Filmpremiere i Klosterhagen

Delar av «Sjelsstyrke» er innspelt på Halsnøy Kloster, og klosterhagen blir laurdag omgjort til utekino og gjort til arena for urpremieren på filmen.

– Eg prøver å setja denne vesle kommunen vår på kartet, og ynskjer å inkludera så mange eg kan, seier Brit Johanne når Grenda møter ho på området som om få dagar blir utekino.

Brukar kaoset til kunst

Når 29-åringen frå Landa har gått vegen til framsyning av eigen film, er det ikkje snarvegar som er tatt på vegen. Utdanninga som dansar og skodespelar har ho tatt ved Westerdal i Oslo, Kingston University i London og New York Film Academy. I 2014 flytta ho til New York. Der vart ho berre tre månader.

– Eg treivst ikkje der. Los Angeles er heilt annleis. Der har eg det bra, seier Brit Johanne.

Filmen «Sjelsstyrke» blir definitivt personleg, vegdår ho.

– Det vanskelegaste var å visa fram orda, altså manuset mitt, til andre. Eg har vore gjennom mykje. Kvar og ein har sin bagasje, og eg har min. Skodespel blir ein ventil for å uttrykka alt som er inne i meg. Sinne, frustrasjonar. Eg fekk bruka alt kaoset inne i meg til å spela ut føre kamera, forklarer Brit Johanne.

Det har kosta nokre rundar med seg sjølv å koma i mål med prosjektet «Sjelestyrke».

– Eg kvir meg litt til å dela det eg ikkje har delt før. Eg er jo redd det skal gå ut over familien vår, men det er ein vesentleg del av filmen å visa det fram. Det gir meg mot til å satsa meir, for å visa at ein kan ta sidevegar i livet. Det er ikkje ein fast mal på korleis ein skal gå gjennom livet, sjølv om det verkar slik til tider. Dette er det filmen min handlar om, det å tillata seg sjølv å feila, prøva, satsa og akseptera eigne nederlag, og våga å kjenna på det ein går igjennom, utdjupar ho.

Film og dans

Ho har snart selt alle dei 100 billettane ho har lagt ut til premieren i klosterhagen. I tillegg har ho invitert familie og vener til framsyninga.

– No er eg på jakt etter eit stort lerret å setja opp her. Eg kryssar fingrane for at vêrmeldingane held stikk, men me tar ikkje sjansar, og kjem til å byggja noko som vernar utstyret. Ein kan ikkje risikera at lånt utstyr blir skadd av regn, slår Brit Johanne fast.

Filmkvelden blir opna med dans av Brit Johanne, som har fått med seg 16 år gamle Vilde Hveem.

– Vilde er ei tøff jente som blir med på dette, kommenterer ho.

Tone Lise Jonassen og Hallgeir Tvedten bidreg også, og saman skal dei framføra «Lomnesvisa» av Alf Prøysen og «Til alle tider» av Bjørn Eidsvåg.

– Eg er veldig glad for å ha dei med på laget, legg ho til.

Filmen vart filma på Halsnøy i juni i fjor. Tre skodespelarkollegaer frå Oslo samt eit filmteam frå Los Angeles, USA og Tyrkia bidrog utan lønn for å mogleggjera filmen. Filmen vart redigert og ferdigstilt i Los Angeles, og er planlagt sendt ut til festivalar våren og hausten 2018.

Om ho sit att med noko etter framsyningane i helga, så kjem det til å bli brukt på å få sendt filmen på ulike festivalar. Når søndagsframsyninga er unnagjort, blir ikkje filmen vist i Norge på lang tid. Det er fleire filmfestivalar som har sagt at dei vil visa han, inkludert kjende South by Southwest i Austin, Texas.

– Ein føresetnad for å få vist «Sjelsstyrke» på festival, er at han ikkje har blitt vist for eit kommersielt publikum. Då kan eg heller ikkje ha han svirrande på Youtube, til dømes, seier Brit Johanne, som karakteriserer «Sjelsstyrke» som ein novellefilm som fell utanfor dei vanlege sjangrane.

Raud løpar og mjølking i fjøset

– Eg skriv manus i dei rolege periodane. Den neste filmen min blir ein actionfilm. Manuset er ferdig, seier jenta som fekk Kvinnherad Kulturstipend i 2015 for satsinga si som skodespelar.

Brit Johanne er ei jente med bein i nasa, og parallelt med livet i glamorøse skodespelarkrinsar har ho eit liv heime på Halsnøy som kan fungera som ein realitetssjekk for nokon og ein kvar.

– I fjor var eg på Oscar-utdelinga. Neste morgon var det rett på flyet heim. To døgn etter Oscar-festen var eg i fjøset til familien og mjølka. Stod der med kuskit på kinnet. Det er herleg å koma heim og ta i eit tak. Det er det eg er opplært til heimanfrå, seier ho.

Landa-familien har vore mjølkebønder lenge, og det siste pappa Edvard gjorde før han gav garden over til Lars Edvard, var å henta heim plakett for 20 år med elitemjølk.

– Eg er ikkje redd for å ta i eit tak, men tar ikkje kva som helst jobb, berre for at skodespelarkarrieren skal gå litt raskare fram. Eg vil vera stolt av det eg gjer. Difor tar eg ikkje dei snarvegane der. Eg vil ikkje mista meg sjølv i jaget som er i denne bransjen, seier ho.

Trump-trøbbel

Brit Johanne har vore med i ei rad kortfilmar i USA. Ein av dei, ein actionfilm, har premiere seinare i haust. Det blir utan Brit Johanne til stades.

– Eg må søkja om visum på nytt for å få jobba som skodespelar. Etter at Donald Trump kom til makta har det blitt langt vanskelegare å få visum, og vilkåra har blitt strengare. «America First»-slagordet har han levd opp til, ved å gjera det vanskelegare for utlendingar å få jobb. Når eg får visum no, så er det berre som tv- og filmskodespelar eg får lov til å jobba. Eg kan ikkje ta ein serveringsjobb i mellomtida for å livnæra meg. Og advokaten min må overtyda USA om at landet vil tena på å ha meg i arbeid. Trump har vore lik trøbbel for meg, slår ho fast.

Men på laurdag er Trump gløymt, og Brit Johanne får gitt litt tilbake til Kvinnherad, slik kommunen ber om når kulturstipenda blir delt ut. «Sjelsstyrke» er nok ein sterk måte å gjera det på.