Tilsvar til Knut Førland: – Hydrogen vil aldri bli ein viktig del av energimiksen

Eg har mine ord i behald. Hydrogen vil aldri bli ein viktig del av energimiksen på transport, fordi det er for vanskeleg og dyrt å produsere. Norge slit med dårlege veger og lang transport av varer for å nå den internasjonale marknaden. Då er dessverre ikkje hydrogen løysinga. Det vil minst koste det dobbelte/tredobbelte av transportkostnaden på ein dieseldrive lastebil, eller ein elektrisk, for å få varene fram. Derfor vil hydrogenlastebiler aldri bli konkurransedyktige.

Mykje straum går med til å lage hydrogen, komprimere det i ein liten tank, og så konvertere det med brenselceller tilbake til straum igjen. Den straumen som hydrogenbilen forbruker på 10 mil, kunne tre elektriske biler køyrt same strekninga. I tillegg er det bruk av ein del sjeldne metall i både i brenselcellene og i batteriproduksjon til elbiler. Derfor er det dessverre umogeleg å bytte ut heile verdas fossile bilpark med hydrogenbiler og elektriske biler.

Dette er dei harde fakta som du og andre norske politikarar overser.

ASKO-lastebilane

Du trekker frem ASKO-lastebilane som eksempel på at hydrogen kan nyttast ved transport. Av ulike årsaker er ASKO eit selskap som er villig til å betale denne ekstra kostnaden for ein hydrogenlastebil. Men Asko konkurrerer ikkje på den internasjonale marknaden, og det blir butikkane, og seinare kunden som tar rekninga.

Når kostnadane stig meir i Norge enn i andre land, inneber det at konkurransekrafta søkk. Kina og snart USA bryr seg ikkje om det grøne skiftet. Desse landa skal Norge og Europa konkurrere mot.

Då må me ikkje gå for den dyraste løysinga, som hydrogen er, for å redusere utsleppa. Dieselmotorar blir reinare og reinare, og elektriske lastebilar er og eit fullgodt og billegare alternativ. I tillegg må me få meir bruk av gass for å redusera utsleppa med noko som monnar i den store samanhengen.

Hydrogen vil heller ikkje bli stor energikjelde på skip, også fordi kostnadane blir for høge. Dersom verda skal få utsleppskutt som monnar innan skipsfart, bør ein erstatte tungolje med gass. Då ville du ha redusert utsleppa med meir enn 50%.

Tyskland

I verda i dag er fornybar energi ein knappheitsfaktor, gjeve at over 90 % av den energi som verda treng kjem frå fossile kjelder. I Europa er fossilandelen 80 %, og dei prøver å redusere denne andelen. Norge er ei stormakt når det gjeld fornybar energi, der me har ca 80% fornybar-andel. Dette er i hovudsak vasskraft og litt vindkraft.

Eg reknar med at når Førland snakkar om hydrogen, så gjeld det såkalla grøn hydrogen som er produsert med fornybare kjelder, og ikkje blå hydrogen som er produsert med gass eller kol.

Tyskland har signalisert at dei treng cirka 4 millionar tonn hydrogen frå Norge (SINTEF blogg), dette er 40 % av deira behov på 10 millionar tonn. Skal me produsere blå hydrogen må me redusere gasseksporten med 14 %, og vil bruke 9 % av den totale kraftproduksjonen i eit normalår ved produksjon. Inntektstapet for Norge ved å redusere gasseksporten, og samtidig subsidiera produksjon av hydrogen, vil vere formidabel.

Skal me produsere 4 millionar tonn med grøn hydrogen, vil me bruke 140 % av årsproduksjonen av straum i Norge. Det seier seg sjølv at dette reknestykket ikkje går opp . Som nemnt er det svært lite regulerbar vasskraft i verda. Å bruke denne straumen til å produsere hydrogen vil gjere at halve energien forsvinn. Så vil kanskje du Førland hevde at då skal me bruka småkraftverk, vindkraft og havvind for å få dette til.

Havvinden fullt utbygd er subsidiert med dine og mine skattepengar, og ein stor del må sikkert kome frå oljefondet. Produksjonen av hydrogen er subsidiert med skattebetalaren sine pengar. Transporten av hydrogenet er tenkt med røyrleidning til Tyskland, også subsidiert frå staten. Subsidiar er ein raud tråd som går igjen på alle nivå når det gjeld hydrogenproduksjon.

Temperaturen

Ap har signalisert at det skal byggjast ut 1500 MW, og Høgre har signalisert 1800MW havvind. I følge NVE er investeringskostnaden på flytande havvind på 50 mill. pr MW. I tillegg kjem det oppkoplingskostnader, og ikkje minst at me må stille med balansekraft for å utlikne variasjonane i straumproduksjonen. Vedlikehaldet av vindmøller til havs er også dyrt.

Alt i alt dannar det seg eit inntrykk av at norske politikarar ikkje tenker konsekvenspolitikk. Kor mange milliardar skal me bruke på ulønsame prosjekt for å redusere klimautsleppa? Kva konsekvensar får slik pengebruk på befolkninga i Norge? Kor mykje vil temperaturen søkke i verda dersom me bruker mesteparten av oljefondet på klimatiltak?

John Hustad var med på debatten for mange år sidan, og han sa: Dersom Norge greier å nå målet om 55 % reduksjon av klimautsleppa, vil me utsetje oppvarminga av verda med 1 veke i 2100.

Store deler av investeringane til hydrogeneventyret er subsidiert av staten, og kvifor skal me bruke vår dyrebare straum til dette? Eg vil bruke ein frase du og andre politikarar er kjende med: Dette er ikkje berekraftig!

Jostein Rødland INP