LESARBREV

Tove Lill Lakselv funderer over kva ekte juleglede er. (Arkivfoto).

Adventstankar: - Kva er den ekte julegleda?

Publisert

Advent er eit vakkert ord, fylt med forventning, glede og håp. Adventstida er eit lyspunkt i ei elles mørk tid her i vår del av verda. Me tenner lys både inne og ute, til glede for oss sjølv og naboane. Me smiler kanskje litt meir og oftare, kjenner på juleglede og ein indre fred, sjølv om me kanskje har det litt ekstra travelt.

I vindauga heng det stjerner, for å minne oss om kva den kristne jula handlar om: Jesus, Guds son, som vart fødd i Betlehem for veldig lenge sidan. Han var Guds gåve til menneska, som skulle frelse oss frå synda og gje oss evig liv ilag med Gud. For mange av oss er dette sjølve kjernen i jula. For andre er det ein meir perifer, men framleis viktig, «juledekorasjon.» Veldig mange vel å ta turen innom kyrkja i jula, for å få den «rette og ekte» julestemninga.

Så kan ein jo spør seg kva «ekte» julestemning er. Eg har tenkt på dette denne adventa, i ei verd fylt med krigar og konfliktar, er det kanskje ekstra viktig å finne den ekte julegleda, den som ikkje er avhengig av snø og nissar, matlukt og familiebesøk. Den hjarte-følte julegleda.

Eit paradoks

Kven var eigentleg dette vesle barnet som me framleis feirar, meir enn 2000 år etter at han vart fødd? Han var først og fremst sann Gud. Gud sin eigen son som kom til jorda som sant menneske, for å bli prøvd i alt, på lik linje med oss. Det interessante er måten Gud valte å gjere dette på. Han utpeikte Maria til å bere fram Jesus; Ei ung, fattig, ugift, jødisk kvinne, i eit okkupert land. I dagens politiske situasjon, ville sannsynlegvis Maria blitt råda til å ta abort, då ho stod i ein svært vanskeleg og håplaus livssituasjon. Og det var nok ikkje lettare, då ho om lag 30 år seinare, stod ved foten av krossen og såg sonen sin døy etter mishandling og tortur.

Den historia er bakgrunnen for vår julefeiring i dag. Det kan virke som eit paradoks, at me i den vestlege verda, feirar fødselen til eit jødisk gutebarn for meir enn 2000 år sidan. I ei tid med antisemittisme og antisionisme, er det veldig mange som ikkje vil ha fokus på at Jesus var jøde. Då er det på sin plass og minne om at Gud valte med omhu, både etnisitet og foreldreskap, til sonen sin. Han valte faktisk å bringe frelse til verda ved å nytte seg av «alt» som ikkje var «passande» i menneskelege auge. Og me menneske har ikkje endra oss mykje på alle desse åra. Me er framleis oppteken av å vere politisk korrekt, passe inn og ha ein vellukka fasade.

Takknemlegheit

Gud har heller ikkje endra seg. Han er framleis oppteken av synd, nåde og rettferd. Han er framleis i full aktivitet med å fullende sin plan for menneskeheita. Han nyttar seg stadig av «upassande» folk til oppdraga sine. Og jødane er framleis Hans utvalde folk, slik dei har vore det opp gjennom heile historia, frå Abrahams dagar. Gud er framleis politisk ukorrekt, og vil alltid vere det.

Så kva er då den ekte julegleda? Mitt svar på det er TAKKNEMLEGHEIT. Når me får erfare Guds nåde, Hans herleg ukorrekte måte å møte oss menneske på, då kjenner me på den ekte julegleda, som varer heile året. Så kan me glede oss over alt stæsjet og pynten no i juletida, og få litt ekstra festfølelse i ei elles konfliktfylt verd.

Med ynskje om ei velsigna julehøgtid!

Tove Lill Lakselv

Powered by Labrador CMS