Om nokon trur dei kan få start på denne 1956-modellen av ein lekkert patinert Gråtass, er dei hjarteleg velkomen til Valen ranch.

Det grøne skiftet på Valen Ranch

Grenda spurte Ståle Eskeland om ein traktorhistorie. Han hadde fleire.

Publisert Sist oppdatert

– Det er jo ikkje tradisjonelt gardsbruk me driv her, så det er rydding det har gått i. Blåmann har drege fram gamle lastebilar og brakker som har stått på halv åtte. Det er sånne operasjonar han har vore med på, forklarer Ståle.

Facebook var difor nær tåredrypande då det vart gjort kjend at traktoren Blåmann hadde tatt kveld. Grunna ei ukjend hosting mistenkte eigaren korona, og såg seg nøydd å be om ekstern hjelp.

Drog på ting til siste stund

Noko av det siste Blåmann gjorde på ranchen var å dra scena til Fest i Valen på plass.

– Var det dette som tok livet av han?

– Det var iallfall Torill som køyrde han den siste turen. Og dagen etter, når eg skulle starta han, høyrte eg ein liten lyd som eg ikkje likte og ikkje hadde høyrt før. Det var ein slik korona-lyd, han rauk litt og naus litt, så eg stoppa han.

Ståle kasta seg rundt med førstehjelp: skifta dieselfilter. Men då han deretter freista å starte traktoren, innsåg eigaren at motoren ikkje sto til å redda. Blåmann var daud.

– Men no er han oppe og går igjen, altså, held han fram.

Traktoren vart nemleg levert til ein ekspert, som ganske kjapt fiksa harkinga, fekk start på den og selde Blåmann vidare til ein ny eigar.

– Så han lever vidare. Men i ein annan dimensjon, konstaterer Ståle.

Det grøne skiftet

Om han ikkje akkurat kjende seg naken utan den motoriserte arbeidshesten, fekk Ståle iallfall ikkje gjort det han skulle. Blåmann hadde gjort han godt van, og rancheigaren gjekk til innkjøp av ein ny. Denne, ein John Deere, skal heita Kermit, noko som sjølvsagt vart avgjort med ein namnekonkurranse på Facebook.

– Kermit går inn i jobben til Blåmann, så han skal dra på ting, slår Ståle fast.

Sjølv om Kermit erstattar Blåmann, vil dei gode minna etter den første traktoren leva vidare. Her følgjer eit minneord:

«Det er trist å sjå ut vindauge no» skriv Ståle Eskeland i minneordet om Blåmann. (Foto: Privat)

Minneord

Blåmann

Det var aldri eit nei frå deg

Du sto alltid klar for å hjelpa meg

Du og eg har slete i lag

Og me har rydda mykje gard.

Det er trist å sjå ut vindauge no

Det er tomt på plassen der du sto.

Takk for alt du gamle Blå

Dei gode minnene er ikkje få.

(Ståle Eskeland, 2022)

Ein heimkomen Gråtass

Traktorhistoria Ståle har servert handlar om to køyretøy som ikkje er på ranchen. Kermit har enno ikkje kome på plass då Grenda er på vitjing, og Ståle slår difor i hel tid i ei lita gravemaskin.

Men det er ein annan traktor-travar som helsar alle dei besøkande velkomen, og det er ei heilt anna historie.

– Gråtassen sto jo i eit byggjefelt i Sagvåg i 30 år, der han fungerte som eit leikestativ for ungane. Men det er jo skilt på han, og då dei søkte opp kven som eigde han såg dei at han sto på far min. Så dei ringte til meg og spurde om eg ville ha han, elles gjekk han i boset. Det er jo om lag 40 år sidan far min brukte den, og eg veit ikkje om han brukte den her eller på Stord, men slik kom altså Gråtassen heim.

Førebels har ikkje Gråtassen frå 1956 noko funksjon, men Ståle har sjølvsagt ikkje gitt opp håpet om å få gong på han att.

– Eg kan jo koma med ei oppfordring: Om det er nokon som har god greie på det, er det berre å koma og ta seg ut.

Blåmann lever vidare i ein annan dimensjon. (Foto: Privat)
Powered by Labrador CMS