– Anbefalast til dei som ynskjer ei meir ekstrem utfordring

– Etter litt dveling, klump i magen og litt skiftande pågangsmot valde me å prøva oss på laurdag når vêrmeldinga melde sol og fine temperaturar. Me starta i mørket og avslutta i mørket, fortel den spreke Stavanger-dama på telefon måndag morgon.

Saman med den lokalkjende turkameraten Ole Martin Mehl troppa dei begge opp klokka 05.30 utanfor Spar i Rosendal for å ta fatt på den lange ferda.

– Fyrste stopp var Høyklepp, og me hadde innsjekk gjennom Postkassetrimmen heile vegen for å halda motivasjonen oppe. Når me då kom opp til Malmangernuten var det blitt meir lyst og klarare, og utsikten derifrå var heilt fantastisk, fortel Utheim entusiastisk.

Mental knekk

Som førebuing til turen hadde turkameraten Mehl vore ute dagen før og lagt ut ein liten matstasjon halvvegs opp til Melderskin. Det skulle syna seg å ikkje vera nok påfyll til å koma seg gjennom heile turen.

– På baksida av Omnatind, på veg opp til Nordlifjell fekk me ein mental knekk. Me var slitne, og i tillegg så datt eg og slo kneet. Hovudet gjekk fortare enn beina som rett og slett ikkje klarte å halda tritt. Me vurderte faktisk om me skulle gje oss der, innrømmer Utheim.

– Me gjorde ein vurderingstabbe. Me valte å gå opp og halda høgda for å sleppa å måtte gå opp att alle høgdemeterane seinare. Utsikta på den ruta er mykje finare, så fin at eg vart heilt på gråten faktisk, men for tida sin del burde me heller gått litt lenger ned, forklarer ho vidare.

Etter det kjende duoen at dei trengte meir påfyll, og heldigvis var det god hjelp å få.

– Ole Martin kjende at han trengte Cola og eg kjende at eg trengde noko frukt. Me hadde litt mobildekning der på eit tidspunkt, så me fekk ringt til mora til Ole Martin som var så grei å køyra opp til Dinglo for å møta oss der. Det hjalp godt og me kom oss gjennom resten av turen, seier Utheim.

Ved vegs ende kunne turkameratane sjå tilbake på 50, 5 km, 77.500 skritt og vel 3500 høgdemeter gått. Den spreke dama anbefaler turen på det varmaste til dei som ynskjer ein god utfordring.

– For dei som liker å springa lenge i fjellet og ynskjer ei utfordring av det litt meir ekstreme slaget, er denne turen heilt fantastisk. Det er derimot så mange flotte toppar i Rosendalsfjella, så utruleg mange fine turmål som kan passe for alle og ein kvar, fortel Utheim.

– Då me kom til toppen av Melderskin var det allereie ein del folk der, så me var ikkje der så lenge, men det slår meg at det verkar som at folk kanskje ikkje er heilt klar over alle dei andre nydelege stadene som finst oppe i fjella der. Postkassetrimmen og turmåla i Rosendalsfjella må verkeleg koma meir fram, fortset ho engasjert.

«Shit for ein plass»

Den spreke dama, som eigentleg er frå Stavanger, har etter kvart blitt ein kjend gjengangar i fjella her i området. Det heile starta litt på slump, då ho var på jakt etter andre fjellområde å gå på tur i.

– Det byrja for kring 5 år sidan med at eg ville utforska området inne ved Odda, men etter at eg hadde gjort det nokre gonger følt eg at det ikkje var meir å henta der. Då tenkte eg at eg kunne prøva å køyra gjennom den lange tunellen for utforska kva som fanst inne ved Rosendal, forklarer Utheim.

– Eg kjem aldri til å gløyma då eg passerte der med Gjøa og Prixen. Det einaste eg tenkte var «shit for ein plass»! Eg skanna fjella med ein app, googla litt, snakka med ein kjenning som bur her og fekk lånt meg ei hytte. Fyrste turen min til Melderskin sprang eg opp og ned på 3 timar og 10 min, det var ein fantastisk tur, og folka eg har møtt har vore utruleg hyggjelege og lette å koma i kontakt med, fortel ho vidare.

Sidan då har det blitt mange turar til Rosendal. Då ho traff kjærasten sin for eit år tilbake og det synte seg at han hadde vakse opp i bygda var det eit svært gledeleg samantreff.

– Familien hans har eit feriehus her, og me har hatt mange turar her det siste året. Det er i grunn mykje takka vera han at eg har fått så stor glede av fjella her som eg har fått, seier Utheim.

– På laurdag har eg bursdag, så då tek eg nok med meg både kjærasten og dei to jentene mine til Rosendal dersom det blir fint vêr, legg ho til.

Avslutningsvis ynskjer ho likevel å poengtera at dersom ein skulle bestemma seg for å leggja ut på den same turen som dei tok, så er to ting som er alfa og omega; Matstasjonar og ein god turven.