Fleire medaljar til Hjønnevåg

Nok ei ngong kjem Brødrene Hjønnevåg heim frå NM med bagasjen full av medaljar.

NM i sjømat blir arrangert annakvart år, der ulike bedrifter sender inn sine produkt til ein jury som så kårar vinnarane. Denne gongen var det Hjønnevåg sin peparmakrell som sigla heilt til topps, medan fiskepuddingen fekk ein god andre plass.

Tjue år

– Peparmakrellen sendte me inn i ein såkalla open klasse for ferdigprodukt, som me då vann gull i. Det er utruleg stas, seier dagleg leiar Marit Hjønnevåg.

– Ved førre meisterskap vann me også gull for fiskepuddingen, men dei som vann i år hadde snike inn ein fløytepudding. Det er meir som ein festpudding og er eit sesongprodukt, gjerne noko ein har til jul. Vår pudding er ein vanleg heilårspudding, så me tenkjer at me vann gull for den likevel, fortel ho leande.

Hjønnevåg har drege i lang medaljar for produkta sine i meir enn tjue år. Fyrste gullmedalje fekk dei i 2001, og sidan har dei fått medaljar ved nesten kvart einaste meisterskap.

– Kva er det som gjer dykk så gode?

– Det er hardt arbeid. Gode råvarer, gode folk og gode oppskrifter, konstaterer ho enkelt og greitt.

– Fiskepuddingen kjem frå min bestefar si grunnoppskrift, som me har halde tru med i over 75 år. Peparmakrellen har me jobba mykje med for å få han så god som han er. Det var mykje min far og bror, og no seinare slik som me jobbar no for å få han så god, forklarer den daglege leiaren.

No håpar ho at fleire får augo opp for den ferske gullvinnaren.

– Eg har stor tru på dette med makrell og peparmakrell. Det er utruleg bra for kroppen vår å eta, så eg må jo sei at eg håpar på meirsal og at fleire vil prøva eit slikt godt produkt. Det så allsidig, det passar til både å ha i salatar, på skiva eller saman med poteter. «You name it», lokkar Hjønnevåg.

Ingen titlar

På veg ut av lokala treff me på ei av dei tilsette Gunvor Havås, som på spørsmål om kva ho tenkjer om alle medaljane, gladeleg skryt av både produkta og arbeidsplassen sin.

– Det er heilt klart veldig kjekt, og ikkje minst er dette ein fantastisk fin arbeidsplass. Her trør alle til der det trengs, og dei fleste kan gjera det meste av det som må gjerast. Til dømes når lastebilen no kom, så heiv alle seg rundt og sørga for at sjåføren fekk koma seg av garde så fort som mogeleg, seier Havås.

Den daglege leiaren seier seg einig.

– Me har absolutt ein god arbeidsplass, og sjukefråværet er veldig lågt. Noko som sjølvsagt er kjekt og ikkje minst positivt. Her er ingen titlar, på mi dør står det Marit, og dei som peprar makrellen og lagar fiskepuddingen er også dei som klistrar etikettane på produkta, fortel ho.

Komande laurdag er det duka for medaljeseremoni i Trondheim, då tek Marit turen opp for å ta han i mot.

– Ja, det blir nok berre eg som reiser. Hadde det latt seg gjere så skulle me reist alle saman, for alle jobbar hardt for dette, men det er ei travel tid og dessverre ikkje mogeleg, avsluttar ho.