Legg til rette for klatrefeber i Uskedalen

Søndagen før regjeringa la fram sin reviderte plan med færre restriksjonar, var det framleis berre lov med maks 20 personar i gymsalen samstundes. Ein time etter at dørene hadde opna var det nokre få som dingla i tau og tok seg gjennom løypene i klatreveggen, men det hadde vore plass til fleire.

Emil Solli Stafsnes, som broderleg deler på leiaransvaret i gruppa med Kjetil Rød, helsa bladfyken velkommen, medan dagens vakt, Øystein Eik, tok hand om tryggleiken til dei som var i veggen.

Sjølv om oppmøtet denne ettermiddagen var labert i forhold til dei førre gongane, sette ikkje det noko stoppar på stemninga. Mari Kaldestad Skarveland (5) var blant dei som fekk på seg sikringsselen i ein fart, og det tok ikkje lang tid før ho var til topps og kunne ringe med bjølla.

Topptau-kurs

– Det har vore litt tøft å halda motivasjonen oppe den siste tida, ikkje berre blant oss i gruppa, men folk har vore forsiktige med å kome hit for å klatra. Sjølv om me har halde ope så mykje som mogleg gjennom denne perioden, har me sett at fleire har mista litt piffen, forklarer Emil, og legg til at dette helst gjeld for dei litt eldre.

Familieklatringa på søndagene har vore veldig bra, og piffen er no på veg attende meiner han, medan enno ein liten familie entrar hallen.

– No er me på plussida. Eg synes det er bra, og det ser ut til at interessa veks, seier den tilflytta klatraren lett optimistisk.

Ein av måtane den veksande interessa har vist seg på, er at mange har etterlyst kurs i topptau. Topptau-kort er mellom anna eit minstekrav for å delta på klatring utan instruktør, og det er også ønskjeleg at dei fleste som kjem for å klatra når vaktene er til stades har dette kortet.

– Dette er eit kurs for dei som ønskjer å sikre og klatre på topptau. Dei som typisk kjem er foreldre som vil kunne sikre barna sine, men det er dessutan ein grei introduksjon til klatring. No har me rundt 16 interesserte, men om det er fleire som vil bli med er det berre å ta kontakt. Om det trengs set me berre opp fleire kurs, seier han.

Eit buldreloft blir til

Gruppa som organiserer aktivitetane består for tida av 12-15 aktive personar, som deler på ansvaret med å vera vakt når hallen er open. I tillegg ser leiargruppa til at utstyret og veggen er i orden, dei organiserer vaktlister og set opp kurs.

Dei siste månadane har det dessutan vore om lag ein dugnadskveld i veka i toppetasjen på gamleskulen i Uskedalen. Der held eit buldreloft på å byggjast.

– Me har søkt støtte og fått pengar frå både Sparebanken Vest og frå SpareBank 1-Stiftinga, noko som har hjelpt oss veldig. Buldreloftet er sponsa med tippemidlar, og det er faktisk snart fullfinansiert. Men me vil nok søke nokre gongar til, fortel Emil nøgd.

Buldreloftet er designa av gruppa sjølv, og grepa som skal monterast på veggar og tak er produsert av Trondheimsbaserte Arctic grips, ein gjeng som Emil kjenner personleg frå då han tidlegare budde i byen.

Sosial arena

Medan klatreveggen har faste opningstider, vil buldreloftet vera ope heile tida.

– Dette gjeld for dei som er medlem av UIL, andre tar kontakt, så ordnar me det på et fornuftig vis, forklarar Emil.

Gruppa håpar også at loftslokala i gamleskulen vil bli ein kjekk sosial arena, og at det vil lokka til seg dei som ønskjer seg større klatreutfordringar enn det som finst i gymsalen sine meir vertikale flater.

– Kven som helst kan klatra her òg, både små og store, men det blir tyngre jo brattare det er. Buldring er ein populær sport i Norge, og det er absolutt marknad for det her i Kvinnherad, slår Stafsnes fast.

Buldring er klatring utan tau, og blir omtala som den reinaste forma for klatring. Inne buldrar ein i sikker høgde over golvet, med tjukkasmadrasser som trygt underlag. Forutan at det er kjekt og sosialt, er det også svært god trening, både for styrke, rørsle og taktikk.

Uskedalen i verdsklasse

– Ein kan ikkje berre skapa eit klatremiljø, men der det allereie er eit miljø, ligg det til rette for at fleire skal bli interesserte i sporten. Og i klatresamanheng er jo Uskedalen i verdsklasse, seier Emil og forklarar vidare kva han legg i denne omtalen.

Forutan den sjeldant gode steinkvaliteten, for Norge å vera, med veldig kompakt fjell, er også storleiken på dei kompakte fjellsidene i dalen eit lokkemiddel.

I Norge er det ikkje uvanleg at dei naturlege klatreveggane, altså utandørs, måler fire-fem taulengder, der ei taulengd i snitt er mellom 50 og 60 meter. Men i Uskedalen finst naturlege klatreveggar på 15-16 taulengder, noko som kvart år lokkar til seg klatrarar både frå inn- og utland, samt ein og annan tilflyttar.

– Hadde det ikkje vore slike moglegheiter her, hadde eg aldri gått med på å flytte hit, medgir han med eit smil.

Etter at Emil har gitt eit lynteorikurs for klatredummies, og med letthet demonstrert korleis ein kan frakta seg sjølv rundt problema på buldreloftet, kjem Christoffer Fossli inn med verktøykassa. Det er tid for ny snikkardugnad. Dei to klatreentusiastane reknar med at buldreloftet vil vera klart til bruk i løpet av ein månad, og voner det vil inspirere til eit enno betre miljø.