– Ei næring som er nøydd til å utvikla seg
Denne veka har skogbruksleiarar frå heile landet kome til Rosendal og Uskedalen for å læra meir om ein type kunnskap som har stått i fare for å forsvinna, nemleg taubanedrift.
Skogbruk med taubanedrift var i fylgje sekretær for Norsk Taubanelag Helge Kårstad svært vanleg på 60-talet, men i dag er mange av dei som har drive med dette blitt pensjonistar og dermed tatt med seg kunnskapen ut av fagfeltet.
Høgst etterspurt
Annonse
– Det var mykje skogdrift i Norge på 50- og 60-talet, og no er det mykje skog som er hogstmoden frå nyplantinga den gongen. Derimot har det vore vanskeleg å rekruttera unga i dag til å satsa på dette, noko som betyr at kunnskapen om taubanedrift faktisk står i fare for å forsvinna, fortalde Kårstad.
– Her på Vestlandet spesielt er det mykje god kvalitetstømmer som ein ikkje nyttar. Det er mangel på tømmer i Europa og eit stort sug i marknaden. Me har så mykje fantastisk tømmer som er høgst etterspurt. Dette er ei næring som er nøydd til å utvikla seg, poengterte han.
Kurshaldar Even Hoffart sa seg heilt einig og understreka at dei er svært glade for å ha ein av veteranane med på laget.
– Han er jo eigentleg pensjonist, men me er veldig glade for at han har sagt ja til å vera med på dette. Så no prøver me læra oss mykje av det han kan slik at me kan bruka det vidare. No er det berre to store aktørar att som held på med dette sa Hoffart.
Annonse
– I tillegg så er taubane heilt klart den beste og mest miljøvenlege metoden for skogdrift med tanke på erosjon i underlaget, vassføring og slike ting. Gravemaskinar kjem kanskje høgare opp en før, men dei vil jo då også grave ut og øydeleggje veldig mykje av underlaget, la han til.
Manglande tilskot
To av kursdeltakarane som var med var Hjørdis Asphol frå Romsdalen og Trond Prestrud frå Lillehammer.
– No er alle virkeskjøparane samla her på Vestlandet. Taubanemiljøet i Norge er såpass lite slik at me sørger for å samlast no slik at me får behalda tilbodet om taubane. Det finst mange bratte lier, sjølvsagt her på Vestlandet, men også på austlandet. No må me ta i eit krafttak for å bevara kunnskapen og kanskje byggje opp att taubanemiljøet, sa Prestrud.
Meddeltakar Hjørdis Asphol etterlyste også betre tilskotsordningar til skogeigarane.
– Me er avhengig av gode tilskotsordningar, for når ein må byggja veg og bruka dette som er ein ganske dyr driftsmetode, så er me heilt avhengig av det. Skogeigarane vil jo gjerne ha igjen ein liten slump sjølv til å ha på kontoen sin, så det håpar me at det blir jobba godt med framover, fortalde Asphol.
Annonse
Etter kurset er planen å fortsetja å legga til rette for å få taubanen til å koma og jobba i kvar av deltakarane sine distrikt.
– Det er jo store kostnadar med dette, så det er klart at det må planleggjast godt på førehand slik at ein har ein del volum før dei kan flytta på seg. Det er ein god jobb å gjera før banen kjem, understrekar Asphol.
