Egil har reist til Polen for å hjelpa ukrainske flyktningar: – Eg kjente at eg måtte gjera noko

– Eg fekk korona så det smalt akkurat så det smalt i Ukraina. Eg låg då heime full i feber og kikka på denne galskapen og eg vart så kvalm av det eg såg, seier Egil Fjeldstad Smith og held fram:

– Og for fyrste gong i mitt liv så har eg moglegheit til å bidra. Eg følte at eg ikkje hadde noko val, og kjente at eg måtte gjera noko sånt som dette.

Selde Oil-Comm

For ikkje lenge sidan selde Egil selskapet sitt Oil-Comm til BKS. Og i staden for å berre sitta stille i sofaen og nyta godt av salet, brukar Egil desse pengane på å gje tilbake til dei som treng det.

– Eg gjorde meg langt ifrå rik, men eg tente litt pengar på å selja Oil-Comm. Og sanninga er at eg ikkje hadde fått desse pengane om det ikkje var for alle dei flinke austeuropearane eg hadde i arbeid. Dette er ikkje mine pengar, og det har eg følt på sidan eg selde firmaet. Då må eg kunna gje noko tilbake, og eg kjem til å bruka ein del pengar på å få kvinner og barn til Norge, seier Egil.

Omveg via Danmark

Etter å sett saman reiserute og planlagt kva han skal gjera saman med kona Tonje, sette Egil seg i Tonje sin RAV i retning polske Szczecin før helga. 25 timar og ein liten omveg seinare, var han framme hos kameraten Jacek Siedlecki.

– Ein surrekopp som meg som knapt er vane med å køyra utanfor Herøysundet, hamna plutseleg i Danmark, seier Egil og held fram:

– I ungdomen så las eg litt Kurt Wallander, og då Tonje skulle planlegga reisa, så fann ho ut at det var best å køyra til Ystad i Sverige. Ein stad eg jo kjente til, sidan Wallander er der i frå. Så eg plugga det inn på GPS-en og køyrde på rein adrenalin. Eg tok meg ein times kvil utanfor Gøteborg før eg durte på vidare. Eg køyrde nedover og kom over ein svensk rockekanal som køyrde på med mykje AC/DC. Og medan eg køyrde på og song av full hals, så var plutseleg unge Smith i Danmark, ler han.

– Fantastisk

Men etter ein ny runde med GPS-en hamna han ikkje lenge etter på ei ferje til Rostock, før han fem timar seinare parkerte utanfor leilegheita til Jacek i Szczecin.

– Jacek er ein fantastisk mann. Det er eigentleg alle dei polske eg har møtt. Det er både røyrande og varmt å sjå kva dei gjere her. Det er vanlege borgarar som knapt har råd til sine eigne som handlar butikkane tomme for å senda oppover. Det er ei givarvilje som eg er kjempestolt av å kjenna, seier Egil.

Karen frå Herøysundet hadde eigentleg planar om å gjera dette heilt under radaren for offentlegheita, men så la kona det ut på Snapchat.

– Folk byrja å senda snap og meldingar, så eg bestemte meg for å leggja det ut på Facebook. Og responsen har vore heilt enorm. Fy flate for eit godt folkeslag vi er vi òg, seier han.

Med på laget har han også Jon Magne Skibenes, som har oppretta ein Spleis til inntekt for arbeidet, og venninna Bjørghild Skogerbø i Stavanger.

– Det er verkeleg ei dame med futt i. Ho held på med det same, så vi bestemte oss for å kopla opp. Og no har det eskalert. Ho pratar med ordføraren i Stavanger og styrer alt på heimebane medan eg er her nede, seier han.

Spleis til inntekt for flyktning-kolonne mellom Polen og Norge

Ut frå krigshelvete

Målet med turen er å henta heim så mange barn og kvinner som mogleg for så å køyra saman i ei stor kolonne i retning Norge.

– Med min ADHD så har eg ein plan om at vi skal koma oss av garde på tysdag eller onsdag. Men det er litt avhengig av kva vi får til. Eg har eit mål eg no, og det er å få flest mogleg kvinner og barn ut av dette krigshelvete og få dei til trygge Norge. Eg har eit krav og det er at dei ikkje skal vera i kampdyktig alder, og så skal dei ikkje vera rike. Dei rike kan vera med, men dei må då finansiera reisa sjølv. Det er dei sårbare og fattige eg vil rika. Det er dei som slit som mest som er att i Ukraina no. Og det er dessverre slik at dei som verkeleg treng hjelpa ofte ikkje får den, seier Egil.

Men det har Egil og laget hans tenkt å gjera noko med. Og allereie måndag morgon er det nokon som har nytt godt av arbeidet deira.

– Vi har byrja i det små. Vi har fått på plass bussar og har no tre ukrainarar på veg. Ein gut på 13, ei dame på 30 og mor hennar. Dei kom til Tyskland no måndag morgon, og skal så bli frakta ned hit til Szczecin i løpet av måndagen. Så dei blir med meg her og vidare til Norge, seier Egil.

Talet hovud som gjeld

Og fleire skal det bli. Saman med støtta frå folket, Egil sine eigne midlar og det laget dei no har fått på plass, har Egil tru på at dei verkeleg skal få til noko bra.

– Denne krigen er tett på oss. Det tok med 25 timar å køyra ned her, og når det er så tett så har du moglegheita å gjera noko. Og når den moglegheita er der, så kjennest det godt å bidra. Eg har god støtte heime frå både Tonje og mor mi, som er veldig viktig. I tillegg byrjar vi å bli ein god gjeng no, og vi skal få til noko bra. Vi skal få på plass flest mogleg bussar, og så er det talet på hovud vi får til Norge som gjeld, sluttar Egil.