Fjerde generasjon fiskarar med ny båt

Det er ein staseleg båt som ligg ankra opp ved kaien. Han ruvar, både i høgde og lengde.

– Båten er berre seks meter lengre enn gamle Benjaco, men har eit innvendig volum som er nesten det dobbelte av den gamle båten, seier Bjørn Erling Benjaminson, då me er nede i hamna for å ta den nye båten nærare i augesyn.

Båten er 34 meter lang, og kan lasta 400 kubikkmeter med fisk. Bjørn Erling er skipper og dagleg leiar, og eig båten saman med broren Roar, som er styrmann og bas. Sistnemnde held for tida på med skipparutdanning. Dei to søstrene deira eig også kvar sin liten andel.

Den nye båten har 50 % større lastekapasitet i forhold til den gamle, noko som betyr at dei kan henta opp 50 % meir fisk enn tidlegare. Dette igjen gjer at dei kan gå færre turar. Dermed kan sesongen kortast ned, og dei sparer både tid og turar.

– Dette har kanskje ikkje konene dykkar noko imot?

– Nei, dette har dei ikkje protestert på, humrar Roar.

Brørne slår nøgde fast at nye Benjaco er både større og lengre enn gamlebåten, og tåler meir sjø. I tillegg er han meir moderne. Så er han då også ein del nyare. Han vart bygd i 2011, medan den gamle båten var frå 1985.

Dette vert gjenspegla også innvendig, der det er romsleg og godt, stor messe og salong.

– Bufasilitetane er blitt kjempeoppgraderte, seier Bjørn Erling, og viser til at kvar av mannskapet på seks, har lugar med eige dusj og toalett. Det er sju lugarar i alt, nokre er dobbeltrom.

Grønare profil

Det kostar å investera i ny båt, men med den auka kapasiteten reknar brørne med å tena på oppgraderinga. Den nye båten har ein grønare profil enn den gamle.

– Båten nyttar dieselelektrisk framdrift. Han har fire motorar som kan setjast saman, men på korte turar treng me berre bruka ein eller to. Det vert dermed mykje mindre utslepp, seier Roar.

Det grøne elementet var også banken særleg positiv til, då dei var i låneforhandlingar, legg han til.

– Kva var grunnen til at de valde å investera i ny båt nå?

– Me har tenkt på det lenge. Men me hadde eit svært dårleg år i 2022. Då mista me halve årsomsetjinga grunna havari. Me gjekk glipp av heile makrellsesongen, seier Bjørn Erling.

Elles kjem dei kraftige motorane på nyebåten godt med i høve til at dei må på lengre turar langt til havs.

– Makrellen samlar seg i britiske farvatn om hausten. Etter Brexit får me ikkje lengre sonetilgang der. Dermed må me fiska makrell tidlegare på hausten, og lengre til havs, seier Roar.

Dette omstendet framskunda behovet for ein større båt med større kapasitet.

– Det går mot større og større båtar innan fisket. Nå er dette ein heilt normal storleik på ein kystbåt, legg han til.

Stort fiskarmiljø

Kobbebukta Fiskerihamn har hatt ei omfattande oppgradering dei siste åra. Dette medførte ei oppgradering av fiskeflåten òg, meiner brørne, som ikkje kan fullrosa kommunen nok for at dei gjekk inn for dette prosjektet.

Det einaste som gjenstår, er å få opp reiskapsboder på kaien, som fiskarane kan plassera utstyret sitt i.

– Det er eit ganske stort fiskarmiljø på Halsnøy, til å vera ein så liten stad, seier Roar.

– Ja, miljøet tel nok rundt 50 fiskarar, så det er ganske stor omsetjing på fisk - og mykje skatt til kommunen! svarar Bjørn Erling.

– Flåten omset truleg for 100 millionar kroner, og sørgjer for mange arbeidsplassar, kvitterer Roar.

– Det er blitt meir status å vera fiskar. For ein del år sidan var det ikkje noko sjekketriks å fortelja at ein var fiskar! fortset han leande.

Slik er det ikkje nå lengre, men det er likevel ikkje eit yrke som passar for alle.

– Fiskaryrket var fysisk hardare før. Nå er den psykiske biten meir krevjande, når ein er ute på havet, seier Roar tenksamt.

Fjerde generasjon fiskarar

Roar og Bjørn Erling seier dei har tru på fiskenæringa. Dei håpar at deira eigne barn vil fortsetja med fisket, utan at dei har planar om å tvinga nokon av dei til det.

– Det er dette me har jobba for, å skapa noko for dei komande generasjonane, seier Bjørn Erling.

– Ja, de har vel begge sjølv omtrent vakse opp på fiskebåten, og vore med far dykkar, Arild Benjaminson på fiske sidan de var små?

– Ja, det har me, me vart tidleg vande med fisket.

– Og far hans, Erling Benjaminson, var også fiskar.

– Ja, og faktisk far hans igjen, Gisle. Han kom frå Island og dreiv også fiske, seier Roar.

– Så de er altså fjerde generasjons fiskarar!

– Ja. Gisle starta med fisket, og så førte Erling det vidare. Det er ei linje som går over 100 år tilbake i tida. Dei var starten, og me er fortsetjinga, konkluderer dei to brørne.

Frå 2006 var dei begge fast med på far deira, Arild, sin båt. Arild gjekk på land i fjor sommar, fortel dei. Nå er det altså dei to som har tatt over.

– Pappa gav oss frie tøylar til å kjøpa og selja som me ville. Han hadde sett at dette kunne me, seier Roar, og legg til at dei er svært takksame for støtta frå faren.

– Men han er framleis med. Han føl med på Marine Traffic på iPaden, og ser han at me sakkar på farten, er han ikkje sein om å ringa. Då lurer han på om me har fått fisk, humrar brørne, ganske så nøgde med engasjementet.