadde englevakt begge to
Då eit tre fall ned i vegen mellom Austrepollen og Nordrepollen måndag ettermiddag vart to bilar trefte. Til alt hell vart det heller ikkje denne gongen alvorlege personskadar.
– Eg hadde hatt katten til veterinær, så den var også med i bilen i bur, og då me kom køyrande rundt Kaldstegnakken så kom det ein møtande bil. Eg sakka ekstra ned på farten og såg samtidig at det var nokon eg kjende, fortel Kari-Ann Flatebø over telefon dagen etterpå.
– Akkurat då eg skulle til å helsa, så smalt det. Det kom eit tre over bilen, og eg tenkte heilt instinktivt at no kjem det ras og at eg må koma meg vekk. Så eg gav gass og køyrde ti-femten meter før eg skjøna at det berre var eit tre, fortset ho.
Annonse
Vrak
Framleis litt i sjokk over det som nettopp hadde hendt, og med glasskår over heile seg, kom ho seg ut av bilen for å sjekka korleis det stod til med den andre føraren, Stian Ossi Næs. Til alt hell kom begge to seg uskadd frå ulukka, sett vekk i frå nokre blåmerke på armen til Flatebø.
– Me nikka til kvarandre om at me var heile begge to, før me tok nokre bilete og ringte til 175 for å melda i frå. Det kom også fleire andre trafikantar, og det var mange som stogga for å sjekka at det gjekk bra med oss. Det var veldig fint, understrekar Flatebø.
– Ein blir jo litt «shaky» av ei slik oppleving. Eg køyrer denne vegen fleire gongar til dagen, og ein sit alltid og ser litt opp. Eg har alltid tenkte at marginane er så små for å faktisk treffa ein bil, men det gjorde det altså i går, legg ho til.
Annonse
Bilen til Flatebø enda med ei knust frontrute og eit god inntrykt panser. I fylgje ho sjølv var det venstre stolpe som tok i mot den verste støyten og fekk seg ein smell. Endå er det usikkert om bilen må vrakast eller om den kan fiksast.
Bilen til Næs derimot rår det ingen tvil over, den kjem i fylgje Næs sjølv ikkje tilbake på vegen.
– Bilen var såpass knust framme i venstre sida, og begge airbaggane vart utløyste, så den er kondemnert. Me fekk sett opp varseltrekantar, taua bilen min litt til side slik at trafikken kom seg forbi, og fekk ringt til Tord Paulsen som kom og henta bilen, forklarer Næs over telefon.
Englevakt
Næs tok derimot det heile med knusande ro, men er glad for at det heller ikkje denne gongen gjekk ut over folk.
– Det er jo ikkje kjekt sjølvsagt, og eg hadde ikkje forventa det på ein såpass fin dag, men det er ein risiko som ein veit om. Viss ein ikkje skjønar det så er ein litt verkelegheitsfjern etter mi meining. Det seier seg sjølv at det ikkje går an å vera 100 prosent sikker, og taklar ein ikkje det, så må ein berre flytte derifrå, poengterer Næs.
Annonse
– Skal ein bu der inne, så er dette ein del av kvardagen. Eg køyrer jo ofte på desse vegane, og har heldigvis ikkje blitt truffe, sjølv om det nokre gongar har vore nærme. Men slike hendingar er vel ikkje nok til at nokon reagerer. Det må vel ryka nokon med før dei gjer det, og det er dessverre berre realiteten, legg han bestemt til.
Flatebø seier det same som Næs, og meiner at det heile handlar om flaks.
– Me har masa i mange år om tunell og at vegen er skummel. Spesielt med tanke på at det er såpass mykje trafikk der inne. Det er ferjer som går to gongar i timen, og ein merkar det spesielt no i turistsesongen, seier ho.
– Det er fyrst i ettertid at ein byrjar å analysera det litt, og eg tenkjer at det er flaks at me møtte kvarandre og hadde såpass låg fart. Kven veit kva som kunne skjedd dersom me hadde hatt høgare fart. Me hadde englevakt begge to vil eg sei, avsluttar ho.
