Frå gard på Halsnøy til ambassaden i Georgia

Frå lufta kan ein sjå dei majestetiske fjella bada i solnedgangen ein kveld seint om hausten. Eg er på veg til landet som ligg der aust møter vest – Europa møter Asia. Det er ingen tvil om at forventningane er høge i det flyet set kursen mot bakken, og Georgia sitt landskap nærmar seg.

Vi sit på takterrassen til residensen i Tbilisi. Der har vi utsikt utover storbyen som har milliontal i befolkning. I det fjerne kan vi skimte statuen Kartlis Deda, «Mor Georgia», ein 20 meter høg figur av ei kvinne som skodar utover hovudstaden. Det er ein varm dag i oktober, og sola står høgt på himmelen.

Ambassadøren og familien har budd i byen i litt over eitt år, noko dei har trivst godt med. Bergljot Hovland fortel at det alltid er krevjande før ein kastar seg ut på eit nytt eventyr.

– Det er alltid litt skummelt å reise ut i det ukjente, men det er også veldig spennande, seier ho.

Bergljot fortel at heile familien trivst godt med livet i Georgia. Det er ein variert og spennande kvardag.

Ein fantastisk barndom

Sjølv vaks Bergljot Hovland opp på ein gard på Halsnøy. Ho fortel om ein trygg og fantastisk barndom med mange gode minne.

– Det er stas å kunne fortelje at eg er frå ein gard på ei lita øy vest i Noreg, smiler ho.

Vidare fortel diplomaten at oppveksten har danna eit godt grunnlag for vegen vidare, i hennar tilfelle, vegen vidare til å bli diplomat.

– Det starta med at eg studerte russisk, opplyser ho.

Lenge før Hovland blei ambassadør, var ho valobservatør i Georgia. Det er inga tilfeldigheit at ho enda opp som ambassadør langt aust for Noreg. Ho fortel at Georgia alltid har vore eit attraktivt land i eit spennande område der det skjer mykje. Landet har ei unik plassering på verdskartet. Ikkje berre ligg det i krysninga mellom Europa og Asia, men landet har også store naboland rundt seg.

I likskap med Noreg, grensar Georgia til Russland. Der har Georgia vore litt meir uheldig enn Noreg. Det store nabolandet i nord okkuperer nemleg 20% av Georgia.

Ved spørsmål om ho føler seg utrygg, er svaret enkelt: «Nei». Bergljot fortel at dette ikkje er ein aktiv konflikt, og at ein ikkje treng å vere redd.

Armenia

Ei viktig oppgåve som ambassadør er å spreie norske verdiar til utlandet. Eit døme ambassadøren plar trekkje fram, er at ho er vaksen opp på gard.

– Det viser kort og greitt kva moglegheiter eit sosialdemokratisk og likestilt samfunn gjev. Uansett utgangspunkt har ein mange ulike vegar vidare, analyserer Hovland.

Saman med Sverige, Danmark og Finland, feira dei i juni dei nordiske dagar. Der fekk dei verkeleg vist fram nordiske verdiar, og vist nordisk interesse i området.

Georgia er ikkje det einaste landet Bergljot er ambassadør for. Armenia er eit anna land ho skal halde eit auge med. Dette landet var eg også så heldig å få besøke. Vi leigde ein bil i Tbilisi og køyrde over grensa til nabolandet i sør. På reisa til hovudstaden Jerevan møter vi eit litt anna landskap enn tidlegare på reisa. Dei høge fjella i nord har blitt bytta ut med meir opent og slakt landskap.

Vi blei møtt med valdsam trafikk inn mot hovudstaden Jerevan. Jerevan er den største byen i Armenia. På ein klarvêrsdag kan ein sjå fjellet Ararat som speidar utover byen. Noah med sin ark, skal ifølge Bibelen ha lagt seg på toppen av fjellet under den store flommen. Tatt i betraktning at fjellet er 5137 meter over havet, er ikkje det så rart.

Jerevan er, som Tbilisi, ein utruleg vakker by. Med mange kulturminne og hyggelege folk, blir ein godt tatt imot i byen.

Ikkje champagne

Noko av det Bergljot likar best med å vere diplomat, er å få møte så mange nye menneske. Både innanfor diplomatmiljøet, men også rundt i Georgia og Armenia. Ho fortel at det er så mange interessante sjeler, både utanfor og i byane. Men myten om livet i glamour og champagne i glasa, stemmer ikkje heilt.

– Vi drikk ikkje champagne, mest vin og musserande. Det er nok meir fokus på kva som er interessant, og ikkje glamour, fortel diplomaten.

Ein skal ikkje undervurdere kor mykje arbeid ei vanleg arbeidsveke består av. Heldigvis er den ofte variert, med mykje spennande på agendaen. Ei veke kan bestå av prosjektbesøk og mottakingar. Ved prosjektbesøk går turen ofte ut av hovudstaden, eit høgdepunkt i arbeidet som ambassadør. Ved mottakingar får ein moglegheit til å ha interessante samtalar, gjerne over fleire dagar. Om det då først blir servert noko, så er det ikkje champagne, men heller musserande.

Kvinnherad

Når familien ikkje er på jobb og skule, er dei glade i å reise rundt i landet. Eit område som blei snakka varmt om, var Kaukasusfjella. Dette måtte sjølvsagt sjekkast ut. Etter nokre timar i bil i nordgåande retning, kjem ein til den berykta fjellkjeda. Det høgaste fjellet Kazbek er på heile 5034 meter over havet, og skodar utover den vesle landsbyen Kazbegi. Fjellkjeda strekkjer seg over fire land i krysninga mellom Europa og Asia.

På trass av at dei er langt heimefrå, har dei god kontakt med familie og vener heime i Kvinnherad.

– Vi held god kontakt med dei heime, seier Bergljot Hovland.

Ambassadøren fortel at i år har ho alt vore i kommunen fleire gonger og planlegg eitt til besøk før året er omme. Trass i at det er rundt 30 år sidan Bergljot budde i Kvinnherad, trivst ho med å reise vestover. Det å treffe kjensfolk i butikken er også alltid kjekt. Det skjer ikkje så ofte, verken her eller i Oslo.

– Det kjennes alltid som å kome heim, slår Hovland fast.

Einaste likskapen

Under meg blir dei majestetiske fjella mindre og mindre i det flyet set kursen nordover. Det er tidleg på morgonen når eg byrjar reisa heim att. Når det kjem til likskapar mellom Kvinnherad og Tbilisi, er det lite å ta av. Som Hovland sa:

– Den einaste likskapen er vel at ein kan leve eit fint liv begge stader.

No som vi veit at Georgia og Armenia blir passa på av ein blid kvinnhering, er det berre å lukke augo og lene seg tilbake i setet under flyturen.

Tekst/foto: Hanna Jemtland