Lokalt mannskap på det nye flaggskipet til Alsaker Fjordbruk

Det var ein nydeleg dag med sol frå skyfri himmel, stille sjø og måkeskrik. Til og med sistnemnde har sin sjarm på ein slik dag, og dei møtte oss i hopetal då me kom sjøvegen til Onarheim. Her låg brønnbåten på fjorden i all sin prakt. Heldige er dei som arbeider om bord her!

Den utsendte frå Grenda veit å berekna tida godt, og kom om bord akkurat i det lunsjen blei servert. Ronny Kleveland, kokken om bord, hadde mat til både mannskapet og resten av oppdrettsanlegga rundt om. Han er ein av fira tilsette som kjem frå Halsnøy. Dei andre er Mathias Hansen Eide (19), Oliver Ersland (21) og Espen Medhus (19).

Kvinnherad prydar veggane

Rundt lunsjbordet gjekk praten lett, og ein kunne kjenna på den gode stemninga om bord. Maten smakar betre i godt lag. Kaffikoppen og den flotte utsikta kunne ein nyta i ein av salongane som er pynta med Røros-puter og pledd. Rundt om på veggane heng det flotte bilete frå mellom anna Baroniet i Rosendal, og Ljøkelsøy på Halsnøy. Sjølv om dagane til mannskapet ser ut til å vera både hektiske og lange, verkar det som om trivselen og miljøet er godt.

Alle om bord har ordninga ein månad på og ein månad av. Dei arbeidar 12 timar både dag- og nattskift, og arbeidsoppgåvene er mange og varierte.

Unggutar frå Halsnøy

Mathias Hansen Eide frå Halsnøy er matroslærling på den moderne brønnbåten. Etter lunsj finn Grenda han i ein godstol i daglegrommet.

– Eg begynte som lærling på «Kristoffer Tronds» då den kom att frå Spania. Eg søkte på lærlingstillinga, og vart veldig glad då eg fekk læreplass på ein splitter ny brønnbåt. Eg var i Tronds Marine før dette, fortel Mathias.

Hansen gjekk fyrst TIP på Husnes og tok deretter maritime fag på Austevoll. No har han eit år igjen som lærling, og ser fram i mot å ta fagbrevet.

– Etter eg har teke fagbrevet vil eg anten tilbake i Tronds Marine, eller utdanna meg til styrmann. Draumen min er eigentleg å bli kaptein, fastslår han.

Ungguten frå Halsnøy likar seg svært godt på «Kristoffer Tronds» . Han har varierte og kjekke arbeidsoppgåver som matroslærling, der mellom anna høgtrykksspylaren er hans bestevenn.

– Som matroslærling jobbar eg med vedlikehald, vakthold, lasting og lossing om bord. Til dømes vasking og reinhald av fisketankar og fiskebehandlingsutstyr, eller fortøyar båten ved avgang og ankomst, fortel Hansen, og legg til:

– Men det eg likar aller best ombord er maten me får servert. Og ikkje minst dei kjekke folka.

Oliver Ersland runda hjørna i daglegrommet, og set seg i godstolen ved sida av Mathias. Oliver er også Halsnøy-bu, og er matros på den nye brønnbåten.

– Eg begynte som matros på «Kristoffer Tronds» i byrjinga av november i fjor. Eg var fyrst med til Bilbao i Spania då me henta heim brønnbåten. Det var ein kjekk tur. Spesielt då me kom att frå Spania og segla inn til Onarheim. Der venta Onarheim Musikklag med festmusikk og folk stod å jubla med flagg. Det var stas, seier Oliver.

Tidlegare jobba Oliver som matrosvikar i Tronds Marine. Han er ein kar som alltid har likt å arbeida.

– Eg likar ikkje å ha fridagar, så eg arbeidar ein del på fritida. Om nokon treng meg er eg ikkje vanskeleg å be, smilar Oliver.

– Korleis er det å jobba om bord på «Kristoffer Tronds» ?

– Det er veldig kjekt. Det var godt å begynna i noko nytt og annleis. Eg håpar eg får vera matros på brønnbåten lengje. Det er ein svært god gjeng om bord, og spesielt kjekt å jobba ilag med andre frå Halsnøy. Det er også ein vesentleg betre standard enn det eg er vane med andre plassar. Så ja, eg er stornøgd, seier den blide Halsnøy-buen.

Sosialt

Begge Halsnøy-gutane kan fortelja at dei finn på mykje sosialt om bord.

– Me går mellom anna turar når me ligg til land. Blåbærhaugen på Onarheim er ein favoritt, der er det laga til lys-sti heile vegen opp, fortel Oliver.

– Me har òg hatt eit par runda med kahoot, men her veit eg ikkje svara på halvparten av spørsmåla eingong. Men det er kjekt likevel, skyt Mathias inn, og legg til:

– Det er også eit treningsstudio om bord. Det nyttar nokre av oss, men sjeldan.

Arbeidsdagane er lange for alle om bord. Det er nok difor mannskapet ikkje alltid orkar å ta i bruk det flotte treningsrommet på båten. Apparata står på rekkje og rad, men dei travle dagane strekk ikkje alltid til. Men, ein har nok eit mål om å komma heim med ein veltrena kropp!

Iveren og arbeidsgleda verker i alle fall å vera på topp. Då eg blir frakta i land med full mage og mange inntrykk, tenkjer eg at det var kanskje matros eg skulle blitt!