– Folk blir nok meir bevisste
Tradisjonen tru gjekk folket på Halsnøy hardt til verks med bossplukkinga i år også. Ryddemannskapet som hentar og samlar alle sekkane merka derimot ein skilnad frå dei førre åra.
Då bladfyken trer om bord i båten Cornelia har dei allereie vore utpå i mange timar, og me får bli med på siste innspurten. På dekk ligg det nokre få sekker som i varierande grad er fylt opp med boss, samt også eit om lag 7 meter langt plastrøyr som dei anslår veg nokre hundre kilo.
Ikkje utan risiko
Annonse
– Dette røyret fekk eg telefon om i går. Det var ein oppdrettsbåt frå eit anlegg inne i Skåneviksfjorden som hadde køyrd på det, og lurte på om eg kunne ta meg av det. Sånn sett så passa det jo fint, fortel mannen bak roret Tor Bakke.
– Men det kunne fort ha gått mykje verre enn det gjorde. Tenk viss ein lettbåt med påhengsmotor hadde truffe det røyret i staden for. Det er heilt svart og låg berre og flaut i sjøen, nesten umogeleg å få auge på, legg han til med ei alvorleg mine.
I tillegg til standardfangsten som taustumpar, plastflak, plastkanner og diverse anna småplast, fann dei også tre hagestolar, ein lang plastslange og eit forseggjort smijernsbein til ein benk. Primus motor Ingvar Hølland og Bjarte Eide er fast mannskap og fraktar kvar sekk frå land ut til den store båten i ein liten lettbåt.
– Det har vore fint i dag, litt tidleg forsmak på sommar, i tillegg er det i alle fall god gymnastikk, poengterer Eide.
Annonse
Arbeidet dei held på med er heller ikkje utan risiko, noko Eide fekk erfare tidlegare på dagen.
– Eg prøvde fyrst utan støvlar, men skada tåa då me haldt på i fjøra. Heile foten fòr bakover, og då var det tåa som fekk slaget. 85 kg på feil side av foten var ikkje så godt. Men eg har ikkje sett så nøye på det, det ligg no her i skoen, fortel han med eit skeivt smil om munnen.
Minkar
– Korleis ser fangsten ut i år i høve til i fjor?
– Det er jo litt sekkar rundt omkring på dei same plassane som alltid, men dei er litt slankare kanskje. No held me jo på med dette på 8. året, det kjem alltid mykje til, men det minkar litt år for år. I alle fall dei plassane folk brukar mykje, seier Eide.
– Det er mange strender rundt Halsnøy som ikkje blir plukka, der ligg det mykje igjen. Det er typisk dei plassane som er vanskeleg tilgjengeleg, legg han til.
Annonse
Hølland er einig i at det er kjekt at mengda minkar, og rosar samtidig alle som er med kvart år og samlar.
– Det er fantastisk kjekt at så mange er med og plukkar. Me anar jo ikkje kven som er med på dette, men det er folka som gjer at det blir fint. Me hentar no berre alle sekkane når dei er klare etterpå, understrekar Hølland.
– Folk blir nok meir bevisste og er flinkare til å plukka med seg. Fyrste året hugsar eg at det stod fem fulle sekkar nedanfor kyrkja, det gjorde det også ein annan stad. Så det minkar, no er det ein halv sekk her og ein halv sekk der. Det er jo tydeleg at det hjelper, fortset han.
Hølland er klar på at det er sluttresultatet som driv han til å fortsetja år etter år.
– Ein kan jo kalla det miljøvenleg, men eg vil heller kalla det nærmiljøvenleg. Det er drivande å engasjera seg i noko som folk engasjerer seg i, i tillegg til at det blir sjåande bra ut etterpå. Me er flinke, poengterer han til slutt, med tungt trykk på «me».
