Demokrati og ytringsfridom er essensielle verdiar

Eg syner til Jorunn Røsseland sitt svar på mitt innlegg.

Monsterbygget, demokratiet og ytringsfriheten

«Gaute Lund mener altså at lokalt engasjement, interesse og kritikk/spørsmål fra innbyggere til de styrende organer er «et angrep på demokratiet».» Det har eg på ingen måte skrive. Det var Røsseland som antyda at brannstasjonsvedtaket var udemokratisk. «Da handler det om vårt demokrati», skreiv ho. Eg prøvde forklara at denne saka var handsama svært grundig, ryddig og demokratisk. Røsseland reknar eg ikkje som noko trugsmål mot demokratiet. Tvert imot, eg meiner ordskifte, engasjement, kritikk og spørsmål er veldig bra for demokratiet.

«Han etterlyser lovverket og de regler jeg påpeker i saken.» Nei. Eg veit at plan- og bygningslova gjeld i plan- og bygningssaker. Eg skreiv at «ho har ikkje godtgjort at lover eller reglar er brotne», og det gjer ho ikkje i dette innlegget heller.

«Som kjent skal hovedbrannstasjonen ikke bare betjene Husnes, men også hele Kvinnherad.» Delvis rett, dette er ein hovudbrannstasjon. Men det viktigaste er at den skal sløkka brannar i Husnesområdet, særleg i det tett folkesette sentrum, med bl.a. sjukeheim og husværebygg og snart seniorsenter. Difor er det best at den ligg der den ligg, slik eg refererte frå den opne, demokratiske handsaminga som også har vore referert i pressa.

Eg hadde to hovudpoeng med mitt innlegget: 1. Røsseland skreiv at det er «urovekkende at de folkevalgte ikke tar hensyn til gode innspill fra innbyggerne». Eg forklarte grundig at innspela til innbyggarane var teke omsyn til, og vurdert, noko eit kjapt søkt på kvinnheringen.no, grenda.no og/eller i kommunen sitt saksarkiv ville vist, og framleis viser. 2. Røsseland antyda at demokratiske spelereglar var brotne. Eg viste at det var feil, og eg sa at det er eit problem når folk som ikkje vinn fram med ei sak påstår at det skjedde noko udemokratisk. Slik som nyleg har skjedd t.d. i valet i USA og i mange andre saker der borte – utan samanlikning elles. Slike ting trur eg skjer bl.a. fordi det er ei aukande polarisering i samfunnet, meiningsmessig, sosialt og økonomisk. Denne polariseringa er eit alvorleg samfunnsproblem og det er vanskeleg å sjå korleis vi skal betra situasjonen, i alle fall ikkje nett her og nett no.

Røsseland kjem til torgs med to nye, men akk så vanlege feilslutningar. 1. Når eg påpeiker det eg meiner er heilt openberre objektive feil i hennar påstandar, så hevdar ho dette er angrep på hennar person. «Det er også uvanlig at en folkevalgt går ut i sterke og personifiserte ordelag mot en innbygger som ytrer seg på vegne av sine demokratiske rettigheter.» Nei, det er ikkje «uvanleg». Dersom eg skal svara personen Jorunn Røsseland, så blir det «personifisert» (avhengig av kva du meiner med «personifisert», som vanlegvis betyr noko anna). Dersom eg meiner Jorunn Røsseland har påstått noko feil, så må eg påpeika det. Det er ikkje eit angrep på ein person, men korreksjon av feilaktige påstandar eller fremjing av eit anna syn. Det er diverre ein vanleg logisk feil at når ein diskuterer sak, så kjem ein med heilt ugrunna påstandar om personangrep. 2. Når eg går i mot Røsseland i sak, så påstår ho at eg vil setja «grenser for [hennar] ytringsfrihet». Dette er også ei vanleg skulding å koma med. Det at eg påviser openberre feil i det som Røsseland har skrive, er ikkje å villa innskrenka hennar ytringsfridom. Eg skreiv at ho «bør kanskje vurdera nøyare når og korleis ho angrip demokratiet (…) før ho gjer det igjen.» Dette er ei mild oppmoding til å vurdera korleis ein går fram i det offentlege ordskiftet. Det er ikkje eit ønske om å avgrensa ytringsfridomen til Røsseland. At eg vert skulda for å ville ta i frå Røsseland ytringsfridomen kunne eg no kalla eit personangrep, men det skal eg halda meg i frå. Det er diverre eit utbreidd fenomen at folk sit midt i det offentlege ordskiftet, på NRK eller i avisene eller på facebook eller kva, og påstår at andre tek frå dei ytringsfridomen. Men eigentleg er dei berre foruretta fordi dei vert motsagt. Påstanden er jo i seg sjølv paradoksal. Tvert i mot; eg anerkjenner Røsseland sin bruk av ytringsfridomen når eg brukar den same ytringsfridomen til å gå i mot ho, i sak, ikkje på person. Hadde eg meint at ytringane hennar var meiningslause hadde eg vonleg heller ignorert ho. Men eg diskuterte heller. Eller prøvde. Eg tek ho faktisk på alvor.

Vi har bevegd oss langt vekk frå brannstasjonen, og det har vorte ein interessant (meta)debatt om offentleg ordskifte, ytringsfridom og demokrati. Eg reknar ikkje med at eg og Røsseland vert meir einig, men eg har fått tilbakemeldingar frå andre som har likt å lesa det. At Røsseland antydar at eg har illiberale haldningar tek eg med stor ro i sin all sin absurditet. Dersom Røsseland meiner at dette innlegget er eit personagrep eller ønske om å ta i frå ho nokre av hennar menneskerettar, så beklagar eg det på førehand og avsluttar debatten her.

Gaute Lund

Sosialistisk Fellesliste

Stortingskandidat for Raudt i Hordaland