Baronidirektøren om den første sesongen: – Var berre ute av bygda éin gong i sommar

Ved Avlsgården sit Anna Lena Flatland saman med dei andre tilsette ved Baroniet. Den første sommarsesongen med baronidrift har ho lagt bak seg, men direktøren kan slett ikkje kvila for det.

– Har du landa no?

– Eg trur nok ikkje dette er jobben ein skal landa i, smiler direktøren.

Ho meiner det er heilt essensielt for rolla å ikkje gro fast, men heller henga med i svingane og ha fokus på kontinuerleg utvikling.

– Denne sesongen har handla om å få ting på plass. Det har òg vore sesongen for å sjå korleis ting fungerer før ein gjer endringar. No er vi dessutan i full sving med å koma inn i nye økonomisystem, noko som er ein krevjande jobb, fortel ho.

Grei sesong

På spørsmål om besøkstal kan Flatland fortelja at dette ligg om lag på same stad som året før, som Grenda kan melda var på 55.500. Rekordåret hadde derimot baroniet i 2015, då med 88.000 selte billettar.

– Vi held på med innrapportering til Kulturdepartementet no, og har ikkje dei endelege tala klara, men inntektene våre gir ein grei peikepinn på tal besøkande, og utifrå dei ser det nokså likt ut som i fjor.

Men fokuset til den nye direktøren har ikkje vore på besøkstal.

– Vi må velga kampane våre, og hovudprioriteringa vår er å laga best mogleg opplevingar for publikum, og å strekka oss etter å bli betre for dei.

Ein plass for lokalbefolkinga

Like viktig som at dei tilreisande skal ønska å koma tilbake, er det at lokalbefolkninga skal like seg på Baroniet året rundt.

– Det handlar om tilhøyrsle, og at kvinnheringar skal kjenna seg stolte over slottet og området her. Fråflytting frå bygdene er eit stadig tilbakevendande tema, og eg trur at skal vi som bygd og kommune få folk heim, må vi skapa noko som dei lokale kan vera stolte over, og kjenna historien til.

Derfor jobbar Flatland no med eit undervisningsopplegg saman med Kvinnherad kulturskule, og håpar at det å opna dørene for born og unge vil bera frukter når desse ein gong skal velja kor dei skal bu.

– Eg håpar sjølvsagt at vi kan skapa gode minne som kan vera med på å avgjera kor framtidige vaksne skal busetja seg med eigne born. Når fråflytting skal diskuterast politisk, er det ofte med eit stort fokus på å skapa nye arbeidsplassar, noko som sjølvsagt er viktig, men ikkje nok. Eg trur at ein må ha noko å leva for, ikkje berre noko å leva av. Det er dét eg ønsker å jobba med som direktør – å skapa ein plass som dei lokale kan få stor glede av, seier ho.

Flatland legg til:

– Når det er sagt så bidreg nok Baroniet sine aktivitetar og mange besøkande monaleg til lokalt og regionalt næringsliv og arbeidsplassar òg, kanskje i langt større grad enn politikarane vil erkjenna.

Samarbeidet med kulturskulen er altså eitt av dei mange jerna som den nye baronidirektøren har i elden. Kva andre planar som er i emning for den komande sesongen, er framleis hemmeleg.

– Men vi trur det blir veldig bra, kan ho røpa.

Treng 60 sommarvikarar

I desse dagar har Baroniet også lyst ut stillingar for sommaren. Då er det oppimot 60 personar som skal tilsetjast. Allereie har det kome inn ein god del søkarar, og Flatland håpar det kjem endå fleire.

– Det er noko eige med å jobba ein stad som denne. Her får ein også stor fridom til å velja kva ein ønsker å jobba med, og vi er svært opptatt av at dei tilsette skal ha det godt medan dei er her.

Derfor var det spesielt viktig for Flatland med tilbakemeldingar etter hennar første sesong i direktør-rolla.

– Gjennom medarbeidarundersøkingar i etterkant bad vi om ærlege tilbakemeldingar på korleis sommarvikarane våre hadde hatt det. Og det som gjekk igjen, var at folka våre trivdes, det er veldig kjekt, fortel direktøren.

Travel direktør

Flatland hadde ein hektisk start på karrieren ved Baroniet, noko som førte til ein beskjeden sommarferie.

– Faktisk så var eg berre ute av bygda éin gong i sommar. Då var eg så langt som til Halsnøy, ler ho.

Det kan fort gå litt for mykje tankekraft til arbeidet, og dagane kan stundom bli lange.

– Eg er røynd i «gamet» no, og skriv alltid ned alle gjeremål før eg legg meg. På den måten blir eg ikkje liggande å tenka. Det hender likevel at eg vaknar midt på natta med nye idear, fortel direktøren.

Elles prøvar ho å kopla av med turgåing og kreative prosjekt.

– Eg likar best dei turane eg kan ta utan å måtte køyra nokon stad, men sidan eg bur berre eit lite stykke frå arbeidsplassen, er ikkje turmoglegheitene akkurat ei mangelvare for meg, seier Flatland.

Det blir også om kort tid ein velfortent juleferie.

– Den skal brukast her heime med ungane som også kjem heim, det ser eg fram til no. Spesielt magisk hadde det vore med ein måneskinnstur på ski, men å håpa på snø er vel kanskje litt optimistisk, smiler ho.

Neste sesong

For det komande året har Flatland eit håp om at også det skal bli like bra som det føregåande. Ho gler seg til å realisera spennande planar, og håpar at dei nye, framleis hemmelege prosjekta, skal bli ein suksess.

– Skal ein gjera endringar, så skal det vera til det betre. Derfor har som sagt den første sesongen min handla om å sjå kva som funkar. No gler eg meg til å få utfolda meg kreativt.

Ho har mellom anna lang erfaring som dagleg leiar for stiftinga Akershus festning for kunst og kultur, ei rolle der ho våga å tenka nytt og å ta sjansar.

– Kan ein forventa seg at det blir slike sprell frå deg også i rolla som baronidirektør?

– Det håpar eg, svarar Flatland lurt.