Jaktar etter Kvinnherad-historier frå kanten

– Det er sjeldan at ein får tillita og pengane, og blankt lerret, seier regissøren om det spennande oppdraget.

Oppdraget kom via ein klassekamerat frå tida på Nordland kunst og filmfagskule i Kabelvåg. Han hadde ideen til serien og fekk kontakt med Altibox om det.

– Dei er interesserte i nye konsept, og er ganske ferske innanfor strøymetenester, fortel Merethe Offerdal Tveit om Altiboxsom er tv-leverandøren til 700.000 kundar og har 500.000 breibandskundar.

Nye stemmer

Ideen til filmserien er at 15 ulike regissørar frå ulike stader i landet lagar kvar sin episode, men med eit gitt tema, som er «På kanten».

– Mange av oss har valt å busetja oss på bygda, utanfor det etablerte filmmiljøet i Oslo og Bergen, og det er mange historier å fortelja herifrå også. Her på bygda lever me ikkje ei bransjeboble, om ein kan kalla det for det, men har kontakt med eit større spenn av befolkninga, med ulike miljø og aldrar. Dermed får me heilt andre historier å fortelja, argumenterer Merethe.

Bygdelivet førte til Amanda-nominasjon for «Odelsgut og fantefølgje», der ho portretterte ei lita bygd i Gudbrandsdalen, og fanga folkesjela og det unike som var der.

– Eg elskar jo bygde-Norge. Me får høyra at det er ekstra interessant å få høyra stemmene til dei som bur utanfor byane, for ein kjem med noko som er annleis, men likevel noko mange kjenner seg igjen i, forklarer Merethe.

Ikkje ekstremsport

No er ho på jakt etter nye historier å fortelja.

– Vanlegvis er det ikkje vanskeleg for meg å finna noko å laga film om, men akkurat dette temaet, «På kanten», kom eg ikkje på noko umiddelbart. Viss det er noko som er på kanten, så er det ofte litt privat. Det er kanskje ikkje er det første ein deler, og ein har gjerne eit ambivalent forhold til det, vurderer Merethe.

Ekstremsport kan vera eit uttrykk for «på kanten», men Merethe ser ikkje for seg å fortelja slike historier, i alle fall ikkje i denne samanhengen.

– Det er mange tolkingar av dette. Korleis tolkar andre at noko er på kanten? Det er ikkje slik at det må ikkje vera ekstremt.

– Men om du ikkje må over ei grense, så må du kanskje opp til ei?

– Kanskje du står føre eit viktig val, stor omvelting, miljøskifte? Det kan vera mykje forskjellig, og eg ynskjer innspel på kva det kan vera, seier ho.

200.000 kroner

Oppdraget er å laga ein episode på 15-20 minutt, og ein skal eigentleg koma i gang ganske raskt.

– Nokre av desse episodane skal vera ferdige innan året, noko som er kjapt i filmbransjen. Det som gjer det mogeleg å få dette til, er at ein har fått pengane allereie. Ein treng ikkje gå rundar med søknader etter pengar. Det er sjeldan at ein får tillita, pengane og blankt lerret slik som dette, understrekar filmskaparen.

Kvar film har eit budsjett på 200.000. Det skal dekka løn, filming, etterarbeid, klipping, lyd.

– Sjølv om 200.000 er mykje pengar, så er det likevel eit stramt budsjett. Skal eg leiga alle tenestene, så er det ikkje noko igjen til løn for meg. Filminga må eg nok ta sjølv, i alle fall. Eg håper dei som les dette byrjar å tenka på «kva veit eg som kan passa her?». Kanskje er det nokon som les Grenda som har eit knakande godt tips til meg? smiler ho.

Ho ser sjølv føre seg at ho må vera ferdig filma til jul.

– Det må vera noko eg kan gå i gang og filma no. Det kan vera noko som har skjedd, enten for eitt år sidan eller 100 år sidan. Om det er noko lokalhistorisk så er det viktig at det finns noko dokumentasjon eller bilete, sluttar ho.