– Ikkje dramatisk, men vi må snu på krona

– Vi har fått krav på å ta ned driftskostnadane, og då er det jo tøft. Målet er i alle tilfelle å tilby gode tenester, ha nøgde medarbeidarar og skape gode arbeidsmiljø. Då kan ein ikkje gå på akkord med kva dei tilsette toler, og vi er no på leit etter gode løysingar, fortel Kongestøl, som også slår fast at han deler bekymringa til hovudverneombodet.

Han ser tilhøva ved Halsnøytunet som særskilt utfordrande i kommunen, då om lag ti av dei som er fast tilsette der i dag er ute av drift av ulike grunnar. At det har vore vanskeleg å få tak i vikarar har ikkje vore med på å bøte for den mellombels reduserte kompetansen ved institusjonen, men heller gjort arbeidskvardagen enno meir krevjande for dei som har stått att med ansvaret. Kongestøl ser på utfordringane som veldig samansette, og ynskjer å få til ei betring.

Må tenke nytt

Som eit viktig ledd i denne prosessen tykkjer Kongestøl det er viktig å sjå på korleis sektoren vert drifta med nye auge. Han strør om seg med moglege løysingar, og påpeiker fleire gongar at det ikkje vert aktuelt med nedleggingar. Måten sektoren vert drifta på kan likevel venta seg framtidige endringsforslag.

– Enno er dette lauslege tankar, men kanskje det ville løna seg å slå saman personalbasar? Noko av det vi har tenkt på er samkøyring av drift. Kastar vi blikket til ytre luten ligg det to institusjonar med ti minutt frå ein annan, det er same distanse som frå Rosendal til Omvikdalen. Kanskje det ville vore mogleg å få til ei samkøyring av desse? Kanskje kan heimetenesta på Halsnøy og Husnes bli slått saman? Vi må sjå på drifta i alle einingane for å kunne gjera ting på nye måtar. Det viktigaste er å sikre brukarane våre gode tenester, legg han ut.

Ei anna løysing som er på blokka er å jobbe for å endre namna på avdelingane, noko som er gjort i andre kommunar, til dømes på Stord.

– Dersom ein endrar namnet frå institusjonelle døgnplassar til bustad med heildøgnsomsorg kan ein spare ein del på drifta. Personalet vil ikkje bli råka av innsparingar ved ei slik endring, for hjelpebehovet vil jo framleis vera det same, forklarar han.

Når avdelingar eller bufellesskap vert kalla for bustad med heildøgnsomsorg er det staten som må dekke kostnadar med medisin, medisinsk utstyr og hjelpemiddel, i staden for at kostnadane fell på kommunen. Ei slik endring krev politiske vedtak og vil følgjeleg vera ei meir langsiktig endring, dersom kommunen ender på denne løysinga for sektoren.

Likevel peikar han på at den største utfordringa Kvinnherad kommune no står føre er den demografiske utviklinga, kor det vil bli fleire pleietrengande i tida framover. Dette meiner han gjeld for mellom anna eldreomsorg, rus og psykiatri. Då talet på ungar samstundes går ned, vil den ujamne fordelinga av befolkninga i kommunen verta skeivare framover, og utfordringane i helsesektoren potensielt enno større enn dei er i dag.