Eit arbeidsjern med høge ambisjonar: - Eg takkar sjeldan nei til arbeid

Inst i skogen ved Landamarka på Halsnøy møter Grenda ein ungdom av dei sjeldne. Med motorsaga i handa, høyrselsvern på øyrene og eit smil om munnen står Vebjørn i regnvêret og fell trer etter trer. Sjølv har han ikkje behov for noko ved, men hogst driv han med likevel.

– Eg takkar sjeldan nei til arbeid. Her i skogen får eg vera ute i naturen, halda meg i aktivitet samstundes som eg får hjelpa nokon – det er ein vinn-vinn situasjon, seier arbeidskaren.

Trass sin unge alder er Vebjørn eit skikkeleg arbeidsjern. Med sin store arbeidsglede går dei fleste vakne timar av døgeret med til å arbeida, anten på gard og det som følgjer med, eller på oppdrettsanlegg. Vebjørn ser på begge jobbar som ein livsstil meir enn eit arbeid og slit.

– Det er kjekt å jobba med både dyr og fisk. Det skjer alltid noko, og ingen dag er lik, seier han.

Kjekt og sosialt

Vebjørn har sidan han var ein unggut arbeida på onkelen sin gard på Eie, men det var først då han byrja i åttande klasse at han fekk auga opp for det gode gardslivet.

– Som liten brukte eg mykje tid på garden saman med familien, men det slo meg ikkje før eg byrja på ungdomsskulen at det kunne vera noko for meg. Eg sat mykje heime og spelte data, og dagane var lange og kjedelege. Eg hugsar at eg tenkte at gardslivet virka kjekt og sosialt. Eg byrja difor å gå i fjøset så ofte som råd, og sidan den gong har eg gledd meg til å gå i fjøset kvar einaste dag. Her fòrar eg dyra, mjølkar, køyrer traktor og ser til at alt går som det skal, fortel han.

Vebjørn fekk traktorlappen i juni i fjor sommar, og dette var verkeleg eit høgdepunkt i livet.

– Det var skikkeleg stas å endeleg kunne køyra traktor. No kan eg bidra meir på garden, og alt blir generelt litt enklare – og kjekkare.

Kvar dag står han opp klokka seks for å sjå til dyra i fjøset. Det inneber både møking og foring. Deretter må han vidare på skulebenken, for så å gå tilbake til gardsarbeidet igjen. Når helga kjem arbeidar han i tillegg på oppdrettsanlegget til Alsaker Fjordbruk i Sjøvangen.

– Tidlegare somrar har eg jobba på garden til onkelen min, men i fjor sommar ville eg prøve noko nytt, og då var eg svært heldig å fekk jobb på anlegget. Spesielt kjekt var det å få fortsetja kvar fjerde helg i ettertid. Her fòrar eg og held eit auga med merdane. Det er eit kjekt arbeid, og i tillegg er det jo noko heilt anna enn bondelivet. Eg får difor varierte dagar og alltid noko å gjera på, smiler han.

Høge ambisjonar

Allereie som 16-åring har Vebjørn opparbeida seg ein imponerande CV. Det er difor lite fritid på denne guten, men lange dagar og mykje arbeid er det kjekkaste han veit. I tillegg liker han å sjå konkrete resultat av innsatsen.

– Det gjer eg i større grad når eg arbeider med noko fysisk enn om eg skulle spelt data til eg la meg på kvelden. Eg brukar ikkje meir tid enn naudsynt bak ein dataskjerm, det er arbeid som monnar, seier han.

På sida av jobb, som han sjølv seier, går Vebjørn på TIP (teknikk og industriell produksjon) ved Kvinnherad vidaregåande skule.

– Eg har absolutt valt rett linje, for eg liker meg godt, seier Vebjørn og fortel at det er null problem å kombinera to jobbar og skule. Og med sin nye bil kjem han seg frå a til b på eit blunk. 16-åringen har nemleg kjøpt seg ein UTV Polaris ranger han nyttar til og frå skulen på Husnes, samt frå den eine jobben til den andre.

– Sidan eg har traktorlappen kan eg køyra denne også. Det er ein ganske dyr bil, så eg har spart ei god stund for å ha råd til den. I tillegg har eg fått litt hjelp av mamma og pappa. Om morgonen rekk eg nemleg ikkje bussen sidan eg er i fjøset, så bilen er veldig kjekk å ha. Dessutan er eg ikkje ein bussgut, ler han.

Kva yrkesveg blir det - bonde eller fiskar?

Kor vegen går etter vidaregåande er Vebjørn endå usikker på, men han har likevel høge ambisjonar for framtida.

– Anten vil eg gå på industriteknologi eller maritim på Rubbestadneset. Bonde skal eg ikkje bli. Onkelen min har fleire søner, så det er nok nokon av dei som kjem til å overta garden. Sjølivet er det som trekk mest om eg skulle velja noko av det eg arbeida med no, men eigentleg er draumen min å jobba i Nordsjøen, fortel han.

Den utsendte frå Grenda tar eit steg tilbake, og blir både paff og overraska over heilomvendinga intervjuet tok. Tanken bak praten var på førehand ei vinkling som; Kva yrkesveg blir det - bonde eller fiskar?, forutan ein tanke om at det var ein heilt anna retning som freista meir.

– Bondelivet er kjekt det altså, men det er eit stort ansvar og mykje jobb. Sjølivet er fantastisk det også, men Nordsjøen – det trur eg er noko heilt for seg sjølv. Det har vore draumen min lengje, seier arbeidsguten.

Og med ein jobb i Nordsjøen kan ein bu nett der ein ønskjer, så neste spørsmål blir difor kor ungguten ser for seg å busetta seg om han endar opp i den store Nordsjøen.

– Her på Halsnøy så klart, slår han kontant fast.

– Dette er jo heimstaden min. Ein har både fjorden og fjella like utanfor dørstokken, og det er rett og slett ein god stad å bu. Og då kan eg i tillegg hjelpe til på garden når eg er heime på fri, smiler han.

Vebjørn er oppteken av at det han fyller dagane med skal gi meining. Og det gjere ikkje dataspel heime på guterommet. Han tileignar seg meir kunnskap, blir meir sjølvstendig og livet gir rett og slett meir meining når han arbeidar, anten om det er på garden, i skogen eller på sjøen.

– Eg må innrømma at eg er ein rastlaus ungdom, men sjølv om er det arbeid og travle dagar som gir meg mest glede, sluttar Halsnøy-guten.