Ein bil i manko og mistanke om dieseltjuveri

I fyrste artikkel var følgjet med Tormod Myklebust og ordførar Vegard Bjørnevik i spissen nett køyrt i land i Danmark. Vi røpa at eine bilen som skal donerast til Ukraina, ein Peugeot Partner, fekk motortrøbbel i Stavanger og måtte skubbast og slepast om bord i «Bergensfjord». Dette skulle visa seg å berre vera starten på vanskane.

På veg til Ukraina: – Trur det blir sterke inntrykk

Sjåfør Jarle Aase fekk bestilt Viking til å henta bilen på kaien i Hirtshals, og frakta den til Abildgaard Autoteknik i Bindslev. Fire karar derifrå analyserte alt dei kunne for å avdekka årsaka til havariet. Konklusjonen var at sikringsboksen var øydelagt, og at det ville bli dyrt og ta tid og vøla.

– Mekanikarane meiner at nokon ein gong har sølt kaffi i boksen. Det er ei trøyst for meg, for eg trudde fyrst at det var mitt forsøk i Stavanger på å få straum i 12 volts straumuttaket som hadde forårsaka motorstansen, noko eg var lei meg for. Men dei som har greie på det, seier at det ikkje var årsaka, fortel Jarle Aase.

Ligg i respirator

– Allereie då eg fekk høyra kva bil eg skulle køyra, vart eg mentalt førebudd på at det meste kunne skje, legg han til.

– Kva er status på denne bilen no?

– Status er at den står på verkstaden og er mellombels oppgitt. Vidar (Akselsen, leiar i THK-stiftelsen) har ein kontakt som trur han med litt tid på seg skal få tak i ny sikringsboks. Difor skal Tormod og eg ta med oss bilen tilbake til Norge på returen, opplyser Aase.

– Vi kan vel seia bilen ligg i respirator, humrar Tormod Myklebust.

Tanken er at ein på eit seinare tidspunkt vil gjera eit nytt forsøk på å køyra Peugeot-en ned til Ukraina. Det må også nemnast at SKL har sagt ja til å finansiera reparasjonen.

Tidsnaud

Jarle Aase har imidlertid ikkje avbrote sin tur. Det er nemleg meininga at han skal vera med Tormod Myklebust i traileren på heimveg, medan dei andre tek fly.

Etter mykje hastverk og tidsnaud tok Jarle igjen resten av gjengen i Krakow.

– Tilfeldigvis kom det ein drosje til verkstaden. Eg heiv meg i den, og vart køyrd til næraste togstasjon. Neste morgon klokka 08.00 kom eg til Hamburg, men var ikkje klar over at det er to stasjonar der. Eg gjekk av toget på feil plass, men utruleg nok stod det eit lokaltog rett på sida, der dørene var i ferd med å lukka seg. Eg greidde akkurat å kasta meg med. Men tabben gjorde at eg ville koma litt for seint til å ta toget mitt vidare til Berlin. Heldigvis slo ikkje tysk punktlegheit til, for det toget var 12 minutt forseinka. Dermed rakk eg det med eit par minutts margin. Det er lenge sidan eg har hatt så høg puls, fortel Jarle.

Mistanke

For dei fire andre baud torsdag 2. mai 2024 på cirka 1000 kilometer køyring gjennom Danmark og Tyskland til den polske grensebyen Torzym. Med unnatak av eit par matpausar, var traileren i fart frå 08.00 om morgonen til 21.30 på kvelden.

Men neste morgon då Vegard Bjørnevik vrei om nøkkelen, viste plutseleg drivstoffmålaren at det var lite diesel igjen. Eit halvlaust tanklokk og væske på asfalten ved tanken, førde umiddelbart til mistanke om at det hadde vore tjuvar på ferde.

Men med litt avstand til hendinga, trur Tormod Myklebust at det heller skuldast at målaren viste feil, og at ein hadde gløymt å låsa lokket. Uansett bar det rett til næraste bensinstasjon.

– Dei to tankane tek totalt 1500 liter. Då er det rart at det var fullt etter at eg berre hadde fylt 600 liter, vurderer Myklebust.

– Mistanken om tjuveri er vel dimittert, supplerer Bjørnevik.

Gode pratar

Ordføraren er elles stornøgd igjen med å køyra trailer for fyrste gong etter valet.

– Det har vore veldig kjekt, med godt selskap og gode pratar. Men fyrst og fremst er dette ein jobb som skal gjerast. Det er fort gjort å køyra feil, så ein må vera merksam heile vegen, seier Bjørnevik.

Han har aldri køyrt trailer på kontinentet før, og har lete seg imponera over vegstandarden og fasinera over kor omfattande varetransporten er på desse vegane.

Bjørnevik sat bak rattet gjennom heile Danmark og siste del av Tyskland og inn i Polen.

– Eg har køyrt mest, men det er noko Tormod har lagt opp til, opplyser han.

– Vi må jo utnytta ressursane. Og så synst eg Vegard må få køyra litt igjen når det er så lenge sidan sist, stadfestar Myklebust.

Også sistnemnde kosar seg på tur.

– Eg synest vi har hatt det utruleg kjekt i lag, alle saman. Eg gløymer at det er ordføraren som sit på sida av meg, og vi har hatt utruleg interessante samtalar. Vi har bolkar på 4,5 timar før vi skiftar sjåfør, og desse bolkane har gått kolossalt fort. Men vi tenkjer også heile tida på oppgåva, som er å koma fram til Ukraina og fullføra jobben vår, slår Tormod Myklebust fast.

Vi kan til slutt nemna at i Polen vart det ein liten stopp for å sjå verdas høgaste Kristus-statue, som med sokkel og krune ragar 52,5 meter over bakken.