Fotoutstilling og samtale med psykiatriens visuelle historie som fokus
I påskeveka er det fleire ting som skjer på Halsnøy Kloster, deriblant ei fotoutstilling av Jorun Larsen med konsert under opninga.
Fotoutstillinga opnar palmesundag 24. mars og tek utgangspunkt i eiga forsking på den lokale, regionale og norske psykiatrien si visuelle historie. Dette kjem fram i ei pressemelding.
Galskap
«Pasientportrett, med andletet som etisk hyposentrum, er i fokus, men også den lokale privatforpleiinga, som mellom anna hadde ein viktig samarbeidspartnar i familien på Klostergarden, får særleg spelerom» står det vidare om utstillinga.
Under opninga blir det introduksjon i auditoriet på Sunnhordland Folkehøgskule. Seansen byr òg på ei audiovisuell hybridframføring, der Rabalder (eit Knut Vaage-verk, framført av pianist Einar Røttingen) møter (ein videomontasje med, av og om) Galskap.
Jorun Larsen (f. 1983) er oppvaksen på Fitjar, men har budd i Kvinnherad sidan 2005. Larsen har fleire års røynd som fotograf, journalist og sjølvstendig næringsdrivande, og jobbar for tida ved Universitetet i Bergen, kor ho tek ein doktorgrad i kunsthistorie. I doktorgradsprosjektet er det psykiatriens visuelle historie ho forskar på, særleg i forhald til fotografi og film frå og knytt til det medisinske feltet i Norge. Samstundes er ho interessert i den vidare tydinga av psykiatriens bilete, der kunst, populærkultur, språk, tradisjonar og lovverk, illusjonar, metaforar, førestillingar, fordommar og idear òg spelar ei viktig rolle i korleis me oppfattar og forstår oss sjølve, dei andre og samfunnet me lever i.
Pianist Einar Røttingen (f. 1963) er tilsett som professor i utøvande musikk på Griegakademiet, Universitetet i Bergen. Røttingen har gjeve mange konsertar i Europa, USA, Kina og Japan og Han samarbeider ofte med komponistar og har bidrege til å presentere norsk musikk internasjonalt. Han er en aktiv kammermusikar og er medlem i Valen Trio saman med fiolinisten Ricardo Odriozola og cellisten John Ehde. Av nyare innspelingar kan nemnast Knut Vaages Gardens of Hokkaido (med Bergen Filharmoniske Orkester), Valen Trio, Chamber Works of Knut Vaage og Chamber Works of Ketil Hvoslef (9 CD-ar).
Utstillinga har start i kulturløa på Sunnhordland folkehøgskule før ferda går vidare til Klosteret der utstillinga skal henga fram til 21. april.
Mental spagat
Seinare i påskeveka, nærare bestemt skjærtorsdag 28. mars, skal Jorun Larsen, saman med Hanne Bramness, også halde ein samtale om kunst, etikk og psykiatri.
«Frirommet som finst i fiksjonen, eller i grenselandet mellom fiksjon og realitet, synest forlokkande for nokon som freistar å formidla noko ekte og respektfullt om pasientrolla i den tidlege norske psykiatrien. Etiske retningslinjer, personvern og krav om anonymitet kjennest stundom som ei tvangstrøye når ein freistar på dette i rolla som forskar. I rolla som kunstnar er ytringsfridomen ein annan. Og som sambygding i ein kommune kor det lokale psykiatriske sjukehuset mest har blitt ein del av folkesjela – der kan òg praten gå så laust som helst. På den andre sida, kjem sjølv frirommet med avgrensingar», står det om samtalen i pressemeldinga.
Hanne Bramness (f. 1959 i Oslo) debuterte i 1983 med samlinga Korrespondanse. Ho har sidan gitt ut elleve diktsamlingar for vaksne og seks for barn og unge, ein ungdomsroman og atten gjendiktingar. Ho er opptatt av hukommelse, korleis me framstiller historia, også vår eiga og av sansane sine avgrensingar og moglegheiter. Biletkunst, særleg fotografi er ei viktig inspirasjonskjelde; kva visar biletet fram, kva skjuler det? Dikta er i ein tradisjon prega av både fornuft og magi. Bramness har mottatt ei rekke prisar, m.a. Diktertavla i 2016. Dikta hennar er omsett til fleire språk.
Hanne Bramness og Jorun Larsen vil i denne samtalen ta opp problemstillingar som kretsar kring etikk, psykiatri og kunst. Båe har ei særleg interesse for fotografiet som uttrykksform. Med utgangspunkt i dette vil dei freista å setja ord på tema knytt til fiksjon og sanning, andlet og stemmer, anonymitet og openheit. Også om kva våre haldningar til desse tinga seier om oss som samfunn, skriv dei avslutningsvis.