Post berre til dei som treng det!

No skal det norske folk sorterast endå meir! Bakgrunnen er denne: Talet på brev levert gjennom Posten blir mindre og mindre for kvart år, ja, nedgangen er ekstrem stor, går det fram av ein offentleg rapport. Digitaliseringa av samfunnet har gjort at vi sender mindre tradisjonell post. Eit utval utnemnt av samferdsleministeren har difor konkludert med at det er nødvendig å gjera endringar (les: innskrenkingar). Fleirtalet i utvalet meiner at levering av brev skal skje ved såkalla hentepunkt, men med moglegheit for levering i postkassar til «dei som treng det» éin dag i veka. Rapporten skal ut på offentleg høyring, før regjeringa avgjer saka.

Kan bli slutt på brev i private postkassar

Nostalgi

Med eit snev av nostalgi minnest eg oppveksten min i Rosendal på 1940- og 50-talet, då vi gjekk til postkontoret i Skålagato om kveldane då bussen frå Sunde skulle koma med brev, pakkar og aviser. Utanfor posthuset møttest unge og eldre i håp om at det kunne koma eitkvart å ta med seg heim. Bak veggen med postkassane stod Per Havnen eller kona Edith og sorterte, og når dei var ferdige sløkte dei lyset innafor og gjekk opp trappa til heimen sin. Klokka ni kom dei ned att og låste utedøra. Var bussen forseinka kunne det også bli ein liten prat med andre som var der i same ærend. Dokter Haugen var der ofte, minnest eg, men han hadde ikkje tid til å snakka med andre.

Legg til rette

No er det post i butikk som gjeld, og den faste møtestaden på kveldstid er vekke for lengst. Berre minna lever vidare. Det same vil mest sannsynleg skje med alle postkassane rundt omkring både i byar og på landet, i alle fall viss regjeringa følgjer innstillinga frå fleirtalet i utvalet som har vurdert situasjonen. Vil du ha brev, og er i stand til det, må du gå til ein hentestad. Mange gjer nettopp det allereie i dag, så slik sett er det ikkje noko radikalt nytt som er på trappene. Det nye er at det berre er «dei som treng det» som skal få breva sine i postkasse der dei bur.

Korleis distributørane skal kunna vita kven som «treng» det og ikkje, er ikkje lett å forstå. Skal vi sorterast etter alder, eller må eldre og utføre leggja fram helseattest? Eg håpar i det minste at sentraliseringskåte politikarar og byråkratar set seg skikkeleg inn i tilhøva, og legg til rette for brukarar i vårt vidstrakte land som ikkje er mobile. Ikkje alle er i stand til å gå til ein hentestad!

Når det er sagt, er det forståeleg at det kan vera nødvendig å vurdera alle statlege tenester utifrå den faktiske situasjonen til ei kvar tid. Digitaliseringa fører til endringar på så mangt i samfunnet, og vi følgjer med, enten vi likar det eller ikkje. Så får vi heller la nostalgien liggja.

Kristian Hus