Eitt år som ordførar: – Vil ikkje seia eg har sloppe billeg unna

For nokre dagar sidan passerte Vegard Bjørnevik (H) eittårsgrensa som ordførar i Kvinnherad. I kommunestyret 19. oktober i fjor vart han høgtideleg valt som etterfølgjaren til Hilde Enstad (Ap). I samband med «jubileet», har Grenda fått audiens for å intervjua Bjørnevik om det fyrste året i vervet.

Noko uvanleg er journalisten eit par minuttar før tida, og forstyrrar såleis den felles matpausen til ordførar, kommunedirektør, kommunelege, økonomisjef, næringssjef, stabssjef og politisk sekretær. Men etter å ha utveksla nokre vittigheiter, viser Bjørnevik veg inn til det aller heilagaste – ordførarkontoret.

Far til Gustav

– Korleis har dette året gått?, innleiar gjesten.

– Fyrst og fremst har det gått veldig fort. Det har vore det mest innhaldsrike året i mitt 32 år korte liv. Det har vore veldig kjekt, og eit privilegium å få vera ordførar i Norges flottaste og beste kommune. Året har vore veldig spesielt, både fordi eg har vore ordførar og fordi eg i januar vart far for fyrste gong, seier Vegard Bjørnevik, som kvar dag gler seg til å koma heim til vesle Gustav og sambuaren Ida.

Men det kan ikkje vera enkelt å kombinera ordførarvervet og rolla som småbarnsfar, to oppgåver som begge krev veldig mykje tid. Mogleg er det lett å påføra seg dårleg samvit og føla at ein ikkje brukar nok tid på nokon av delane.

– Ein må finna ein måte å gjera det på. Eg føler eg treff ofte, og så bommar eg gjerne litt av og til. Eg har ein familie eg er veldig glad i, og det er ein stor styrke. Men nokon gonger kan nok ordførarjobben gå utover familielivet, og nokon gonger går kanskje familielivet utover ordførarjobben, seier 32-åringen ærleg.

Fleire hender

Når det gjeld utfordringane som Kvinnherad som kommune står ovanfor, vil han ikkje nemna konkrete sektorar, men likevel er det spesielt éin ting han trekkjer fram.

– Utfordringa er at vi blir fleire eldre, noko som også kan vera ein ressurs. Men vi er nøydd å auka talet innbyggjarar i arbeidsfør alder, slik at vi blir fleire hender i arbeid. Og skal vi nå målet om 15.000 innbyggjarar, er det heilt avgjerande med fleire bustader, analyserer Vegard Bjørnevik.

Ordføraren er likevel optimist.

– Eg meiner vi kan tenkja positivt på vegner av Kvinnherad. Vi har våre utfordringar, vi også, men andre kommunar har større utfordringar. Eg trur Kvinnherad kommune er rigga for å ta veldig gode grep, både for folket som vil bu her og for dei som skal driva med næringsverksemd, vurderer han.

Glad i kommunestyret

– Har det vore nokre spesielle eller vanskelege saker og hendingar du kan nemna?

– Alt er både kjekt og vanskeleg. No byrjar vi endeleg å landa saka om helsehuset. Elles er eg stolt over at kommunestyret klarte å laga eit samrøystes budsjett for i år. For snakka rett frå levra; eg har blitt glad i heile kommunestyret. Det er gode folk, og det er ein god tone mellom dei ulike partia. Kommunestyret består av forskjellige personar med forskjellig bakgrunn som representerer heile kommunen, slik det skal vera.

– Det har vel ikkje vore nokon typiske konfliktsaker hittil i denne perioden?

– Nei, vi har vore skjerma for det. Eg trur det er ein styrke, og no som fylket raslar med sablane (om ferjene, jour. mrk) er det viktigare enn nokon gong at vi står saman. Kvinnherad er ein stor kommune i norsk målestokk, men vi er ikkje så stor i ein del samanhengar. Då må vi vera samla for å nå fram, filosoferer Bjørnevik.

– Kanskje dette rett og slett er ein god periode å vera ordførar i?

– Det spørst korleis ein ser det. Det skjer jo stadig ting som vi ikkje alltid er herre over, til dømes innan kommunikasjonar, nasjonale vedtak, Statkraft sine planar, nye kraftlinjer og KVU-en (armen til Bergen, jour. mrk) som ikkje gjekk slik vi håpa. Så eg vil ikkje seia eg har sloppe billeg unna, seier Bjørnevik.

Han legg i denne samanheng til at han stadig er i samtalar med nabokommunane, og at han då verkeleg ser kor viktig det er med samarbeid utover kommunegrensene.

Lått og løye

Sjølv om Vegard Bjørnevik hadde fire år med erfaring frå kommunestyret og forvaltningsutvalet, er det trass alt noko heilt anna å vera ordførar. Difor kan ein undra korleis han tykkjer jobben har vore samanlikna med forventningane han hadde på førehand.

– Vanskeleg å seia. Det finst ikkje nokon skule i å bli ordførar, så det tek tid å koma inn i rolla. Men eg føler eg har kome inn i det no, svarar han.

Det er ikkje alltid Bjørnevik har hugsa alle formalitetane som høyrer til kommunestyremøta, og nokon gonger har han stokka ting litt feil. Men då har han alltid rodd seg unna med ein god replikk.

– Eg har gjerne min eigen måte å gjera ting på. Kommunestyremøta skal jo vera formelle, men eg trur at både der og elles i livet, så kjem ein langt med eit godt smil og litt lått og løye, humrar han.

Attval

Det er enno tre år igjen av inneverande valperiode, og sånn sett lenge til neste kommuneval. Vi dristar oss likevel til å spørja om Bjørnevik trivst så godt i jobben at han allereie ser for seg å prøva på attval.

– Nei, det har eg ikkje tenkt på, det er altfor tidleg. Eg skal ikkje seia at eg tek éin dag om gongen, men eg har korte horisontar i kvardagen. Og så handlar det om å bryta barrierar undervegs. Det neste store er budsjettet og kommunestyremøtet på torsdag, smiler han.

– Har du nokon gong angra på at du meldte deg som ordførarkandidat?

– Nei. Alt har vore heilt nytt for meg, men eg trivst veldig godt med folk og å møta menneske, og eg trivst med det politiske landskapet. Eg har tidlegare påstått at eg kjenner kommunen godt, og eg kjenner den endå betre no. Det er mange flink folk i Kvinnherad, både i kommuneorganisasjonen, næringslivet og i frivillige organisasjonar. Og det politiske er det kommunestyret som bestemmer. Eg er berre éin av 35 som får vera med og utvikla Kvinnherad vidare, seier han.

– Det er eit stort ansvar du har?

– Ja, eg kjenner på det. Det er ikkje alltid eg treff, men eg gjer alt i beste meining, understrekar Vegard Bjørnevik.

Ukraina

Denne fredagen var planen å ta tidleg helg og faktisk ha fri både laurdag og søndag. Fredagen vart diverre forstyrra nokre timar seinare, då den triste meldinga om permitteringar og oppseiingar hjå Herde kompositt vart kjent.

På veg heim til Halsnøy skulle ordføraren stoppa i Uskedalen. Han hadde nemleg bilen full av posar som skulle leverast på Ukraina-lageret.

– Du spurde om spesielle hendingar. Då må eg jo nemna turen til Ukraina i mai. Den er eit minne for livet, avsluttar Vegard Bjørnevik.