Etter nærare 30 år trer Mona (65) av som rektor ved Sunnhordland folkehøgskule: - No var tida inne

Smilande og blid står Mona Økland og ynskjer den utsendte frå Grenda velkomen. I nærare 30 år har Mona tråkka inn i same hovudinngang, ynskt nye elevar velkomne og i dei siste 18 åra har ho hatt det øvste ansvaret for Sunnhordland folkehøgskule. Til sommaren trer ho av, og tråkkar med det inn i pensjonistlivet.

– Det har vore nokre interessante og flotte år. Eg har alltid likt meg i jobben og på arbeidsplassen, fortel ho.

Mona er busett på Halsnøy, men er opphavleg frå Bergen. Som ung tok ho ei bachelorgrad i dans i storbyen London. I 1993 byrja ho ved folkehøgskulen, den gongen som danselærar. I 2004 vart ho rektor.

– Etter eit par år som rektor fekk eg permisjon for å arbeida som danselærar på ein vidaregåande skule på Austlandet. Her var eg i to år før eg kom attende til rektorjobben på Halsnøy, smiler Mona og held fram:

– Medan eg har arbeida på folkehøgskulen har eg også teke hovudfag i klassisk gresk i Athen, samt leiingstudie ved NTNU. Gresk tok eg for eg var svært interessert i filosofien og mytologien, og eg blei rett og slett hekta på språket. Denne utdanninga har eg ikkje fått nytta direkte, men lærdommen eg fekk av å skrive hovudoppgåva og bu ein heilt anna stad der kulturen var annleis, er noko eg har teke med meg inn i arbeidet mitt på folkehøgskulen.

– No var tida inne

Når Mona snakkar om åra på folkehøgskulen er det med eit stort smil om munnen. Det er tydeleg at skulen, med sine elevar og tilsette, betyr mykje for Mona.

Etter nærare 30 år trer Mona av som rektor. Ho fortel om blanda kjensler om å no tre inn i pensjonistane si rekkje. Men det er ikkje fordi ho er lei av jobben.

– Eg pensjonerer meg ikkje for at eg er lei av jobben, men så er det jo slik at det ein gang måtte ta slutt, og no var tida inne, smiler rektoren som synest det heile er vemodig, og samstundes rart å ikkje skulle stå opp for å gå på arbeid.

– Eg trur det blir ei stor omstilling å bli pensjonist. Eg er jo vane med at det skjer noko heile tida, og at eg kvar dag må ta stilling til nye ting. Eg kjem til å sakna det meste. Men eg har vore her så lenge, så eg tenkjer det vil vera bra for utviklinga av skulen at det no kjem inn nokon som tenkjer i nye banar. Likevel må eg innrømma, eg har ikkje har hatt så god tid til å tenkja over det. No gler eg meg berre til å nyte tida mi saman med dette årskullet.

Mona kan heldigvis sjå attende på ein yrkeskarriere full av gode minner.

– Det er vanskeleg å trekkja fram berre eit minne, for det er mange. Men dei fine stundene med elevane og kollegane er noko eg kjem til å sakna. Menneska er viktigast, og så er det jo heilt klart eit pluss når me får til noko - som utbygging av skulen og den slags.

Godt arbeidsmiljø

Rektoren skryt over samhaldet blant dei tilsette. Berre for nokre dagar sidan var det ein lekkasje ved folkehøgskulen. Dette vart løyst gjennom godt samarbeid og positivitet blant dei tilsette, slik alle nedturar vart løyst.

– Då me kom attende på arbeid måndagen etter nyttår vart me møtt av store vasskadar i det eine internatet. Alle var svært fortvila, men dei tilsette trådde til og det vart løyst med eit smil. Det skjedde difor noko bra med det likevel. Det er godt å sjå at ein ikkje er åleine om ansvaret. Me jobbar tett saman og har eit fantastisk arbeidsmiljø her på Sunnhordland folkehøgskule, fortel Mona med eit smil.

Sjølv om Mona har blanda kjensler om å tre inn i pensjonistlivet, er det nokon som sit heime å ventar på ho.

– Mannen min er sjølv pensjonert, så han gler seg stort. Me får sjå kva me finn på. Me begge liker å vera utandørs, så det blir nok mange turar med hunden. Det hadde også vore kjekt å fått reist litt rundt, men det må bli om verda tillet det.

Klar oppmoding

Mona har også ein klar oppmoding til den heldige som skal inn i rolla som rektor. Ho fortel at det til no er ein del som har søkt på stillinga.

– Sunnhordland folkehøgskule er ein stad som heile tida er i utvikling, der ein har store moglegheiter til å påverka fagtilboda slik ein ønskjer. Skulen treng difor ein som er motivert til å arbeida i eit slikt dynamisk miljø, saman med kjekke ungdommar. Det er også viktig å vera tydeleg og eit medmenneske. Alle menneske er individuelle, så det er viktig å sjå kvar enkelt. Ho eller han skal veta at de får arbeida med flotte elevar, saman med gode kollegaer som verkeleg trår til. Dette er ein svært god stad å koma til, sluttar ho.