Hjelpemiddelsentralen i nytt hus

Gamle kommunestyrestolar kjem til nytte hos hjelpemiddelsentralen no når kommunestyresalen blir oppgradert. Slik er det med ein del av det som hjelpemiddelsentralen har innom.

– Me gjer nytte av fint brukte ting. Me tar dei inn, og går over dei og ser at alt ser bra ut. For brukaren er det eit fint produkt dei får, uansett, seier Rolf Hunstad, Gunnar Leite og Jarle Bruntveit ved Hjelpemiddelsentralen.

Ny organisering

Dei er no på plass i eit tenleg lokale. Omsider, som dei seier sjølve.

– Dette er tredje lageret eg er med på at sentralen er i. Det har vore ein viss progresjon i det, men det me har hatt som oppgåve har utvikla seg mykje undervegs, meiner Hunstad.

I starten var dei å rekna som ei utvida vaktmeisterteneste. Nytt lovverk slo mellom anna fast at hjelpemidla skulle koma frå staten.

– Dermed vart heile strukturen og vår funksjon endra, forklarer Hunstad.

Då vart det eit heilt anna fokus på korleis ein skulle strukturera tenestene til Hjelpemiddelsentralen.

– No har me organisert oss slik at me har mykje meir nytt som blir sendt ut i frå oss. Etter kvart som det vert søkt om nye hjelpemiddel til brukarane, så får me inn tilsvarande nytt som me kan senda ut att. Dermed blir det ikkje berre eldre og eldre, og dårlegare og dårlegare. Når det er utslite, så blir utstyret kondemnert, forklarer Hunstad.

I 2020 vart 3800 hjelpemiddel levert ut for Nav. Sjukesenger og anna «nødutstyr» kjem i tillegg.

– Me har over 1900 faste brukarar. Me merkar at snittalderen i Kvinnherad går opp, seier Gunnar Leite.

Rehabilitering

Før var det færre hjelpemiddel i bruk, medan det no er det mykje meir i sving hos kvar einskild. Etter eit dødsbu er det kanskje to fulle varebilar med hjelpemiddel som blir henta tilbake.

– Volumet har gått opp. På det meste få me ein full lastebil i veka med nye hjelpemiddel som skal ut til brukarar i Kvinnherad, seier Leite.

I dei nye lokala til Hjelpemiddelsentralen, der Bondekompaniet heldt til fram til opninga på Seimsfoss, har Rolf Hunstad, Gunnar Leite og Jarle Bruntveit arbeidsstaden sin. Sistnemnde er nytilført til Hjelpemiddelsentralen.

– Det er rikeleg å gjera her, så å ta dei (Leite og Hunstad, journ.merk) ut av deira daglege oppgåver for å byggja reolar og gjera alle andre utanom-ting, ville gjort at det stoppa i andre enden. Så ein måtte tilføra ressursar for å få alt opp og gå på ein ny stad, samtidig som ein sytte for at den daglege drifta gjekk som ho skulle, seier Bruntveit.

Til stades denne dagen er Geir Ove Fosse, einingsleiar for aktivitet og rehabilitering. På spørsmål om kva av dei to felta dette er, aktivitet og rehabilitering, blir han litt i tvil.

– Det er ein sterk grad av rehabilitering i det, men hjelpemiddel skal også leggja til rette for at folk skal få utøva sin eigen aktivitet, og støtta opp under eigen meistring, så det handlar om begge deler, vurderer Fosse.

Profesjonalisering

Det var ein prosess som gjekk for å flytta vekk frå dei kummerlege forholda som Hjelpemiddelsentralen levde under i deira førre lokale. Mellom anna var plassen så trong at mykje av vedlikehaldet dei kan gjera no, var omtrent uråd å få til.

– Det var lite utvikling me kunne gjera i dei gamle lokala. No er ikkje lenger dei fysiske føresetnadane ei avgrensing for Hjelpemiddelsentralen, og me er i eit løp for å profesjonalisera mykje av drifta her. Me ser at det er meir av arbeidet me kan få gjort, digitalisera meir av arbeidet og få inn nokre nye rutinar, forklarer Fosse.

– No har me mogelegheita til å levera frå betre vedlikehaldne og preparerte hjelpemiddel, for me har no både plass og utstyr til å ta skikkeleg reperasjon og reinhald på det me skal levera ut att, seier Leite.

– Dei sit i rullestol for ein grunn, og det er vanskeleg for dei brukarane å gjera mykje vedlikehald og reinhald sjølve, legg han til.

Hunstad seier seg nøgd med at dei har mogelegheita til å gjera meir her, og at die har eit lite bufferlager på delar og slikt.

– Nav er grunnlaget for at ein har så høg kvalitet som ein har på det utstyret som er her. Som følgje av at dei supplerer nye hjelpemiddel, så treng Kvinnherad kommune knapt å kjøpa noko sjølv, seier han.

Det som kommunen må bidra med, er det som brukarar treng å få her og no, til dømes når nokon er på veg heim frå sjukehus og treng ei sjukeseng eller krykker i løpet av eit par timar. Har du eit langvarig behov, er det Nav som skal inn og hjelpa til å forsyna deg.

– I 2020 leverte me som sagt ut 3800 hjelpemiddel frå Nav, medan me returnerte 1200 dit. Det gir eit overskot på over 2500 hjelpemiddel i pluss i løpet av eitt år, der mange av dei finn vegen tilbake hit og blir her hos oss. Og samtidig har me sendt mykje overskotsmateriell som er godt brukande til Ukraina, forklarer karane.

– Når det er sagt, så gjer heimesjukepleia og fysioterapitenesta ein kjempejobb med å syta for at innbyggjarane har skikkeleg utstyr, ved å syta for at det blir søkt om hjelpemidla som den einskilde treng, påpeikar Hunstad.

Eldrebølgja kjem

I sum så er dei veldig nøgde med å koma seg i store, luftige og betre tilrettelagte lokale enn dei sentralen har hatt før.

– Det var på tide å ta det løftet, og fagmessig er det godt for oss. Det er også ei investering i framtida, for ein ønsker jo at folk skal få bu lenger heime hos seg sjølv, seier Hunstad og Leite.

Dette får dei støtte av frå Fosse.

– Det er både lokale og nasjonale føringar på at ein ynskjer å ha våre innbyggjarar buande heime lenger, og då spelar hjelpemiddel ei sentral rolle som ein føresetnad for å lukkast med det. Her kan ein veksa i takt med den eldrebølgja som kjem no. I Kvinnherad kjem det 400 nye personar over 80 år innan 3-4 år, og det vil krevja meir av Hjelpemiddelsentralen, seier Geir Ove Fosse.

Ein forventar ei vidare vekst når ein ser det på lenger sikt også.

– Ein skal vera nøgde med at ein har fått nye lokale, men det var på høg tid, understrekar Bruntveit.

– Politikarane skal ha kreditt for at dei såg at dette måtte gjerast noko, og landa dette nye lokalet til Hjelpemiddelsentralen, rosar Hunstad.

Dei handterer mellom 6000 og 7000 hjelpemiddel årleg, men kan på sett og vis seiast å ha ein uføreseieleg kvardag.

– Me veit ikkje når me kjem på jobb om morgonen om me skal til Ølve, Åkra eller Sydnes den dagen. Då er det også greitt at me er plassert her me er, sluttar dei.