Energibunten Yngvild

Ho har alltid vore sprek, difor var den tøffe militærtenesta perfekt. Men Yngvild Berge er så allsidig at ho like etterpå reiste på bibelskule på Hawaii, før ho i tre månader jobba blant fattige og prostituerte på Filippinane.

Ølve er like idyllisk som vanleg denne laurdagsmorgonen når Grenda-bilen parkerer på Berge. Enn så lenge ligg fjella på andre sida av fjorden gøymt i skodda, men det er berre snakk om minuttar før sola får overtaket.

Yngvild Berge tek i mot på det velstelte tunet, og inviterer bort på terrassen til ein utandørs frukost. Her på garden bur ho saman med foreldre og to yngre søstrer. Dei næraste naboane er besteforeldra og andre slektningar. Ikkje rart dei sjølve litt spøkefullt kallar staden Bergebygrenda, inspirert av den svenske Bakkebygrenda.

21 år gamle Yngvild er odelsjente, men har ikkje bestemt seg for om ho vil overta garden.

– Eg får no sjå. Det er eigentleg ei unik moglegheit, for eg likar veldig godt å bu på gard. Men eg satsar på at det er ein god del år til pappa (Leif Trygve) gjev seg, seier ho.

Å veksa opp på gard vil som regel medføra mykje aktivitet og fysisk fostring. Det gjeld definitivt Yngvild.

– Frå eg var veldig lita, var eg svært aktiv, ifølgje mamma og pappa. Eg har alltid leika mykje, smiler ho.

 

Psykisk krevjande

I tillegg har ho alltid likt å springa og å gå på tur. Difor passa fyrstegongstenesta i Forsvaret perfekt.

– Eg hadde vurdert militæret ei stund og tenkte det kunne vera spennande. Eg er veldig glad i fysisk aktivitet, friluftsliv og nye utfordringar. Då eg fekk høyra om denne tenesta, så vart eg trigga av alle utfordringane som venta, fortel Yngvild om årsaka til at ho meldte seg til ei teneste som varte i nesten eitt år frå 2015 til 2016.

Ho legg ikkje skjul på at det var ein slitsam periode, med tøffe øvingar og den berykta helvetesveka. Samstundes tykkjer ho det var ei god og brei utdanning å ta med seg.

– Det var både fysisk og psykisk krevjande, og vi vart testa heile tida. Men heldigvis var vi fleire om det, og vi var flinke til å pusha kvarandre. Dessutan vart eg ekstra motivert av presset, og merka at eg likte det veldig godt. I tillegg veks ein på å koma seg gjennom slike ting, fortel ho.

– Ville du ha gjort det igjen?

– Ja, utan tvil, slår Yngvild fast, og gler seg over at tenesta har resultert i nokre vennskap som ho kjem til å halda fast ved resten av livet.

 

Å kjenna Gud

Det er nok ikkje veldig vanleg å gå rett frå militæret til bibelskule. For det er jo ikkje to aktivitetar som i utgangspunktet har veldig mykje felles. Men for Yngvild Berge fall det seg naturleg. Ho hadde vurdert slik skulegang også før ho vart soldat, og no fekk ho plass hjå DTS – Ungdom i oppdrag, som er ein internasjonal kristen organisasjon. Denne karrieren starta med ei tre månader lang utdanning på øygruppa Hawaii i Stillehavet.

– Eg har ikkje vore kristen heile tida. Men etter at eg kom til å tru på Jesus, så hadde eg lyst å læra meir om han eg hadde valt å tru på. Mottoet til DTS er «Å kjenna Gud og gjera han kjent». No har livet mitt blitt meir spennande enn nokon gong, seier Yngvild.

DTS sin base på Hawaii er organisasjonen sin største. Dei held til i området Kailula-kona på øya Hawai’i, også kalla The Big Island. Berre på linja til Yngvild var det så mange som 200 elevar, deriblant ein del andre norske.

– Det er mange som har sagt til meg «Å Hawaii, ja då var du vel på stranda heile tida». Men slik var det ikkje. Eigentleg hadde vi det ganske travelt. Stort sett gjekk det i kursing i bibelen, i form av mykje spennande undervisning og aktivitetar, opplyser Yngvild, som likevel rakk å sjå seg rundt øya og prøva snorkling, som tilhøva var perfekte for.

 

Verdsarvlista

Då kursinga var fullført, skulle elevane ut i verda på såkalla «Outreach». Dei hadde mange destinasjonar å velja mellom, til dømes Himalaya. Men Yngvild Berge valde Filippinane på grunn av arbeidsoppgåvene som venta der. Også her vart det tre månader. Det byrja med seks veker i fjellbyen Banaue, som faktisk står på Unesco si verdsarvliste grunna dei imponerande ris-terrassane i landskapet.

– Eg hadde aldri høyrt om staden før, vedgår Yngvild.

– Innbyggjarane bur ganske primitivt, omringa av jungelen. Vi samarbeidde med ei lokal kyrkje, og hjelpte til med alt dei gjorde til vanleg. Mellom anna besøkte vi sjukehuset og bad for pasientane der. Området vert jamleg råka av flaum, så det er høgt bakterieinnhald i vatnet, og mange vert sjuke av det. Elles reiste vi rundt og song for folk, fortel ølvesbuen.

At song og musikk stod sentralt i arbeidet, var berre kjekt for Yngvild. Eit kjapt søk i Grenda sitt arkiv avslører nemleg at ho i 2011 gjekk vidare til fylkesfinalen i UKM (Ungdomens kulturmønstring) med sitt sjølvkomponerte pianonummer «Da blir bra te slutt».

 

Jentene i barane

Dei siste seks vekene vart Yngvild Berge og hennar teamkameratar sendte til byen Olongapo ved kysten.

– Der vart det litt anna arbeid, seier ho.

Og det er inga overdriving. For her handla det om å hjelpa jenter og kvinner ut av prostitusjon.

– Arbeidet føregjekk hovudsakleg ved at vi på kvelds- og nattetid reiste rundt til utelivsplassane og vart kjende med jentene som jobba i barane. Vi prøvde å visa dei at det finst andre moglegheiter, og tilbydde dei sjansen til ein ny start eller ei anna retning i livet, fortel ho.

Dei fleste som jobbar eller bur på basen til DTS - Ungdom i oppdrag i denne byen er tidlegare prostituerte. Der får dei hjelp til å koma ut i kvardagslivet igjen, utan å hamna attende i prostitusjonen.

– Det var vel mange sterke inntrykk?

– Vi kom i snakk med veldig mange og fekk høyra sterke historier av dei. Det som gjekk igjen som forklaring på at dei valde ein slik jobb, var at dei ikkje hadde nok pengar til å fullføra skulegangen, at dei måtte kjøpa medisinar til ein kreftsjuk bestefar eller liknande, eller at dei ville hjelpa familien økonomisk. Prostitusjon er siste utveg, men er ganske godt betalt. Det var kjekt å få møta desse jentene og fortelja at det finst ein utveg.

 

Vårskitur på Josten

Yngvild opplevde ikkje arbeidet sitt som farleg. Dessutan har ho jo lært å forsvara seg, sjølv om ho ser meir ut som Therese Johaug enn ein bulgarsk vektløftar.

– Det kjem jamleg nye ungdomar til basen, så bareigarane kjente oss ikkje igjen. Det verste som kunne skje var at vi ville bli kasta ut. Dessutan følte vi oss trygge sidan vi var fleire i lag, seier Yngvild.

I mars i år reiste teamet attende til Hawaii for ein kort debrief. Seinare same månad kom ho tilbake til Berge, tidsnok til å hjelpa til i lemminga. Og ikkje minst i tide til at ho og nokre kameratar rakk ein tre dagar lang vårskitur på langs av Jostedalsbreen.

– Det var godt å koma seg ut i norske fjell igjen, det var etterlengta, slår ho fast.

Yngvild Berge er slett ikkje ukjent med slike ekspedisjonar. Bak seg har ho nemleg eitt år på Nordfjord folkehøgskule si ekspedisjonslinje. Den skulegangen inkluderte ein to vekers tur med ski og pulk på Svalbard.

– Vanvitug bra, er hennar karakteristikk av den erfaringa.

Truleg kan ho seia det same om reisa til Nepal, som ho vann på loddtrekning blant skulen sine elevar.

– No har eg veldig lyst å reisa til Lofoten, det er neste reisemål. Eg har innsett at Norge har utruleg mykje spennande å by på. Og så drøymer eg om å gå Norge på langs. Vi får sjå etter kvart, seier Yngvild.

 

Framtida

I sommar har ho og barndomsvenninna Kristense Solheim tradisjonen tru sommarjobb hjå Marine Harvest i Øyerhamn på Varaldsøy. Til hausten stod valet mellom å reisa tilbake til Ungdom i oppdrag, der ho har fått tilbod om leiarutdanning, eller studiar på Norges idrettshøgskule eller Politihøgskulen. I det Grenda skal i trykken, kan ho avsløra at ho no har bestemt seg for eitt år med Ungdom i oppdrag.

– Uansett så vil det dreia seg om menneske i den jobben eg ser for meg at eg til slutt hamnar i. Det handlar om å sjå verdien til kvart enkelt menneske, filosoferer Yngvild Berge.