Full rulle på brannstasjonen

I samband med den nasjonale kampanjen om brannvern, som har føregått dei siste vekene ved barnehagar og skular kringom det ganske land, avsluttar dei no med open dag på brannstasjonen.

Dette er ein kampanje som dei har kvart år i samarbeid med Brannvernforeningen, DSB(direktoratet for samfunnsikkerhet og beredskap), IF, og brannvesenet, alltid med fokus på brannvern. I år har dei litt ekstra fokus på ladetvett, ved å introdusera ladevettreglane.

– I år valde me å ha open dag her på Halsnøy. Det er jo litt stas å få syna fram den nye stasjonen, eller relativt ny i alle fall, sa varabrannsjef Øyvind Ousdal.

På spørsmål om alt det tekniske no var komt i orden etter at dei fekk problem med å koma seg inn på den då splitter nye brannstasjonen etter eit straumbrot, kunne ein lattermild varabrannsjef bekrefta at alt no var i orden.

– Alt det tekniske er no fiksa, og me har også fått på plass ein manuell og enklare ordning på å koma oss inn, nemleg ein god gammaldags nøkkel, fortalte Ousdal smilande.

Det enkle er gjerne ofte det beste, som ein seier.

Brannbil er gøy

Ute på plassen krydde det av store og små som nyfikne kikka på alle dei store bilane. Fleire gjekk rundt med store augo over å faktisk få lov til å både sjå og sitja inni dei alle saman. Nokre var meir frampå, andre meir tilbakehaldne, men alle like interesserte.

Halsnøyingane Silje og Øystein Nygård stod smilande og såg på medan deira vetle gut fekk undersøkje ein brannbil saman med ein av brannkonstablane.

– Kvifor tok de turen hit i dag?

– Brannbilar er jo gøy då. Det er det store hjå oss i alle fall, lo mamma Silje.

På andre sidan av plassen fekk Linde Emmelin Sjo Hoem prøva å spyla med slangen, noko ho var både stolt og kry over etterpå. Mamma Anita Sjo fortalte at det turte ho ikkje i fjor.

– Ser du, det gjekk jo fint. Det var kanskje ikkje så skummelt som du trudde likevel, smilte mamma Anita etterpå.

– Me har aldri vore her før, det er veldig kjekt å få koma og sjå. Spesielt ambulansane. Me har hatt nokre ambulanseturar, så det er veldig greitt å få sjå når det er rolig og i ein annan setting, forklarte ho vidare.

«Kor er Bjørnis?»

Etter brannslangespylinga fortsette den vesle familien jakta på fleire postar i kunnskapsløypa. Rundt både i og utanfor brannstasjonen hadde brannvesenet hengt opp postar der deltakarane skulle svara på spørsmål. Alle som blei med vart med i trekkinga av både premiar og ei omsyning på brannstasjonen ved henting av førnemnde premie.

– Eigentleg skulle kunnskapsløypa føregå ved hjelp av QR-kodar, der folk skulle registrera svara sine, dessverre vart det så stort trykk på sida deira at den braut saman. Så no har me gått tilbake til å gjera det på gode gamlemåten, nemleg å skriva ned folk sine namn på ei lista, forklarte Ousdal.

Atter ei gong syner det seg; Det enkle er ofte det beste.

Det einaste som gjerne mangla denne dagen var ein kjend og for mange kjær skikkelse med mjuk og god pels og eit smilande andlet, nemleg Brannbamsen Bjørnis.

– Det er vel det spørsmålet me får mest, «kor er Bjørnis?». Det er jo litt vanskeleg å svara på, men me ender vel som regel opp med å forklara at han ofte er ute og reiser, så han kunne ikkje vera her i dag, sa branninspektør Thomas Hallquist.

– Men det er klart, me skulle veldig gjerne hatt ei slik drakt. Dessverre så kostar den nærare 120 tusen kroner. Kanskje me kan søkja om støtte til det ein stad, for det hadde vore veldig kjekt å hatt. Det hadde ungane likt, og betre ambassadørar for brannvern enn ungane finst ikkje, konkluderte Hallquist.