Går frå seks delvis fylte avdelingar til fem fulle

Rosendalstunet er den største sjukeheimsinstitusjonen i Kvinnherad, med 60 sengeplassar fordelt på langtid-, korttid-, demens- og rehabiliteringsavdeling.

At det er denne institusjonen som får ti senger på vent frå 1. november er grunngjeve med evna og viljen til å tenke nytt blant dei tilsette der, men også fordi det er der det er flest ledige senger.

Berre dei to siste vekene har Rosendalstunet hatt frå 10-17 ledige liggjedøgn dagleg.

Det er pasientar med langtidsplass som no blir flytta frå ei avdeling til ei anna, internt på huset. Personalet som jobbar på avdelinga der pasienten er i dag fylgjer med den andre avdelinga. Med det vil pasienten halda seg til det same personalet også etter at prosjektet blir sett i verk.

Tomme senger er dårleg økonomi

Kommunedirektør Ragnhild Bjerkvik og sektorleiar Åslaug Brænde fekk spørsmål om kva som ligg til grunn for dette grepet, og kva det inneber i praksis.

– Det er ingen plassar som skal leggast ned. Men når me driv med ledig kapasitet på fleire av institusjonane våre, utnyttar me ressursane våre betre om me samlar den ledige kapasiteten, seier Bjerkvik.

– Står det 1-2 ledige senger på alle avdelingane, seier det seg sjølv at det er dårleg økonomi, legg ho til.

Kommunedirektøren understrekar at ein på sikt vil ha bruk for alle institusjonsplassane i Kvinnherad, og at dei såleis vil ha plassane parat.

Mykje å spara

Åslaug Brænde forklarar ytterlegare.

– Frå 1. januar til 30. september i år hadde vi totalt 4542 ledige liggjedøgn i våre institusjonar. Difor ynskjer vi no å fylla opp sjukeheimsavdelingane, framfor å ha dei fleste avdelingane berre delvis dekka opp, seier ho.

Utviklingsprosjektet «10 senger på vent» trer offisielt i kraft 1. november.

– Vi starta opp eit forprosjekt i samband med sjukeheimsdrifta i februar, under tittelen «Bemanning og organisering i sjukeheim». Som ei følgje av dette vart blant anna alle dei ledige liggjedøgna tydeleggjort, og det å tenke tiltak her vart ein naturleg oppfølging av denne kunnskapen, forklarar Brænde.

Forprosjektet har vore leia av Tove Omdal (tidlegare leiar ved Halsnøytunet), som har hatt med seg Anne Tangen Rørdal (leiar Husnestunet) og Tone Gaugstad (leiar Rosendalstunet) i prosjektgruppa.

Berre på dei to neste månadane ventar kommunen å spara mykje på dette grepet.

– Vi vil spara 1 million i 2022 på å gjera denne justeringa i november og desember. I 2023 vil vi spara på driftsutgifter både innan reinhald, matforsyning, straum med meir. I 2023 reknar vi med å spara 6,5 millionar i redusert forbruk av vikarar ved ferie, overtid, samt vikar ved sjukdom, då vi vil kunna nyttegjera oss meir personell på færre avdelingar, forklarar Brænde vidare.

Det overordna målet deira er å stadig utvikla tenestene, utnytte ressursane best mogleg og å førebu sektoren på morgondagens oppgåver.

– Dette gjer vi ved å jobbe med å organisere sektoren slik at den blir tilpassa i samband med behova som finst.

Må justera etter behov

Samstundes som dei sløkker lyset på ein avdeling på Rosendalstunet er både sektorleiaren og administrasjonen fullt klare over at behovet for sjukeheimsplassar vil auka, særleg i samband med eldrebølgja som er venta i 2030.

– Me vil sjølvsagt gjera fortløpande evalueringar det neste året, og heile tida gjere justeringar i forhold til behov, som i denne sektoren kan variere frå dag til dag. Det blir ikkje teke ned personell, så vi kan hurtig opne opp igjen, tryggar Brænde, og held fram:

– Vi må prøva å vera så dynamiske i organiseringa av tenestene våre, at vi kan gjera endringar på kort varsel. Gjennom å prøve ut dette det neste året vil vi hauste viktige erfaringar som gjer oss betre rusta til å møta utfordringane som vi veit kjem.

Legg til rette for omstilling, held fast på tradisjon

Brænde rosar leiarane og dei tilsette i sektoren for å vera endringsvillige til å prøva ut det nye tiltaket, og har forståing for at endringar i eit så tradisjonstungt yrke ikkje er noko alle tar like lett på.

Ho understrekar difor at dei framleis skal halda fast på omsorg, hender og menneske til menneske, samtidig som dei skal leggja til rette for det som kjem.

– Det som no blir gjort ved Rosendalstunet er eit godt døme på utviklingsarbeid i sektoren, og på korleis vi må jobba saman for å løyse oppgåvene. Det er ingen fasit, og det er difor svært viktig å heile tida vera i dialog med dei som er involverte og berørte, slik at vi kan finna dei beste løysingane som gir dei beste tenestene for våre innbyggjarar i fellesskap, seier Brænde.

Til sist understrekar ho at både myndigheitene og Kvinnherad sin kommunedelplan ynskjer at innbyggjarane skal bu lengst mogleg heime.

– Dette er eit viktig moment i forhold til framtidsbiletet. Men vi er heldige i Kvinnherad, som i utgangspunktet har mange sjukeheimsplassar. Så må vi òg gjera jobben og tilpasse dette i tider kor behovet ikkje er tilsvarande stort, sluttar ho.