Ei uhøgtidleg, søkkvåt og herleg oppleving i Fatlandsskogen

«Eg har eit julehjarte til deg», song Huldrene – eit lite jentekor frå Fatland – under konserten. Og det store julehjartet i publikum vart stort og varmt denne ettermiddagen. Det var heilt naudsynt, for kroppane elles var nok både gjennomblaute og kalde.

Det kan vera skikkeleg godt å koma til ein førjulskonsert som er litt uhøgtidleg. Det er ikkje ein perfekt fasade som er målet, når arrangørane får låna eit par sokkar frå ein kordeltakar for å trekkja utanpå mikrofonen, og slik skjerma lyden mot vindstøy.

– Det var no godt det berre var sokkane og ikkje fleire plagg som rauk med, vart det kommentert i publikum, til ålmenn humring.

God servering og låge skuldrer

På veg opp mot Naturscenen, var stien pynta med julelys, og ein møtte mange kjekke postar. Det var sjølvsagt pølser, vaflar og kaker å få i bua til Anna Kaldheim Gjerde og døtrene hennar. Ein kunne stoppa og kjøpa lodd, og ein fekk musikalsk selskap langsmed vegen. «Trekkspelnissen» sat ved nissehuset ovanfor langbordet, og i skogen ved «kongedoen» stod Egil Vaage og spelte fele.

– Kor lenge har du stått her og spelt?, ropte me til Vaage.

– Litt for lenge, fingrane er heilt frosne!, ropte han tilbake og lo, før han drog i gang meir musikk for store og små som gjekk forbi.

Låge skuldrer, sjarm og sjølvironi var ein gjengangar under konserten, ilag med mykje flott musikk, sjølvsagt. Anne Sofie Bjelland Kjeka sette alt i gang. Ho stod på ein haug bakom publikum og spelte på lur. Det var både stemningsfullt og flott.

Huldrene tok over programmet, med «Nå tenner vi det første lys» medan eit adventslys vart tent. Jentekoret var ein herleg gjeng, og då dei seinare fekk syngja «Bjelleklang» saman med Halsnøy Shantykor, var sjarmfaktoren høg.

Debutkonsert

Shantykoret song også mellom anna «Fager er den himmel blå» og «Sancta Lucia».

– Dei har ikkje heilt rette kleda på seg, var publikumskommentaren etter sistnemnte.

Det er med andre ord betringspotensiale for Shantykoret til neste år: På med kvite kjortlar!

Eit spanande innslag på konserten var dei tre songane som eit flunkande nytt kammerkor framførte. Dette var deira debutkonsert, og det var rett og slett veldig fint då dei song mellom anna «Det hev ei rosa sprunge».

– Me har vel hatt fem øvingar. Det er Torvald Gjerde som leiar koret, og det var hans initiativ å starta det, seier Inger Elin Nesheim, som er ein av songarane.

Torvald Gjerde er leiar for Gullhaugkonsertane, og musikalsk ansvarleg for denne konserten. Eller som Anne Sofie Bjelland Kjeka sa det, før ho hadde eit innslag på trompet:

– Eg veit ikkje om det var eg som ville spela, eller om det var Torvald som ville det slik.

– Det er no ikkje noko nytt det, vart det humra frå publikum.

Fellesskap og julestemning

Det er som kjent viktig med viljesterke eldsjeler om ein vil ha eit levande bygdemiljø, og det får dei til på Fatland.

– No veit eg at han Arne lenge har klødd i tunga etter å prata litt, og det skal han få lov til. Han skal til og med få spela litt, sa Torvald Gjerde då det ikkje var mange songar att.

Arne Gjerde passa på å senka forventingane til publikum til eit høveleg nivå før han sette seg til keyboardet.

– Eg spelar ikkje så mykje lenger, så eg tenkte at i staden for å spela noko gamalt som eg har gløymt, så kan eg ta noko nytt som eg ikkje kan. Eg har notane her, men dei ser eg nok ikkje i dette lyset, sa han, før han spelte ein jule-blues.

Dette var ikkje eit arrangement for dei som vil ha alt strigla, regissert og glitrande i førjulstida. Det var ein ettermiddag som tvert imot hylla samhaldet som kjem med å oppleva musikk ilag og samlast kring eit adventslys der vinden bles ut flammen nokså kjapt.

For Grenda si utsending kom julestemninga nettopp av at det samla seg ein god flokk for å vera saman trass i regn og vind. Folk kniste og lo og dekka seg til med paraplyar og sydvest og det dei hadde for handa. Program-arket vart kanskje oppløyst av væte, men tonen frå kora og solistane var like sterk og klar.

Julebodskapen vart slett ikkje svakare av det tunge regnet. Ein måtte kanskje berre syngja litt høgare under allsongen av «Fager er jordi».