Fullt hus for Strikk på Dalen

Det strøymde på med folk som kom både kort- og langvegs frå nærmast frå dørene opna for å få med seg heile garn- og handarbeidsgilde.

Gløymer tid og stad

Her kunne ein kjøpe garn i alle variantar frå både alpakkagarn til kortreist og økologisk kasjmirullgarn, til handlaga og handfarga ullgarn. For ikkje å snakka om dei ulike kursa i ulike typar handarbeid, eller så kunne ein også berre setja seg ned i kaféen for ein god drøs.

Føre ein heil vegg med biletvevar i alle mogelege fargar og motiv stod fire smilande damer som gjerne fortalde og synte fram prosessen bak dei intrikate vevane.

– Me er her for å syna fram at ein kan bruka garn til meir enn berre strikking. Eg held på med det også, men biletveving har eg drive med i nærmare 30 år. Eg tykte det såg interessant ut og ville prøva, fortel Marie Eik Nygård, ei av damene bak bordet.

– Det er ikkje eg som har laga alle saman altså, ho Marta (Hjelmeland, journ.merk.) har også laga mange av desse her. Det er ikkje vanskeleg, men ein må nok har litt tolmod då det går litt seint. Men når ein fyrst kjem inn i det og ein set seg ned så gløymer ein heilt tid og stad, forklarer ho vidare.

Nygård og dei hine damene er ein del av ein gjeng som har drive med handarbeidsklubb i fleire år.

– Me har ikkje halde på like lenge som Marie, men eg trur me starta i 2007. Det var no for å ha noko å gjera på og så såg det interessant ut. Før korona møttest me annankvar veke for å veva, men etterpå har det gått i dvale. Me ynskjer derimot gjerne å ta det opp att. Kanskje me får det til frå etter påske, seier Marta Hjelmeland.

- Og det hadde vore veldig kjekt om me fekk med oss fleire, legg ho lokkande til.

Dei unge

Like om hjørnet sit ein annan gjeng som også lagar vakre ting av garn. Kring eit stort bord midt i rommet sit fem unge jenter og lagar vakre bilete og pynt ved bruk av toving og nålefilting. Dei fleste av dei var allereie handarbeidsfan frå før, og ser ut til å kosa seg med kvar sine prosjekt.

– Eg melde meg på fordi eg syntest det høyrtest gøy ut, seier fjorten år gamle Liv.

– Eg tykkjer det er kjekt å halda på med, men mest likar eg å sy med symaskin. Eg tykkjer det er kult å sy sine eigne klede, fortel tolv år gamle Olina.

For den yngste kring bordet, elleve år gamle Ingebjørg, er det derimot ikkje fyrste gongen ho er med og nålefiltar.

– Eg har gjort dette før på eit anna kurs. Det er veldig kjekt, seier ho.

Blant salsbuene finn ein ei rekkje lokale aktørar og produsentar. Her kan ein få seg kortreist og handlaga garn heilt til lommeboka tørkar ut.

Inst i lokalet står Leila Frid med eit bugnande bord av handspunne og plantefarga garn i eit vell av fargar.

– Eg startar heilt frå «scratch». Eg får ull frå ein lokal bonde som har Spælsau, og av det så spinn og lagar eg mitt eige garn som eg så fargar med ulike planter. Plantene dyrkar eg også sjølv. Det meste sel eg, for eg likar best prosessen med å laga det meir enn å bruka det, forklarer Frid.

Rett som det er kjem ein kunde bort og spør om både det eine og hitt. Den engasjerte garnprodusenten svarar gladeleg.

Vanskelege juletre

Det er mykje å sjå på og få med seg i samfunnshuset i Rosendal denne dagen. Tek ein turen opp i andre etasje finn ein ein gjeng med konsentrerte damer som sit med kvar si heklenål. Her pågår fleire ulike kurs i nettopp hekling. Ved det eine bordet kan ein lære seg å hekla hjarter og juletre, ved eit anna kan ein lære seg å hekla bestemorsruter. Eller oldermorsruter som dei også vert kalla av somme.

Fleire av deltakarane har kome langvegsfrå for å bli med her i dag.

– Det er jo kjekt å finna på noko anna ein laurdag, svarar Nina Leikvoll som har teke turen frå Kinsarvik saman med nabo og ven Aina Nilsen.

Leikvoll uttrykkjer noko frustrasjon der ho sit med heklenåla, medan Nilsen sit og strikkar og ærleg innrømmer at ho allereie har gjeve opp.

– Er det vanskeleg å læra?

– Ja! er det klare svaret frå sofaen.

Likevel fortset den lette og hyggjelege praten om laust og fast medan hjarto og juletrea sakte tek form.

Det er utan tvil ein travel dag for bygdekvinnene frå Omvikdalen, men éin ting fekk dei i alle fall synt fram denne laurdagen; det er så visst mykje meir enn berre strikking ein kan bruka garn til.