– Det er å sparka nokon som allereie ligg nede

Atle Presthus (77) og dottera Janike (49) hadde vondt for å tru det som møtte dei då dei kom tilbake frå gravferda og minnestunda etter Anna Presthus. Gullringar, sølvtøy og andre verdisaker var stolne frå heimen til avdøde medan familien følgde kona, mora og bestemora til hennar siste kvilestad.

Slått i bakken

Grenda møter Atle og Janike i heimen til enkemannen. Huset på Hamarhaug i Ølve gjekk to dagar tidlegare frå vera ein stad der familien sørga tapet av Anna, til å bli åstaden for eit hjarterått innbrot.

Medan mannen var i gravferda til kona braut tjuvar seg inn i heimen deira

– Tida frå dødsfallet til gravferda er fullt opp med praktiske gjeremål som fyller hovudet og dagane, så då me returnerte frå gravferda og minnestunda, såg me fram til å setja oss ned, kvila oss litt og få fred til å sørgja over tapet av Anna. Det hadde me ikkje fått gjort skikkeleg fram til då. Men då me kom inn og såg eskene sølvtøyet plar vera i slengt utover alt, fekk me eit sjokk, og vart eigentleg slått i bakken igjen, seier far og dotter.

Dei er begge prega av sjokk og sorg etter det dei har vore gjennom, og deretter utsett for dei siste dagane

Rett til verdisakene

To dagar etter innbrotet jobbar dei med å få oversikt over kva som er forsvunne. I tillegg til sølvtøyet, veit dei at gifteringen til Anna er vekke, for den låg saman med ringane og smykka på soverommet.

– Det er ekkelt å vita at nokon har vore og trampa rundt i huset her når me var vekke, meiner Janike.

Atle konstaterer at den eller dei som har vore inne, har gått raskt til staden der verdisakene var.

– Det er nesten som me mistenker at dei visste kvar det var. Eg opna soveromsdøra og slo på lyset, og der låg alt hulter til bulter. Alt låg heilt strødd. Men politiet har fortalt at soverommet og stova er dei vanlegaste plassane ein oppbevarer sølvtøy og verdisaker, så det er ikkje sikkert at dei uvedkomande har vore hos oss før likevel, seier han.

Det som er sikkert, er at innbrotet har skjedd via vindauga i vaskekjellaren. I kjellaretasjen budde Janike og ektemannen, deira to søner og eine sonen til Atle på tre ulike soverom i samband med gravferda. Det var ikkje spor etter at nokon hadde vore der inne og leita.

Det er òg sikkert at innbrotet fann stad mellom klokka 0945 og 1630.

Minnestund

Janike ringte omgåande og meldte frå om innbrotet. Politiet beordra alle som var til stades ut av huset, for at eventuelle spor skulle kunna sikrast best mogeleg. Dermed måtte alle ut i bilane igjen for å ha ein stad å vera medan ein venta på at politiet skulle koma og gjera sitt.

– Me har fått høyra at dei har sikra seg gode spor, og me håper det kan vera til hjelp i etterforskinga. Eg har ikkje tru på at me ser nokon av tinga igjen, men mamma og besteforeldra mine sine gifteringar er noko me gjerne skulle hatt med oss vidare i familien. Gifteringen til mamma fekk me tilbake berre eit par dagar føre, seier Janike.

Me kvidde oss til gravferda, det vart ei tung, men fin gravferd. Minnestunda i ungdomshuset i Ølve vart også fin. Me fekk minnast mamma på eit godt vis, med gode ord og tankar, smil og latter. Så skulle me heim og slappa av etterpå, og så kjem dette og smeller det i bakken igjen, gjentar Janike.

Anna fylte 75 år 9. september, men fekk ikkje samla heile familien til bursdagsfesten på Engevik Gard i Sævareid før laurdag 29. oktober.

– Me hadde ein strålande dag i lag, minnest dottera.

Natt til sundag vakna Anna av at ho var dårleg. Ho hadde fått hjarteinfarkt, og trass i luftambulansen kom og tok ho med seg til Haukeland, stod ikkje livet til å redda.

– Det var veldig tøft for oss, og var å gå frå fest til tragedie, held Janike fram.

Tysdag 8. november vart ho altså gravlagt i Ølve kyrkje, og samtidig regelrett rundstolen.

– Fotografer det du har!

Ølve og Hatlestrand ligg innunder politieininga som omfattar Tysnes, Kvam og gamle Fusa kommune. Då Grenda snakka med politioverbetjent på Tysnes politistasjon Marita Flemmen Skogvoll, kommenterte ho at dei ikkje kunne hugsa sist det var rapportert om innbrot i eit bustadhus.

– Me har lurt på om dette er nokon som har tatt eit raid, men det har ikkje vore meldt inn andre som har vore utsett for det same. Det gjer at me kjenner oss veldig usikre, seier Atle og Janike.

Når dei byrjar å få oversikt, ser far og dotter at det som er tatt fint får plass i ein ryggsekk.

– Me må finna ut kva dei har tatt av verdisaker og anna. Det er eit godt tips å ta bilete av det du har, som ein forholdsregel, for det er vanskeleg å koma på alt i etterkant. Og tenk over kor du oppbevarer ting, seier Janike og Atle, som knapt har fått summa seg etter den tunge tysdagen.

– No er me mest tomme og handlingslamma, sluttar Janike.