Eid Kyrkje 200 år

– Det er jo så vakkert her. Ein ser på ein måte at her måtte kyrkja liggja, seier biskopen til Grendas utsending.

Sokneprest Carsten Mrusek kunne ynskja kyrkjelyden velkomen til ei nymåla Eid kyrkje på sundag. Han delte kyrkja med heile fem andre prestar i denne gudstenesta, samt prost Svein Arne Theodorsen og biskopen.

Ragnhild Jepsen heldt preika for dagen, og nytta høvet til å snakka litt om sjølve kyrkjebygget, og korleis det vart brukt før i tida.

– Då sat mennene her på sørsida, der sola strøymde inn gjennom vindauga. Kvinnene sat ved nordveggen, i skuggen, fortalde ho, til lett humring frå kyrkjelyden.

– No er kyrkjerommet meir ope for kvinner, og alle kan få ta del i prestegjerninga.

Lange linjer

Det har vore kyrkje i Eid heilt sidan mellomalderen, står det å lesa i jubileumsboka «To kyrkjer, éi tru» av Lars Jostein Rørvik. På den tida var det truleg ei stavkyrkje, og abbeden ved Halsnøy Kloster fekk velja ut ein av munkane sine til å verka som prest i kyrkja. Stavkyrkja har truleg stått heilt fram til ei ny krosskyrkje vart bygt i 1668. Denne vart ombygt og endra fleire gonger, før den kyrkja me kjenner i dag vart bygt i 1824.

– Eg syns det er flott at ein tok vare på noko frå den gamle kyrkja, seier biskop Ragnhild Jepsen etter gudstenesta.

Ho siktar til mellom anna preikestolen og altertavla som truleg er frå tidleg 1700-talet, og vart overført frå den gamle krosskyrkja.

– Ved denne altertavla har det mange som har bedt, mange som har gråte og hatt fine stunder, gjennom mange hundre år. Det er ein fin arv å ta med seg, og det lagar nokon lange linjer bakover i historia vår.

Kyrkja har blitt endra fleire gonger. På slutten av 1800-talet vart det sett inn vindauge og eit galleri på nordveggen. Her likte ungdommane å samla seg, og dei sakna galleriet då kyrkja vart restaurert i 1952, og skulle tilbakeførast til korleis ho opprinneleg såg ut, kan ein lesa i jubileumsboka.

Skal romma alle

I jubileumsgudstenesta vart det framført fleire songar av kvartetten Ære, leia av kantor Eva Megyesi. Dei gav ei flott ramme til hendinga, og song mellom anna under nattverd. Røystene var modne, men klare og reine, og med ei kraft som skulle tilseie at det var fleire enn berre fire songarar.

I preika si, snakka biskop Jepsen om at kyrkja skal romma alle som vil ta del i fellesskapen.

– Me har gått frå eit «vere-samfunn» til eit «gjere-samfunn», og treng kanskje meir enn nokon gong dette rommet for å sitja saman i trua, sa ho.

Etterpå utdjupa ho for Grenda:

– Dåpen er jo inngangsbilletten til å bli medlem i kyrkja, og då må kyrkja også romma alle dei døypte, med alle sine ulikskapar. Det er eit godt program for meg som biskop, og viktig for meg å seia.