Thore (42) mista alt:
– Heilt verkelegheitsfjernt
Thore Medhus har akkurat opplevd noko av det verst tenkelege - å mista den trygge hamna si og alt han eig på éi og same tid. No er han takksam for hjelpa han har fått frå både kjente og ukjente.
Nokre dagar har gått sidan Thore Medhus opplevde å mista alt han eigde. 42-åringen hadde vore på jobb heile natta, og var på veg til Odda på morgonkvisten for å ha bilen inn til service. I Uskedalen møter han på brannbilar med blålysa på, og det skal enno gå nokre minutt før han får telefonen han seint vil glømma.
Trist, men takksam
Vi står saman med Thore på branntomta. Vindauga er dekte med plater, og over ytterdøra er det skrudd opp ein plank slik at ingen skal ta seg inn i huset. Dei fleste overflater er skadde, men på den eine veggen heng det ein modellbåt. Den ser tilsynelatande ut til å vera like heil og fin.
– Den er det far min som har laga, smiler Thore forsiktig og peikar.
For nokre smil kjem det innimellom medan vi står og kikker på den totalskadde brantomta. Spesielt éin ting har han å smila for. Den firbeinte bestevennen, som sit i førarsetet på varebilen og kikkar på oss med dei store, runde auga sine, og som tidvis kjem med utålmodige klynk.
– Brannen blei oppdaga av nokre naboar på morgontimane. Dei fekk varsla Are Blokhus, nabo og brannmann. Are såg at bilen var vekke, men frykta at hunden var heime. Han fekk derfor brote opp døra. Då velta røyken ut gjennom ytterdøra, og hadde Balto vore heime denne dagen, hadde han nok ikkje vore her i dag. Men heldigvis hadde eg allereie vore heime i 04.30-tida for å henta han etter nattarbeidet, og han sat trygt på sida av meg i varebilen, fortel Thore.
Den trygge hamna
Då telefonen kom, måtte han snu bilen og køyra tilbake til Kaldestad. Der blei han berre ståande å sjå på at heimen gjekk opp i røyk.
– Det var heilt verkelegheitsfjernt, seier han.
Alle arbeidstimane og eigeninnsatsen brann opp like føre han. I loftstova han hadde laga seg akkurat slik som han ville ha den, var det rigga til med heimekino og eit heilt spesielt lydanlegg. Det var hobbyen og lidenskapen hans.
– Det er nok mange som ikkje skjønar seg heilt på det, men eg kunne sitta i timevis i kinostolane der oppe, og det var nett som å vera på ein ekte konsert. Sette ein på orkestermusikk, kunne ein livleg førestilla seg kva intstrument som stod kor på scena, mimrar Thore.
Det som berre var ei lita hytta då Thore overtok i 2011, hadde Thore brukt mange år på å bygga om til ein heim og ein trygg hamn, akkurat slik som han ville ha den.
Starta med blanke ark
Allereie dagen etter brannen fekk Thore nøklar til ei ny leilegheit i Troåsen terrasse på Husnes. Den var det Even Teigen ved Bygger'n Teigen som kom med. Ei halv veke etter har Thore berre det aller mest naudsynte. Nokre møblar har han klart å skrapa saman, og etter nokre dagar også ei ny seng. Litt tyggeleiker til hunden har omtenksomme sjeler også donert.
– Forsikringseslkapet dekker husleiga, så den saken er grei. Men framleis må eg betala ned på huslånet mitt, det stoppar ikkje sjølv om huset har brent opp. Elles har eg brukt alle sparte midlar på det aller mest naudsynte, men no er det tomt på konto, fortel han.
Mange vil hjelpa
Kort tid etter brannen oppretta søstera til Thore, Nina Birkeland Medhus, ein innsamlingsaksjon via Spleis. I skrivande stund er det samla inn over 33.000 kroner, fordelt på 85 givarar.
– Det er kjempekjekt, og eg set stor pris på alle som vil hjelpa. Gjennom Spleisen er det også mange som har teke kontakt for å seia at dei har ting og tang som eg kan få. Så eg har vore fleire plassar i kommunen dei siste dagana for å henta møblar - kommode, vitrineskap og eit sofabord mellom anna. I dag skal eg henta eit spisebord med stolar, som blir ei solid oppgradering frå den éine barkrakken eg har hatt til no, fortel han.
Thore takkar også den lokale Elkjøp-butikken på Husnes. Der fekk han nemleg koma og ta med seg det han trengte av utstyr, og så kunne han gjera opp seinare.
– Det er heilt fantastisk, og no har eg fått rigga meg til med eit heimekontor som ikkje berre hjelp meg stort som sjølvstendig næringsdrivande, men som også gjere jobben med å henta inn dokumentasjon til forsikringsselskapet veldig mykje enklare, legg Thore til.
Vil ikkje legga seg ned
No handlar det om å prøva å koma seg på plass i ny heim, og prøva å skapa seg ein ny kvardag igjen.
– Eg har vore veldig påpasseleg med å halda meg opptatt med alt som skal ordnast, fordi eg er redd for kva reaksjonar som kan koma idét eg set meg ned og slappar av. Då kan det koma nokre inntrykk sigande. Derfor vågar eg ikkje å kvila før eg har alt på plass, for eg er redd eg ikkje kjem meg opp igjen då, seier Thore.
– Men du vil tillata deg å fordøya dette etterkvar?
– Ja, om litt tid er det ikkje så farleg om eg bryt ned. Men først må eg få alt på plass, og skapa eit nytt, trygt krypinn, seier Thore, som framleis står midt i den pragmatiske fasen etter eit så stort sjokk.
Han snakkar av erfaring, og veit kva reaksjonar som kan koma etter at ein har opplevd noko traumatisk.
– Eg har vore ute for tøffe ting tidlegare, som mellom anna ei dødsulukke, og veit litt kva reaksjonsmønster eg kan venta. Heldigvis har eg eit godt støtteaparat rundt meg, og dessutan sa ambulansefolka som var her at eg kunne ta kontakt om eg hadde behov for å prata. Per no så går det greitt, men ein veit jo aldri kva som kjem, seier han
Kjem med råd
Han er elles glad for at den aller første mopeden han har eigd, stod trygt i garasjen. Det var ein Puch frå 63, som han hadde restaurert saman med far sin.
– Brannfolka som var her var også veldig snarrådde, og fekk redda både ein varebil og ei nyinnkjøpt gravemaskin som stod på tunet, og det er eg veldig takksam for, seier han.
Thore kjem likevel med ei oppmoding.
– Til sjuande og siste er det snakk om materielle ting, men likevel ser eg etterkvart at eg ikkje har lagt nok på innboforsikringa og slike ting, og kjem nok til å koma i manko. Det er eit godt tips til andre; pass godt på at du har tilstrekkeleg dekning og ver flink til å dokumentera det du har - ta bilde innvendig når du har pussa opp, og lagre det i ei sky slik at dei er trygge, rådar 42-åringen, som per no ikkje veit kva framtida vil bringa på husfronten.
– Eg veit ikkje om eg skal tilbake hit. No er det verste eigentleg å leva i ein slags ventemodus, sluttar han.